استرالیا در تلاش برای نجات صخره‌های بزرگ مرجانی است، البته بدون کمک سایر کشور امکانپذیر نخواهد بود

دیواره‌ی بزرگ مرجانی ممکن است زمان زیادی نداشته باشد، اما استرالیا قصد ندارد به یکی از عجایب طبیعت جهان به راحتی اجازه‌ی نابودی بدهد. دولت استرالیا بیش از ۵۰۰ میلیون دلار استرالیا (بیش از ۳۷۶ میلیون دلار امریکا) را در حفاظت از دیواره‌ی بزرگ مرجانی سرمایه گذاری کند. با این وجود بدون اقدام جهانی در مورد تغییرات آب و هوا، این کار نتیجه‌ی خوبی نخواهد داشت.

بر طبق گزارش SBS News استرالیا، سرمایه گذاری‌های جدیدی روی مواردی همچون تحقیقات علمی ، کاهش جمعیت ستاره دریای مرجان‌خور، بهبود کیفیت آب از جمله کاهش میزان رسوب حاصل از مزارع (که به وسیله پوشاندن روی آنها با خاک، و یا آلودگی شیمیایی موجب صدمه به صخره‌ها می‌شود)، انجام خواهد شد.

بدون شک این تلاش ها سلامت این صخره‌های عظیم را بهبود می بخشد. اما این واقعیت باقی می ماند که بزرگترین تهدید برای دیواره‌ی بزرگ مرجانی چیست؟ آب‌های اقیانوس  که در حال افزایش بیش از حد دما – و به طور فزاینده بیش از حد اسیدی – برای مرجان هستند.

در اوائل این ماه، تحقیقات منتشر شده در مجله‌ی Nature نشان داد که “امواج گرما” در زیر آب، یک سوم مرجان ها را در سال ۲۰۱۰ میلادی در دیواره‌ی بزرگ مرجانی نابود کرده است؛ بخشی از نابودی گسترده مرجان‌ها بین سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ است. نابودی مرجان‌ها در دیواره‌ی بزرگ مرجانی و جاهای دیگر، به این دلیل اتفاق می افتد که آب‌های گرم به حدی بر روی مرجان‌ها فشار وارد می‌کند که مجبور می‌شوند جلبک‌های فتوسنتزکننده که برای زنده ماندن آنها لازم هستند، دفع کنند، که منجر به رنگ سفید خالصی می شو دکه به این رویه سفید شدن می‌گویند.

دانشمندان پیش بینی می‌کنند که اقیانوس‌ها حتی گرم‌تر هم خواهند شد، بنابراین رویداد سفید شدن مانند این احتمالا بیشتر شایع خواهند شد. مرجان‌ها به علت مشکل اسیدی‌شدن اقیانوس در خطر هستند: دی‌اکسید ‌کربن حل شده باعث اسیدی‌تر شدن آب می‌شود، که اسکلت های مرجانی را حل می کند و تنش مرجان‌ها را زیاد می‌کند و  موجب سفید شدن آنها می‌شود. بعضی از دانشمندان پیش بینی کرده‌اند که تا پایان قرن فعلی ‌مرجان‌ها منقرض خواهند شد.

درست است که سلامت مرجان‌ها در معرض خطر بیشتری قرار دارند و آنها در حال حاضر با کیفیت بد آب و شکارچیان در تنش هستند، اما تلاش‌های فعلی استرالیا هم کاملا بی‌فایده نخواهد بود.

اما تغییرات آب و هوایی هنوز ریشه این مشکل است. همانطور که دانشمندان قبل از این اشاره کرده بودند، اگر ما سطح دی اکسید کربن را کاهش ندهیم و مانع گرم شدن اقیانوس ها نشویم، این تلاش ها در دراز مدت بی‌فایده خواهد بود.

این بدان معناست که سرنوشت دیواره‌ی بزرگ مرجانی به اعمال هر ملتی، نه فقط به کشور اصلی آن گره خورده است (هرچند، به صراحت، اگر استرالیا خود کمک هزینه‌ی نیروگاه‌های برق زغال سنگی را متوقف کند، بزرگترین کمک به تغییرات آب و هوایی را کرده است). در حالی که تقریبا هر کشور در زمین متعهد شده است که با امضای توافقنامه پاریس از انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان جلوگیری کند، ما راه هایی برای دستیابی به اهداف این توافق داریم.

به گفته محققان، بسیاری از آسیب‌هایی که دیواره‌ی بزرگ مرجانی در حال حاضر متحمل شده است، غیرقابل برگشت است. این به این معنی است که ما باید به سرعت عمل کنیم تا آنچه را که باقی مانده حفظ کنیم، وگرنه این عجایب عظیم مرجانی ممکن است راه پرنده دودو را در پی بگیرد.