آیا سونی نمی خواهد بازی های پلی استیشن ۳ را روی پلی استیشن ۵ اجرا کنید؟

با شروع ماه ژوئن، کاربران می‌توانند با تهیه اشتراک پلی استیشن پلاس پرمیوم روی پلی استیشن ۵ به کتابخانه عظیمی از بازی‌های پلی استیشن، پلی استیشن ۲ و پلی استیشن ۳ دست پیدا کنند.

با این حال، یک موضوع وجود دارد که کاربران مدت‌هاست درباره آن بحث می‌کنند: هیچ یک از بازی‌های پلی استیشن ۳ به صورت بومی روی پلی استیشن ۵ اجرا نمی‌شوند و شما تنها می‌توانید آن‌ها را از روی سرورهای ابری استریم کنید.

• مقایسه پلی استیشن پلاس، ایکس باکس گیم پس و سوییچ آنلاین
• اجرای بازی های پلی استیشن ۵ روی پلی استیشن ۴
• آموزش کنترل پلی استیشن ۴ از طریق پلی استیشن ۵

اکنون نزدیک به ۱۵ سال از عرضه پلی استیشن ۳ می‌گذرد و هنوز راه مناسبی برای تجربه عناوین کلاسیک این کنسول مثل Infamous یا Metal Gear Solid 4 روی پلتفرم‌های مدرن وجود ندارد. سونی قصد دارد حتی روی پلن‌های اشتراکی جدید خود، به سیاست‌هایش روی سرویس پلی استیشن نو (Now) در اجرای غیربومی این عناوین روی کنسول نسل نهمی خود ادامه دهد.

این موضوع زمانی برجسته‌تر می‌شود که ایکس و نینتندو هر دو در اجرای بومی بازی‌های کلاسیک خود از طریق شبیه‌سازی روی کنسول‌های جدیدشان یا حداقل ریمستر کردن عناوین قدیمی‌تر با فاصله، بهتر از سونی عمل کرده‌اند.

از همین رو، وب‌سایت Digital Trends مصاحبه‌ای را با Whatcookie یعنی توزیع کننده شبیه‌ساز محبوب پلی استیشن ۳ موسوم به RPCS3 ترتیب داده است تا متوجه شویم چرا اجرای بومی بازی‌های پلی استیشن ۳ روی پلی استیشن ۵ به آن سادگی که فکر می‌کنیم، نیست.

Whatcookie که ترجیح می‌دهد اسم واقعی خود را فاش نکند، شهرت خوبی از انتشار پچ ۶۰ فریم اجرای نسخه پلی استیشن ۳ Demon’s Slouls کسب کرده است. به این ترتیب، شاید او یکی از بهترین گزینه‌ها برای توضیح این موضوع و سیاست سونی در استریم بازی‌های این کنسول در عوض اجرای بومی آن‌ها باشد. با ما همراه شوید تا به شکل جزئی به این موضوع بپردازیم.

مشکلی به نام CELL و معجزه‌ای به نام پیشرفت

معماری سیستم پلی استیشن ۴ و ۵ به قدری مشابه است که تقریباً بدون در نظر گرفتن چند استثنا، همه بازی‌های پلی استیشن ۴ روی کنسول جدید سونی اجرا می‌شوند. در مقایسه با این دو کنسول، پلی استیشن ۳ به پردازنده (CPU) سل مجهز است که شباهت بیشتری به پلی استیشن ۲ در مقابل کنسول‌های مدرن‌تر سونی دارد.

اگر خلاصه بگوییم، میکروپردازنده سل (CELL) پلی استیشن ۳ دارای توانایی‌های بسیار متمایزی بود توسعه دهندگان در آن دوره می‌توانستند بیش از هر چیز دیگری بر قدرت آن تکیه کنند. این فرایند، شبیه‌سازی بازی‌های پلی استیشن ۳ را شدیداً سخت‌تر می‌کند. اجازه دهید این موضوع را از زبان خود Whatcookie بشنویم:

اموشن انجین (ٍEmotion Engine) موجود در پلی استیشن ۲ همانند پردازنده سل در پلی استیشن ۳ هر دو به شکلی طراحی شده‌اند تا محاسبات ممیز شناور را در سریع‌ترین زمان ممکن انجام دهند که این فرایند، نتیجه زیان‌باری برای سایر جنبه‌های عملکرد دارد.

در واقع پردازنده سل حتی از لحاظ کارایی محاسبه ممیز شناور از پردازنده پلی استیشن ۴ هم پیشی می‌گیرد اما [بدون شک] در سایر جنبه‌های قابل ارزیابی عملکرد، در مقابل آن شکست می‌خورد.

همان‌طور که خواندید، پردازنده قدرتمند متمایز پلی استیشن ۳ با قابلیت محاسبه اتمی ۱۲۸ بایت یک سیستم عجیب در زمان خود و حتی همین حالا در نظر گرفته می‌شود اما واحد پردازش گرافیکی (GPU) این کنسول همان دوره نیز از ایکس باکس ۳۶۰ ضعیف‌تر بود.

این ترکیب توسعه دهندگان را وادار می‌کند که پس‌پردازش بازی‌های شبیه‌سازی شده را به دوش پردازنده بگذارند، چیزی که حداقل از نظر Whatcookie اصلاً برای شبیه‌سازی مناسب نیست:

این به معنای انتقال یک تصویر پردازش شده از کارت گرافیک به حافظه اصلی، شبیه‌سازی کد پس‌پردازش شده و در نهایت، بازگرداندن تصویر به حافظه کارت گرافیک از حافظه اصلی است یعنی جایی که کارت گرافیک رابط کاربری را روی تصاویر پردازش شده رسم می‌کند و در انتها، تصویر ایجاد شده را تحویل نمایشگر [خروجی] می‌دهد.

این نوع از فرایند جابه‌جایی برای کارت‌های گرافیک مدرن که پس‌پردازش یک تصویر ۷۲۰p بسیار سریع‌تر از انتقال آن به حافظه اصلی است، بسیار عجیب و از رده خارج محسوب می‌شود، حال شما [مقدار زمان مورد نیاز برای انجام] تمام مراحل دیگر را [در این فرایند زمان‌گیر] نادیده بگیرید.

این مراحل اضافه انجام شبیه‌سازی روی کارت گرافیک توسط توسعه دهندگان را بسیار سخت می‌کند. با این حال، یک تیم برجسته طی سال‌های گذشته مشغول حل بسیاری از راه حل‌های شبیه‌سازی آسان‌تر عناوین پلی استیشن ۳ روی رایانه‌های شخصی مدرن به وسیله نرم‌افزار خودشان یعنی RPCS3 بوده‌اند. طبق گفته Whatcookie، شبیه‌سازی پلی استیشن ۳ روی پلی استیشن ۵ کاملاً ممکن است.

پردازنده پلی استیشن ۵ به شکل قابل ملاحظه‌ای سریع‌تر است و [به صورت پیش‌فرض] با میان‌برهایی ترکیب شده است که توسعه دهندگان شبیه‌سازهای تجاری دست به ساخت آن‌ها می‌زنند.

شبیه‌ساز رسمی پلی استیشن ۲ روی پلی استیشن ۴ دارای پچ‌ها و هک‌های فراوان مختص هر بازی است. [پس] باید ممکن باشد که به بالاترین سرعت ممکن در هر اثری رسید که آن‌ها تصمیم به عرضه‌اش می‌گیرند.

پس چرا سونی از این فرصت استفاده نمی‌کند تا یک شبیه‌ساز تمام و کمال را روی پلی استیشن ۳ راه‌اندازی کند؟

توانستن دلیلی برای انجام دادن نیست

از لحاظ فنی شبیه‌سازی پلی استیشن ۳ برای اجرای بومی روی پلی استیشن ۵ ممکن است پس همان‌طور که اشاره کردیم، چرا سونی سیاست خود را بر این اساس روی اشتراک پرمیوم پلی استیشن پلاس تغییر نمی‌دهد؟

ظاهراً دلیل اصلی سونی برای پیش‌روی با فناوری ابری و نه شبیه‌سازی بومی،‌ ملاحظات مالی،‌ زمانی و هرگونه مشکل مربوط به توسعه و منابع است.

• معرفی برترین شبیه ساز های کنسول روی پلتفرم های دیگر
• راهنمای تجربه بازی های کنسولی روی گوشی؛ شبیه سازی روی اندروید

Whatcookie اشاره می‌کند که سونی تنها به اجرای برخی از بازی‌های این کنسول نیاز دارد، در نتیجه ممکن است سرمایه‌گذاری مورد نیاز در این بخش، ارزشش را نداشته باشد:

شبیه‌سازهای ساخت جامعه مثل RPCS3 اجرای ۱۰۰ درصد از بازی‌های کتابخانه کنسول را هدف رفته‌اند اما شبیه‌سازهای تجاری تنها نیازمند اجرای درصد محدودی از عناوین کتابخانه کنسول هستند که برای عرضه مجدد به شکل آنلاین لایسنس دریافت کرده‌اند.

بزرگ‌ترین مانع روند مذکور این است که اختصاصاً کار کردن روی باز‌ی‌ها نیازمند اختصاص هزینه تنها و تنها برای پورت کردن آن بازی [مشخص] است. با در نظر گرفتن این که عملکرد [آثاری که روی شبیه‌ساز اجرا می‌شوند] همیشه پایین‌تر از یک پورت بومی است، توجیه کردن آن دشوارتر هم می‌شود.

در دوره‌ای که شاهد عرضه ریمسترها و عرضه مجدد برخی بازی‌ها با قیمت‌های گزاف هستیم، به نظر نمی‌رسد که ساخت شبیه‌ساز بومی برای چنین بازی‌هایی آن هم روی یک سرویس که گویا صرفاً برخی از طرفداران سرسخت به تجربه آن‌ها علاقه‌مند هستند، منجر به بازگشت بخش بزرگی از سرمایه‌گذاری اولیه شود.

Whatcookie باور دارد از آن‌جایی که سونی در حال حاضر یک فناوری ابری تجربه بازی‌های پلی استیشن ۳ یعنی پلی استیشن نو را در اختیار دارد، بازگشت به گذشته و انجام این کار، این بار به شکل بومی ارزش تلاش کردن را ندارد:

وقتی می‌بینید که امکان اجرای بازی‌های پلی استیشن ۳ همین حالا هم روی پلی استیشن نو در دسترس است و قسمت بزرگی از عناوین پرفروش پلی استیشن ۳ به شکل ریمستر روی پلی استیشن ۴ و ۵ قابل بازی هستند، توجیه هزینه ساخت یک شبیه‌ساز در مقایسه با پورت هر بازی غیرقابل دسترس دشوار می‌شود.

اگر سونی قصد داشته باشد یک بازی پلی استیشن ۳ را برای پلی استیشن ۵ شبیه‌سازی کند، ظاهراً این‌طور ارزش بیشتری دارد که تلاش خود را روی ریمستر کردن آن معطوف کند. با این حال، ادامه دادن با استریم بازی‌های پلی استیشن ۳ روی اشتراک پلاس پرمیوم برای طرفداران علاقه‌مند به عناوین این کنسول که با محدودیت‌هایی در دسترسی این سرویس مواجه هستند، ناامید کننده است.

پیش از این پلی استیشن نو برای بعضی از مناطق دنیا عرضه نشده بود و احتمالاً پس از این،‌ پلن پرمیوم هم چنین چیزی را تکرار خواهد کرد. از طرفی قسمت بزرگی از بازیکنان علاقه‌ای به اجرای بازی‌ها روی یک سرویس ابری ندارند.

در حالی که پلی استیشن ۳ اکنون به دلیل ساز و کار پردازنده و کارت گرافیک خود، یک غول خارج از رده محسوب می‌شود اما RPCS3 نشان می‌دهد شبیه‌سازی پلی استیشن ۳ روی رایانه‌های شخصی مدرن ممکن است و مسائل فنی چیزی نیستند که مانع سونی و کنسول‌های مدرن این شرکت برای انجام آن شده باشند. همان‌گونه که Whatcookie می‌گوید، این چیزی است که به توسعه دهندگان و در نهایت خود سونی باز می‌گردد:

بیشتر پلتفرم‌ها با چالش شبیه‌سازی مواجه هستند. بزرگ‌ترین مانع فرایند شبیه‌سازی، تعداد توسعه دهندگانی است که علاقه و توانایی [لازم] برای کار کردن روی شبیه‌سازی یک سیستم مورد نظر را داشته باشند. از آن‌جایی که نه فقط شبیه‌سازی پلی استیشن ۳ که همه شبیه‌سازی‌ها دشوار هستند، تاثیر بزرگ‌تر روی این پروسه همیشه به فعالیت توسعه دهندگان و نه سطح دشواری شبیه‌سازی یک سیستم ختم می‌شود.

طبق مطلبی که قبلاً درباره پلن‌های اشتراک جدید پلی استیشن روی تکفارس منتشر کردیم، می‌دانیم که سرویس کنونی پلی استیشن پلاس متشکل از دو سرویس سابق سونی برای کاربران پلتفرم‌های پلی استیشن است. پیش‌تر سونی سرویس نو را غالباً برای استریم و دانلود برخی از آثار نسل‌های گذشته و نسل کنونی ارائه می‌داد.

افزون بر آن، سرویس محبوب‌تر پلی استیشن پلاس در دسترس کاربران قرار می‌گرفت که می‌توانستند به واسطه آن، از بخش چند نفره آنلاین بازی‌ها، تعدادی بازی رایگان ماهانه و برخی مزایای دیگر استفاده کنند.

با وجود این که دو سرویس مذکور در مهیا ساختن برخی از بهترین بازی‌های بازار و همچنین استریم عناوین پلی استیشن روی رایانه‌های شخصی عملکرد قابل قبولی داشتند اما کاربران گیم پس این‌طور فکر نمی‌کردند و ظاهراً هنوز هم این‌طور فکر نمی‌کنند.

به گفته بسیاری از کاربران سرویس رقیب،‌ عرضه هم‌زمان بازی‌های انحصاری و برخی از بازی‌های دیگر در روز عرضه روی ایکس باکس گیم پس، مزیتی است که در پلتفرم‌های پلی استیشن و سرویس‌های آن به چشم نمی‌خورد.

سونی به دنبال این انتقادات دو سرویس خود را تحت نام پلی استیشن پلاس ادغام کرد تا بزرگ‌ترین کتابخانه سرویس اشتراکی تاریخ خود را در اختیار کاربرانش قرار دهد اما هنوز هم مشکلی که درباره آن در این مقاله سخن گفتیم پا بر جاست. به نظر شما سونی در آینده شبیه‌ساز رسمی پلی استیشن ۳ را روی پلی استیشن ۵ در دسترس قرار خواهد داد یا این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد؟