اقدامات جدید می‌تواند چالش‌هایی را برای کیفیت هوا، تغییرات اقلیمی و سنت‌های بومیان آمریکا، به وجود آورد.
در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۳۹۸ (۱۲ اوت)، دولت ترامپ تغییرات اساسی را در قانون گونه‌های در معرض خطر ایجاد کرد که در صورت اجرا شدن در ماه آینده، هم بر مردم و هم بر حیات‌وحش تأثیر خواهد گذاشت. منتقدان اقدامات جدید آژانس شیلات و حیات‌وحش، می‌گویند که این تغییرات، محافظت از بسیاری از گونه‌ها را تضعیف و به طور بالقوه، منابع عظیمی از نفت و گاز را در معرض استخراج قرار می‌دهد و این کار همزمان با انتشار دی‌اکسید کربن، باعث گرم‌تر شدن زمین می‌شود.
قانون گونه‌های در معرض خطر، در سال ۱۹۷۳ در زمان رئیس‌جمهوری ریچارد نیکسون با حمایت دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، جهت حفاظت از حیات‌وحش در مقابل فعالیت‌های انسانی، تصویب شد. از آن زمان، ردیف‌های بودجه جهت جلوگیری از نابودی ۹۹ درصد از ۱۶۵۰ گونه محافظت شده، اختصاص داده شده‌اند. محافظه‌کاران معتقدند که آخرین تغییرات در این قانون، بقای بسیاری از گونه‌های در معرض خطر را تهدید می‌کند.
کایرین کندی (Kirin Kennedy) معاون قانون‌گذاری اراضی عمومی و حفاظت از حیوانات وحشی در باشگاه سیرا (Sierra) گفت:
این قانون بسیار موفق است و به حفظ گونه‌هایی مانند عقاب طاس، در طی ۴۰ سال گذشته کمک کرده است. بنابراین، ما باید به جای فلج کردن این قانون، کارکرد آن را تضمین کنیم.
این تغییرات، بحث را در رابطه با تأثیرات آب‌وهوا بر بقای گونه‌ها، سخت‌تر می‌کند، به‌ویژه با توجه به گزارش اخیر سازمان ملل متحد که نشان می‌دهد حدود یک میلیون گونه، به لطف فعالیت‌های انسانی از جمله سوزاندن سوخت‌های فسیلی، با خطر انقراض روبه‌رو هستند. یک تغییر دیگر در آینده، باعث تضعیف حمایت از گونه‌های در معرض خطر می‌شود که به آن اشاره می‌کنیم. در حال حاضر، کلیه گونه‌های در معرض تهدید، تقریباً از تمامی حمایت‌های قانون گونه‌های در معرض انقراض، برخوردار هستند، اما به‌زودی، حفاظت از هر گونه در معرض انقراض، می‌تواند به صورت موضوعی، مورد ارزیابی قرار گیرد. علاوه‌بر این‌ها، اکنون قانون‌گذاران می‌توانند در هنگام تصمیم‌گیری در رابطه با حفاظت از حیوانات، هزینه‌های این کار را نیز در نظر بگیرند.
تضعیف قانون حفاظت از گونه‌های در معرض خطر، انسان و کره زمین را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. با آسان‌تر کردن حذف گونه‌ها از لیست رسمی حیوانات وحشی محافظت شده، منطقه‌ای که زمانی محافظت می‌شد، احتمالاً تبدیل به یک بازی عادلانه، جهت استخراج سوخت‌های فسیلی بیشتر شود که این کار منجر به آلودگی بیشتر و تغییرات آبوهوایی نامساعد می‌گردد.
منتقدان نظریه ذکر شده در بالا، مدتهاست که ادعا می‌کنند، با خاموش کردن صنعت در مکان‌های غنی به دلیل وجود گونه‌های حیوانی، توسعه اقتصادی متوقف می‌شود. شرکت آمریکایی پترولیوم (Petroleum) در بیانیه‌ای اعلام کرد که از تغییرات جدید استقبال می‌نماید. ویلبور راس (Wilbur Ross) وزیر بازرگانی ایالات متحده، در بیانیه‌ای دیگر گفت:
اصلاحات نهایی این قانون، کاملاً منطبق با حکم ریاست جمهوری مبنی بر کاهش نظارت بر جامعه آمریکا، بدون فدا کردن گونه‌ها و اهداف احیاگری است.
طرفداران محیطزیست از جمله سازمان‌هایی مانند باشگاه سیرا و فرماندار ایالت واشنگتن، جی اینسلی (Jay Inslee) که خود را به عنوان طرفدار محیطزیست در دور اول انتخابات دموکرات‌ها، معرفی کرده بود، نظریاتی مخالف با بیانیه‌های دولتی دارند.
اینسلی طی توئیتی در روز دوشنبه گفت:
تضعیف قانون گونه‌های در خطر انقراض، همه‌چیز را برای استخراج زغال‌سنگ و نفت، آسان‌تر می‌کند. بنابراین این اقدام، فقط برای عقاب طاس یا خرس گریزلی ضرر ندارد، بلکه آسیب آن، به سلامتی کودکان ما نیز می‌رسد.
کایرین کندی نیز ابراز کرد:
کمبود هوای تمیز به دلیل آلودگی ناشی از صنایع استخراجی، به معنای کمبود هوای سالم برای جمعیت‌های انسانی نیز هست. بنابراین آنچه که قانون گونه‌های در معرض خطر در زمینه حمایت از حیوانات وحشی انجام می‌دهد، تأثیر مهمی نیز بر زندگی انسان‌ها دارد.
برخی از انسان‌ها، زودتر از دیگران این تأثیر را احساس می‌کنند. تام راجرز (Tom Rodgers)، نایب رئیس شورای جهانی بومیان و مشاور ارشد شورای رهبران قبایل رشته‌کوه راکی، می‌گفت:
مردم بومی در خط مقدم مبارزه برای حمایت از خرس گریزلی کمیاب هستند. تلاش برای حذف زودهنگام گونه‌ها از لیست حیوانات در خطر انقراض، عملکردی همانند اسب تروجان را در حاکمیت قبیله، معاهده‌ها و آزادی‌های مذهبی دارد.
کنفدراسیون Blackfoot که شامل Piikani Nation ،Blackfeet Nation ،Siksika Nation و قبیله Blood می‌شود، تحت حمایت قانون انقراض گونه‌ها، یک دهه نبردی طولانی را جهت محافظت از خرس‌های زوزه‌کش Yellowstone، انجام داده‌اند. در اوایل تابستان، آن‌ها موفق شدند که آژانس شیلات و حیات‌وحش ایالات متحده را مجبور کنند تا دستورات قاضی را جهت اعاده مجدد خرس‌های گریزلی، رعایت نماید.
آن‌ها توانستند که این تغییر قانون را از خرس گریزلی منحرف کنند و بنابراین، براساس قانون فعلی گونه‌های در معرض خطر، این خرس‌ها هنوز هم از بیشترین محافظت‌ها، برخوردار هستند. گونه‌های دیگر ممکن است که در آینده، تحت تأثیر اقدامات جدید قرار گیرند. این تغییرات، توسط دادستان‌های عمومی کالیفرنیا و ماساچوست در حال بررسی است. اگر این قانون‌ها تصویب شوند، آن‌ها نیز به لیست طولانی چالش‌های زیست‌محیطی دولت ترامپ، خواهند پیوست. یکی از این چالش‌ها، دادخواست گسترده‌ای است که خواستار لغو قانون گازهای گلخانه زمان ریاست جمهوری اوباما است. کندی همچنین می‌گوید که باشگاه سیرا، گزینه‌های قانونی خود را جهت دفاع از قانون گونه‌های در معرض خطر، در نظر گرفته است.
خاویر باسرا (Xavier Becerra)، دادستان کل کالیفرنیا، در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت:
حیات‌وحش و اکوسیستم‌های گران‌بهای ما، در معرض خطر جدی قرار دارند. دولت ترامپ با تغییر قانون حمایت از گونه‌های در معرض خطر، میخ را بر تابوت ما خواهد کوبید. منظور ما کسانی هستند که به خاطر منفعت اقتصادی، این گونه‌ها را در معرض خطر قرار داده‌اند. ما آماده هستیم تا برای حفظ این قانون مهم مبارزه کنیم. گونه‌هایی که ما با آن‌ها در این سیاره زندگی می‌کنیم و حیات ما نیز به آن‌ها وابسته است، شایسته اقدامی کمتر از این نیستند.
نظرات