برنامه گوگل برای هوشمندسازی تمام لوازم خانگی تنها با یک رادار

در دنیایی زندگی می‌کنیم که پیشرفت تکنولوژی به سرعت در حال رخ دادن است ولی با این حال افراد زیادی هستند که می‌خواهند بدانند فناوری تا چه اندازه می‌تواند رشد کند به همین دلیل رؤیای خانه‌های هوشمند را در سر می‌پرورانند و معتقدند باید فرصتی فراهم شود تا هر وسیله‌ای در خانه توانایی ارتباط برقرار کردن با ما را داشته باشد. اما هر چه‌قدر هم این موضوع روی کاغذ جذاب است ولی عملی شدن آن چندان هم آسان نیست. دلیلش بسیار ساده است زیرا نمی‌توانیم وسایل معمولی را با دستگاه‌های گران‌قیمت‌تری که پر از سنسور هستند تعویض نماییم. جدای از این بحث، موضوع مربوط به امنیت و خطرات سایبری نیز پیش می‌آید. همچنین ممکن است میان غول‌های دنیای تکنولوژی رقابت شدیدی به وجود بیاید و کمپانی‌های مختلف به دنبال آن باشند تا پلتفرم خانه هوشمند خود را به مردم تحمیل کنند.

البته، یک راهکار وجود دارد و آن استفاده از رادارها می‌باشد. قطعاتی که تقریباً یک قرن است پا‌به‌پای بشریت حرکت کرده‌اند. حالا گوگل به دنبال احیای مجدد این دستگاه‌های کوچک تحت عنوان پروژه‌ای به نام Soli می‌باشد.

این شیوه هوشمندسازی مبتنی بر رادار در سالیان اخیر توسط افراد زیادی در آزمایشگاه‌ها بررسی شده است. در سال ۲۰۱۵، گروه تکنولوژی‌ها و پروژه‌های پیشرفته گوگل موسوم به ATAP سنسورهای بسیار ریز دارای رادار را معرفی کرد که به کاربران اجازه می‌دادند ابزارک‌ها را توسط انگشتانشان کنترل کنند. این فناوری هم‌اکنون توسط چندین دانشگاه در سراسر دنیا استفاده شده که نتایج بسیار جالبی نیز رقم خورده است.

هوشمندسازی اشیاء ریز و درشت

به خاطر هیجان‌انگیز بودن کنترل اشیا با استفاده از حرکات بدن، محققان گوگل هزاران مایل آن‌طرف‌تر از مراکز آزمایشگاهی خود سعی کردند از این شیوه به صورت عملی بهره ببرند.

[highlight] به صورت ناگهانی، هر وسیله‌ای در خانه با رایانه شما ارتباط برقرار خواهد کرد [/highlight]

 [button type=”bd_button btn_large” url=”https://dl.gamefa.com/user5/uploder/techfars/720p/Project%20Soli%20By%20Google%20ATAP.mp4″ target=”on” button_color_fon=”#000000″ button_text_color=”#ffffff” ]دانلود ویدئو با کیفیت ۷۲۰p[/button]

اخیراً دانشمندان علوم کامپیوتری در دانشگاه سنت اندروس اسکاتلند نشان داده‌اند که چگونه می‌توان از سنسورهای Soli گوگل برای برقراری ارتباط میان اشیا استفاده کرد.

برای مثال، این سنسورها می‌توانند مقدار شن موجود در ساعت شنی را اندازه‌گیری کنند، تعداد کاغذهای یک دفتر را بشمارند و یا شکل یک سازه لگو را تشخیص دهند. همه این اتفاقات تنها با استفاده از یک رادار کوچک و سیگنالهای آن و بدون مشاهده اشیا انجام می‌شود.

پروفسور آرون کویگلی، مدیر بخش ارتباطات رایانه‌ای با انسان‌ها در مدرسه علوم و فناوری دانشگاه سنت اندروس می‌گوید:

قرار دادن یک سنسور در تمامی لوازم خانگی مطمئناً روش امنی برای هوشمندسازی لوازم خانگی نیست. روشی که در آن سبب می‌شود یک یا دو حسگر ارتباطات میان اشیا مختلف را پیدا می‌کند، بسیار کاربردی‌تر و بهتر است.

این تکنولوژی مبتنی بر رادار می‌تواند هر وسیله موجود در خانه را بدون نیاز به صرف هزینه‌های زیاد هوشمند نماید.

او ادامه می‌دهد:

ارتباطات مبتنی بر پروژه Soli گوگل ما را وادار می‌سازد تا هر چیز را به عنوان یک رایانه مشاهده کنیم؛ البته نه رایانه‌های عظیم‌الجثه‌ای که تا کنون با آنها کار کرده‌ایم. ما می‌توانیم با کامپیوترها به‌گونه‌ای ارتباط برقرار کنیم که با وسایل روزمره و معمولی ارتباط برقرار می‌نماییم. برای مثال، اگر ما در یک وسیله سنسور مربوطه را داشتیم، می‌توانستیم یک فنجان یا کتری را به راحتی تشخیص دهیم که کجا قرار گرفته است. ضمن اینکه شما قادر خواهید بود با آنها ارتباط برقرار کنید و رایانه نیز متوجه خواهد شد که شما در حال انجام چه کاری هستید. بنابراین و به صورت ناگهانی، هر وسیله‌ای در خانه واسطه‌ای خواهد شد تا با رایانه شما ارتباط برقرار کند.

[highlight] نیازی به برنامه‌نویسی در همه اشیا نیست زیرا وسایل مختلف به صورت اتوماتیک یک‌دیگر را شناسایی خواهند کرد [/highlight]

این تکنولوژی می‌تواند به جای اینکه اشیا را وادار کند حرکات جدید بیاموزند، هر وسیله را به یک کد برنامه‌نویسی تبدیل نماید تا شما با سیگنال‌های مربوطه با آنها در ارتباط باشید. فرض کنید، می‌خواهید از میان حلقه‌های DVD یکی را پیدا کرده و سپس آن را در دستگاه پخش کننده اجرا کنید. شاید این کار برای بسیاری از افراد خسته‌کننده و زجرآور باشد ولی وقتی از پروژه Soli گوگل استفاده می‌کنیم، خودِ رایانه‌ها همه کارها را انجام می‌دهند.

رادار در خانه

برای هر کسی که تا کنون دیش‌های ماهواره‌ها را دیده است، ممکن است عجیب باشد بخواهیم این وسایل را درون ساختمان‌ها قرار دهیم اما واقعیت آن است با تکنولوژی Soli گوگل رادارها به اندازه‌ای کوچک می‌شوند که به راحتی می‌توانیم آنها را در اشیا جایگذاری کنیم.

رایانه‌ها را در نظر بگیرید. این وسایل در گذشته و به خصوص در دهه ۱۹۵۰ میلادی، فضایی به بزرگی یک اتاق را اشغال می‌کردند ولی حالا همان دستگاه‌ها به گوشی‌های هوشمند تبدیل شده‌اند که افراد به راحتی می‌توانند آنها را در جیب‌های خود گذاشته و جابه‌جا کنند. چنین اتفاقی نیز قرار است برای رادارها رخ دهد یعنی قطعات هوشمندی تولید خواهد شد که کوچک‌تر از ناخن‌های انگشتان خواهند بود و همه چیز را به هم متصل خواهند کرد. بنابراین برای اولین بار، تراشه‌های راداری بسیار کوچک، ارزان، کم ضرر و سبک خواهند بود تا همه بتوانند از آنها بهره ببرند به طوری که محققان مدعی هستند حتی می‌توانند با رادارها ویولن نیز بسازند.

با توجه به مجوز صادر شده توسط کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده موسوم به FCC، سنسورهای Soli می‌توانند از ۵۷ تا ۶۴ گیگاهرتز فرکانس ارسال کنند؛ این عدد و رقم یعنی بیشتر از مقدار مجوز داده شده در ابزارک‌های دیگر. چنین اتفاقی سبب خواهد شد تا میزان کارایی آنها به طور چشم‌گیری افزایش یابد.

پروفسور آرون کویگلی می‌گوید:

دلیل اینکه من عاشق کار کردن در دانشگاه هستم این است که دانشجویان ایده‌های بسیار جذابی دارند که حتی ذهن بسیاری از ما به آنها خطور نمی‌کند. آنها انتظار دارند تا تکنولوژی از این چیزی که هست، بهتر شود. آنها از اتفاقات عجیب و غریب در دنیای فناوری اصلاً متعجب نیستند. آنها همواره از خود می‌پرسند «چرا نباید من جلوی شیر آب بایستم و با تکان دادن دست آن را باز و بسته کنم؟» و یا «چرا ماشین لباسشویی نباید جنس لباس‌هایی که می‌شوید را تشخیص دهد؟» آنها بر این باورند که اصلاً نیازی به برنامه‌نویسی در این هیچ‌یک از این زمینه‌ها نیست زیرا خودِ ماشین باید آنها را شناسایی کند. بنابراین من معتقدم چنین فناوری‌هایی زودتر از آنچه که ما انتظار داریم، ظهور و رشد خواهد کرد.

مطمئناً شما نیز با خواندن این متن و تجسم کردن دنیای هوشمند، هیجان‌زده هستید و نمی‌توانید صبر کنید تا ببینید تکنولوژی در آینده قرار است چه اتفاقاتی را رقم بزند.

شما چه فکر می‌کنید؟ آیا ممکن است روزی رادارهای کوچک زندگی ما انسان‌ها را دست‌خوش تغییرات گسترده‌ای کنند؟ نظر خود را با دیگران در قسمت انتهای خبر به اشتراک بگذارید.