بله، تیتر خبر را درست خوانده‌اید. دیگر چیزی تا رسیدن به این تکنولوژی نمانده است. گروهی از دانشمندان در حال طراحی مدلی از یک مغز مصنوعی هستند که قادر است حس درد را مانند یک سیستم عصبی طبیعی دریافت و پاسخ متناسب با آن را ارسال کند. با تکفارس همراه باشید.
به تازگی یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه کرنل (Cornell) مقاله‌ای را منتشر کرده‌اند که نشان از موفقیت این تیم در طراحی نوعی احساس در ربات دارد. به‌طور ساده، آن‌ها به تکه‌ای آهن آموزش دادند که موقعیت اجزای بدن خود و تأثیر نیروهای خارجی ( مثل جاذبه یا یک ضربه) بر آن را به درستی بفهمد.
محققان این کار را با انتشار یک سیستم عصبی ارگانیک با استفاده از شبکه‌ای از کابل‌های فیبر نوری انجام دادند. در واقع این آزمایش رویکردی است که در آینده‌ای نزدیک می‌تواند در ربات‌های انسان‌نما نیز مورد استفاده قرار گیرد و احساسات شبیه‌سازی شده انسان را با اتصال حسگرهای خارجی به پردازنده ربات منتقل کند.
طبق گزارش منتشر شده، این تیم تحقیقاتی، برای ساخت حسگرهای هوشمند رباتیک، دو تکنیک DWS و “یادگیری ماشین” را با هم ترکیب کردند. این حسگرها می‌توانند حرکات بدن رباتیک را احساس کنند.
اعضای تیم کرنل به هیچ عنوان سعی در شبیه‌سازی احساس درد در ربات ندارند. تحقیقات آن‌ها پتانسیل بسیار بالایی برای بهبود و توسعه سیستم‌های ایمنی خودکار دارد اما هدف این پروژه رسیدن به درد نیست.
البته از این جهت که تحقیقات این دانشمندان حول محور شبیه‌سازی سیستم انتشار عصبی و احساسات رباتیک جریان دارد، می‌تواند در ساخت ربات‌هایی با قابلیت احساس درد نیز مورد استفاده قرار گیرد. این قدمی حیاتی در شبیه‌سازی احساسات جسمانی در رباتها محسوب می‌شود.
چند سال پیش بود که گروهی از محققان دانشگاه لیسبون (Lisbon) سیستمی منحصر به فرد را برای ایجاد حس درد در رباتها طراحی کردند اما این سیستم نمی‌توانست حس واقعی و انتشار‌پذیر درد را شبیه‌سازی کند.
محققان به‌نامی مثل جوهانس کوهن و سامی حدادین در مقاله‌ای با عنوان “طراحی یک سیستم عصبی رباتیک در جهت یاددادن حس درد و واکنش‌های عاطفی” توضیح دادند که چطور یک حس درد می‌تواند به عنوان کاتالیزگری برای پاسخ‌های فیزیکی مورد استفاده قرار گیرد.
در خلاصه این مقاله که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، آمده است:
هدف ما انطباق حس درد ربات با بینشی است که از سیستم درد انسان به بدست آورده‌ایم. به‌طور مشخص، علائم درد نسبت به موقعیت آسیب، میزان مقاومت بدن و قدرت نیروی خارجی پدید می‌آیند.
به زبان ساده‌تر، تیم تحقیقاتی کرنل با تعریف مفهوم “درد” برای هوش مصنوعی، به دنبال راهی بودند تا ربات به‌طور ایمن در مسیری مشخص به حرکت خود ادامه داده و صرفا برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی فاصله خود را با اشیاء دیگر حفظ کند.
اگر کمی در این مورد فکرکنیم، معلوم می‌شود که “مفهوم درد” درست همان دلیلی است که باعث می‌شود موجودات زنده از انجام کارهایی که منجر به آسیب و درد می‌شود، جلوگیری کنند. موجودی که نتواند درد را حس کند، مطمئنا در انجام کارها احتیاط کم‌تری به خرج داده و آسیب‌های زیادی را به خود وارد می‌سازد. در واقع، درد همان سیستم هشدار ایمنی بدن ماست.
تحقیقات انجام شده در تیم لیسبون نیز همین مفهوم را دنبال می‌کند تا سیستم بازخورد درد چندسطحی طراحی کند:
با الهام از سیستم درد انسان، احساس درد ربات نیز در چهار سطح برنامه‌ریزی شد: بدون درد، سبک، حد متوسط و درد شدید.
این سطح از دانایی ربات با اینکه پیشرفتی بزرگ در صنعت رباتیک محسوب می‌شود اما هنوز راه درازی برای رسیدن به ربات‌های آگاه به درد وجود دارد.
اما می‌توان امیدوار بود که در آینده‌ای نزدیک بتوانیم احساسات عاطفی را نیز به عنوان پاسخ به درد بیافزاییم. البته هنوز بحث‌های زیادی حول این موضوع وجود دارد. اینکه آیا انتخاب درستی است که چنین هدیه‌ای را به رباتها دهیم؟ ربات‌هایی که احساساتی به مانند انسان‌ها داشته باشند، بیش‌تر شبیه به یک فیلم تخیلی به‌نظر می‌رسد اما ممکن است آینده این طرح بسیار خطرناک‌تر پیش رود.
نظر شما کاربران تکفارس در مورد این فناوری چیست؟ دیدگاه خود را برای ما ارسال کنید.
نظرات