مرگ ستارگان همواره یکی از بزرگترین رویدادهای کیهان بوده است. وقتی سوخت یک ستاره بزرگ‌تر از خورشید تمام می‌شود به صورت یک ابرنواختر عظیم منفجر می‌شود. این رویداد نه تنها انرژی زیادی در فضا پخش می‌کند، بلکه محیط اطراف را نیز تغییر می‌دهد.
یکی از معروف‌ترین بقایایبه جامانده از یک ابرنواختر، حلقه ماکیان است که حدود ۱۲۰ سال نوری قطر دارد و هابل در سال ۲۰۲۰ از این بقایا عکسبرداری کرد. حالا دانشمندان از داده‌های هابل برای بررسی نحوه تغییر آن در طول زمان استفاده می‌کنند.
این ابرنواختر بقایای انفجار یک ستاره در حدود ۲۰۰۰۰ سال پیش است و بقایای آن همچنان با سرعتی زیاد به فضا پخش می‌شوند. تلسکوپ فضایی هابل تصویری زیبا از این بقابا ثبت کرده است.
گازهای حاصل از انفجار ستاره با سرعت باورنکردنی نیم میلیون مایل در ساعت حرکت می‌کنند و دانشمندان با مقایسه داده‌های هابل در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۰۱ می‌توانند گسترش جبهه گازها را در طول زمان محاسبه کنند.
ویلیام بلر از دانشگاه جانز هاپکینز گفته است: «شما موج‌هایی را می‌بینید که به صورت نوارهای پیچ‌خورده به نظر می‌رسند. این موج‌ها در اثر برخورد گازها با مواد نسبتا متراکم در محیط بین ستاره‌ای ایجاد می‌شوند.»
گفتنی است تلسکوپ جیمز وب نیز در حال حاضر علاوه بر رصد کهکشان‌ها و سیارات دوردست مشغول بررسی نقاط دوردست کیهان است. هدف این بررسی‌ها کشف کهکشان‌های بسیار اولیه و همچنین شاسایی اجرام جذاب مانند سیاه‌چاله‌ها است. اخیرا در یکی از این بررسی‌ها دورترین سیاه‌چاله پرجرم فعال کیهان کشف شده است.
در حالیکه سیاه چاله‌های معمولی دارای جرمی تا ۱۰ برابر جرم خورشید هستند، سیاه چاله‌های پرجرم بسیار سنگین‌تر بوده و جرم آن‌ها به میلیون‌ها یا حتی میلیاردها برابر جرم خورشید می‌رسد. این غول‌های بزرگ معمولا در مرکز کهکشان ها یافت می‌شوند و به نظر می‌رسد نقش مهمی در شکل گیری کهکشان‌ها دارند.
قدمت ابر سیاه چاله‌‌ی کشف شده به ۵۷۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ می‌رسد. این سیاه چاله در کهکشانی به نام CEERS 1019 قرار دارد.
نظرات