استفاده از گوشی برای پیش بینی بلایای طبیعی

یکی از چالش‌های پیش روی دانشمندان هواشناسی جمع آوری داده‌های کافی برای درک سیستم‌های هواشناسی گسترده و پیچیده این سیاره است. تغییرات جوی در یک مکان می‌تواند اثرات عمیقی بر آب و هوای مناطق دور افتاده داشته باشد، برای محققانی که در مکان‌های دورافتاده کار می‌کنند دشوار است تا اطلاعاتی را که نیاز به نتیجه گیری در مورد الگوهای آب و هوایی دارند، بدست بیاورند.

اکنون یک دانشمند هواشناسی که در موسسه علم صنعتی دانشگاه توکیو، ژاپن کار می‌کند، با ایده‌ای هوشمندانه برای جمع آوری اطلاعات مهمتر، قدم به میدان گذاشته است. دکتر نوام دیوید از ابزارهای هوشمند و اینترنت چیزها (IoT) برای جمع آوری داده‌ها در مورد شرایط جوی استفاده می‌کند.

ابزارهای تخصصی هواشناسی که برای جمع آوری داده‌ها برای شرایطی مانند دما و رطوبت طراحی شده‌اند،بسیار گران و نادر هستند. این ابزارها شامل سیستم‌های سنجش از راه دور و ابزار تشخیص سطح زمین است که بسیار دقیق هستند اما فقط یک منطقه جغرافیایی کوچک را پوشش می‌دهند و همچنین می‌توانند اطلاعات مربوط به مناطق بزرگ را جمع آوری کنند اما دقت نداشته باشند.

از سوی دیگر دستگاه‌های اینترنت اشیا اکنون بسیار رایج هستند و شبکه‌های غیر رسمی‌ سنسور را در سراسر جهان ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال، دیوید به دوربین‌های نظارتی اشاره می‌کند که می‌تواند برای نظارت بر ریز ذرات در جو استفاده شود. یک راه حل خلاقانه‌ی دیگر، استفاده از میزان شستشوی لباس برای اندازه گیری شدت بارش است. بنابراین می‌توان برای اندازه گیری بارش در یک منطقه خاص، می‌توان از ماشین‌های مدرنی استفاده کرد که اطلاعات مربوط به همه چیز را ثبت می‌کنند.

دیوید همچنین از این دستگاه‌ها استفاده نمودهتا از گزارشات شرایط آب و هوایی استفاده کند. گوشی‌های هوشمند با سنسورهایی مجهز هستند که می‌توانند داده‌ها با موضوعاتی نظیر دمای، فشار جو، و جزر و مد اتمسفر را جمع آوری کنند. سپس کاربران می‌توانند این اطلاعات را بصورت داوطلبانه از طریق یک پلتفرم مانند توییتر گزارش دهند و یا کاربران می‌توانند از دوربین  گوشی‌های خود به عنوان راهی برای نظارت بر کیفیت هوا استفاده نمایند.

این رویکرد چند مزیت دارد. نه تنها اجرای آن ارزان است بلکه باعث افزایش آگاهی عمومی‌ و همکاری افراد عادی در علوم جوی می‌شود. این بدان معنی است که دانشمندان می‌توانند  به این اطلاعات از سراسر جهان دسترسی پیدا کنند حتی اگر در مکان‌های نسبتا دوری زندگی نمایند که حسگری وجد نداشته باشد.

این سیستم به طور بالقوه می‌تواند به تشخیص زودهنگام بلایای طبیعی مانند طوفان، گردبادها یا آتش سوزی کمک کند و همچنین درک اینکه چگونه تغییر آب و هوا بر جو زمین ما تاثیر می‌گذارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.