آیا ما تنها هستیم؟ برآوردهای جدید از زندگی در کهکشان راه شیری حاکی از آن است که زندگی در همسایگی ما بسیار نادر است. هشت، این حداقل تعداد تمدن‌های بیگانه‌ای هستند که دو ستاره‌شناس در دانشگاه ناتینگهام معتقدند می‌توانند در کهکشان راه شیری ما وجود داشته باشند.
یک مطالعه جدید، که روز دوشنبه در مجله اخترفیزیکی منتشر شده است، تخمین به‌روز‌شده‌ای از تعداد احتمالی تمدن‌های بیگانه که ممکن است در راه شیری وجود داشته باشد، ارائه می‌دهد. این تجزیه و تحلیل، که توسط اخترشناسان تام وستبی (Tom Westby) و کریستوفر کنسلیس (Christopher Conselice) انجام شده است، با تجدید نظر در معادله دریک، فرمول پیشنهادی توسط فرانک دریک (Frank Drake) در سال ۱۹۶۲ آغاز می‌شود تا تخمین زده شود که چه تعداد از جهان ممکن است زندگی هوشمندانه در کهکشان ما داشته باشد.
این معادله به عوامل مختلفی وابسته است، از جمله اینکه چند بار ستاره‌هایی مانند خورشید در کهکشان شکل می‌گیرند، چه تعداد ستاره‌ها توسط سیارات به گردش در می‌آیند و چند بار زندگی تکامل می‌یابد و به اندازه کافی هوشمند می‌شود که ما بتوانیم آن را تشخیص دهیم.
اما همانطور که هست، معادله دریک اساساً غیرقابل حل است و حاوی متغیر بزرگی است که تا زمانی که زندگی هوشمندانه‌ای پیدا نکنیم نمی‌توانیم از آن مطلع شویم: میانگین مدت تمدن‌های بیگانه چقدر است؟
وستبی در بیانیه مطبوعاتی گفته است:
روش کلاسیک برای تخمین تعداد تمدن‌های هوشمند در کهکشان، به ایجاد حدس از ارزش‌های مربوط به زندگی متکی است، مطالعه جدید ما این فرضیات را با استفاده از داده‌های جدید ساده می‌کند و تخمین جامعی از تعداد تمدن‌های موجود در کهکشان ما را به ما می‌دهد.
ابتدا وستبی و کنسلیس با معادله دریک تحقیقات را شروع کردند و سپس به جستجوی تمدن‌های موسوم به تمدن‌های هوشمند فرازمینی با روشی کمی متفاوت‌تر نزدیک شدند. آن‌ها فرضیات زیادی در این باره زده‌اند: زندگی در سیاره دیگر به شکلی مشابه با آنچه در زمین بوجود آمده است، رخ خواهد داد.
در حقیقت، این بدان معناست که معادله اصلاح شده آن‌ها این ایده را در نظر می گیرد که یک سیاره باید حدود ۵ میلیارد سال در منطقه قابل سکونت در اطراف یک ستاره وجود داشته باشد تا بتواند زندگی هوشمندی با توانایی برقراری ارتباط در سراسر جهان ایجاد کند. این دو سه مجموعه محدودیت مختلف را برای این سیارات مناسب به وجود آورد که دارای زندگی در دسته‌های ضعیف، متوسط و قوی با فاصله زمانی متفاوت برای ایجاد زندگی هستند.
ضعیف‌ترین محدودیت به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در یک بازه زمانی بیشتر از ۵ میلیارد سال تخمین بزنند، در حالی که قوی‌ترین حد تنها جهان‌های بین ۴٫۵ و ۵٫۵ میلیارد سال را ارزیابی می‌کند. هنگامی که قوی‌ترین محدودیت‌ها و اعداد را به فرضیه جدید و پیچیده آن‌ها وصل می‌کنید، که آن‌ها را معادله CETI لقب داده‌اند، داده‌ها نشان می‌دهد که حداقل هشت تمدن CETI در راه شیری وجود دارد. چنین برآوردی تقریبا به رقم ۱۰ نزدیک است که ستاره‌شناس مشهور کارل ساگان (Carl Sagan) هنگام بحث درباره معادله دریک در نمایشگاه علمی کیهان دهه ۸۰ با آن مواجه شد.
دستاورد اینگونه است: این جهان‌ها حداقل ۷۰۰۰ سال نوری با ما فاصله دارند که تماس با آن‌ها برای ما غیرممکن است. این تیم تخمین زده است که ما قبل از دریافت پیام‌هایی از تمدن دیگری، نیاز داریم که به طور فعال در جستجوی سیگنال‌هایی از فضا در حدود ۶،۳۰۰ سال باشیم.
نویسندگان گفته‌اند:
روشن است که طول عمر یک تمدن ارتباط دهنده جنبه اصلی این مسئله است.
از طرف دیگر، با استفاده از محدودیت‌های ضعیف‌تر، وستبی و کنسلیس اظهار داشتند که ممکن است ۲۹۰۰ جهان وجود داشته باشد که ما به زودی بتوانیم آن‌ها را تشخیص دهیم. دانیل پرایس (Daniel Price)، ستاره‌شناس دانشگاه Swinburne استرالیا که به این مطالعه وابسته نبود، اینچنین اظهار کرده است:
این محاسبه نشان می‌دهد که شرایط لازم برای زندگی در کل کهکشان امری عادی است.
آنچه درباره انسان‌ها گفته می‌شود نوعی وحشتناک است، به هرحال چه آماده باشیم یا نه، کهکشان دیگری وجود خواهد داشت و ما چندین قدم آزمایشی در جستجوی خود برداشته‌ایم. اما اگر بخواهیم برنده این بازی باشیم، تمدن ما مجبور است مدت زمان طولانی باقی بماند تا زندگی جهان‌های دیگر فاش بشود. و اگر نتوانیم زندگی هوشمندانه‌ای در نزدیکی خود بیابیم، این ممکن است در دراز مدت برای بقا ما خوب نباشد.
کنسلیس اینچنین اظهار کرده است:
اگر ما دریابیم که زندگی هوشمند چیز رایجی است، این نشان می‌دهد که تمدن ما می‌تواند بیش از چند صد سال عمر کند، از طرف دیگر، اگر دریابیم که هیچ تمدنی فعال در کهکشان ما وجود ندارد، این یک نشانه بد برای وجود طولانی مدت خود ما است.
تمدن هوشمند جدید نیز باید انتشار پیدا کند. پرایس می‌گوید:
قابلیت تشخیص یک فنی‌سازی هم به توانایی تکنولوژیکی ما و هم توانایی آن‌ها بستگی دارد. Square Kilometer Array که قرار است سال آینده ساخت آن آغاز شود، قادر خواهد بود میزان انتقال رادیو را در سطحی شبیه به خود ما از هزاران ستاره نزدیک تشخیص دهد.
اگرچه آن یک روش جدید برای بررسی یک سؤال قدیمی است، اما این کار به فرضیات زیادی متکی است. نویسندگان می‌گویند فقط یک نقطه داده برای زندگی هوشمند و برقراری ارتباط و آن بشریت است. استفاده از کهکشان ما به عنوان پایه‌ای برای زندگی دیگر در کیهان ممکن است ناقص باشد زیرا حقیقت این است که ما به سادگی نمی‌دانیم زندگی هوشمند دیگر ممکن است چگونه به نظر برسد یا کجا بوجود بیاید.
با این حال، مانند معادله دریک، معادله CETI چارچوبی را برای بررسی شانس زندگی در کهکشان ما و بحث در مورد احتمال اینکه ممکن است به زودی از بیگانگان بشنویم، فراهم می‌کند. پرایس می‌گوید:
تنها راهی که می‌توانیم به یقین بدانیم که تنها نیستیم، یک تشخیص غیر قابل‌واضح است.
کنسلیس اینچنین اظهار کرده است:
با جستجوی زندگی هوشمند فرازمینی حتی اگر چیزی پیدا نکنیم، می‌توانیم آینده و سرنوشت خودمان را کشف کنیم.
نظرات