نگاهی کوتاه به تاریخچه شارژرهای بیسیم

به خاطر پیشرفت تکنولوژی و گسترش استفاده از اتصالات بیسیم، این احتمال وجود دارد که در آینده‌ای نزدیک شاهد از بین رفتن کابل‌ها و شارژرهای بیسیم باشیم. به همین بهانه قصد داریم نگاه کوتاهی به تاریخچه این ابزارهای نسبتاً جدید بیندازیم.

اولین نمونه شارژر و وسایل ارتباطی بیسیم که به دستگاه‌های امروزی شباهت زیادی داشت، در سال ۱۹۰۱ توسط شرکت تسلا تولید و با نام Tesla Tower شناخته می‌شد. این کمپانی در آن زمان معتقد بود که انتقال بیسیم قدرت در آینده اتفاق خواهد افتاد.

البته مدتی طول کشید تا ایده مربوط به تولید پد شارژر بیسیم عملی شود ولی پس از ورود آن به بازار، بسیاری از استفاده‌کنندگان ابراز رضایت کردند زیرا بلافاصله پس از قرار دادن گوشی روی صفحه مربوطه، دستگاه شارژ می‌شد و دیگر نیازی نبود که کابلی را متصل نمایند.

سپس در اوایل سال ۲۰۰۷ و در همایش CES که در محل شرکت ویستون برگزار شد، یک شارژر بیسیم معرفی گردید که می‌توانستیم آن را در خودرو بگذاریم و با استفاده از آن دوربین‌ها، گوشی‌ها، mp3 پلیرها و برخی دیگر وسایل را شارژ کنیم.

دو سال بعد و این‌بار هم در همایش CES، شارژر Palm Pre معرفی گردید. علاوه بر ویژگی‌های جدیدی که در این محصول وجود داشت، Palm Pre از شارژر بیسیم Touchstone نیز پشتیبانی می‌کرد که همین سبب شد تا رخدادهای بعدی یکی پس از دیگر روی دهند.

چندین شرکت دور یک‌دیگر جمع شدند تا Wireless Power Consortium یا WPC را تشکیل دهند و در اواخر همین سال، نسخه ۱٫۰ تکنولوژی Qi به دنیای فناوری معرفی شد. اولین گوشی‌هایی که از این محصول جدید استفاده می‌کردند، ساخته کمپانی نوکیا بودند که لومیا ۹۲۰ و لومیا ۸۲۰ از آن جمله می‌باشند. سپس سه گوشی ال‌جی و نکسوس ۴ نیز معرفی شدند. لازم به ذکر است که همه این دستگاه‌ها در سال ۲۰۱۲ به بازار راه یافتند. دیگر تولیدکنندگان مانند سامسونگ، موتورولا، اچ‌تی‌سی و سونی هم پس از مدتی به جرگه شرکت‌های استفاده‌کننده از Qi پیوستند.

مدتی بعد، یک تکنولوژی جدید به نام Power Matters Alliance یا PMA به وجود آمد که باعث جذب بسیاری از افراد شد.

شارژرهای WPC مورد حمایت تولیدکنندگان گوشی‌های تلفن همراه بودند ولی PMA توسط شرکت‌های Starbucks و McDonald`s مورد استفاده قرار می‌گرفتند بنابراین در این میان یک مشکلی به وجود آمد. مردم گوشی‌هایی می‌خریدند که از فناوری Qi پشتیبانی می‌کردند ولی توانایی شارژ آنها را در مراکز رستوران و کافی‌شاپ‌هایی که اشاره کردیم نداشتند.

در چنین شرایطی که کسی نمی‌دانست باید چه کار کند، فرمت جدیدی به نام A4WP پدید آمد که اتفاقاً هنوز هم سال ۲۰۱۲ به پایان نرسیده بود. این سیستم بعدها Rezence نامیده شد و پس از مدتی به خوبی توسط کمپانی‌هایی مانند کووالکوم، Broadcom، سامسونگ، اینتل و دیگر تولیدکنندگان بزرگ تراشه و پردازنده مورد حمایت واقع گردید.

اگرچه سامسونگ هیچگاه گوشی تولید و معرفی نکرد که توانایی کار با سیستم Rezence را داشته باشد ولی گلکسی اس ۶ و گلکسی اس ۶ اج گوشی‌های اصطلاحاً دوگانه سوزی بودند؛ یعنی هم با شارژرهای Qi کار می‌کردند و هم با شارژرهای PMA. در این میان، گوشی Blackberry Priv هم تولید شد که اتفاقاً چنین کاری انجام داد.

در اوایل سال ۲۰۱۵، شارژرهای PMA و A4WP جای خود را به AirFuel Alliance دادند ولی تکنولوژی Qi همچنان در صحنه حاضر بود.

سیستم Rezence در واقع همان دستگاه Betamax بود ولی نتوانست خود را در میان افراد به محبوبیت برساند. دلیل این اتفاق نیز استفاده از طراحی جالب مارپیچی و فرکانس بالایی بود که سبب می‌شد به جای بهره‌گیری از کیلوهرتز، از مگاهرتز استفاده شود. به علاوه، Qi می‌توانست چندین گوشی را به صورت همزمان شارژ کند. البته چنین وعده‌ای را اپل نیز داد و عنوان کرد که با شارژر AirPower امکان شارژ چند گوشی را فراهم خواهد نمود ولی هنوز این اتفاق رخ نداده است.

شارژرهای Rezence از بلوتوث استاندارد LE استفاده می‌کردند تا با گوشی‌هایی که در حال شارژ شدن بودند، ارتباط برقرار کنند. پیش از این نیز انتظار می‌رفت که AirPower اپل هم چنین کاری خواهد کرد ولی گویا این‌گونه نیست. به هر ترتیب، به خاطر اینکه سیستم Rezence هم بهره‌وری کمتری داشت و هم نیازمند پدهای بزرگتری برای شارژ کردن بود، کم‌کم از دور افتاد و جای خود را Qi داد.

اما تکنولوژی Qi نیز مشکلات خاص خود را برای تولیدکنندگان دارد زیرا آنها همیشه با این چالش روبه‌رو هستند که چگونه قطعه‌ای که به این فناوری سازگار است را باید در گوشی بگذارند. چنین مشکلی تا حدودی در A4WP حل شده بود زیرا می‌توانست تا ۵۰ وات قدرت را انتقال دهد.

به هر حال، گوشی‌ها و ملزومات آنها مانند هدفون‌ها و ساعت‌های هوشمند با سیستم Qi سازگاری بیشتری دارند بنابراین باید فناوری WPC جای خود را به سیستم‌های جدیدتر می‌دادند. ضمن اینکه تولید انبوه این محصول کمی سخت‌تر از Qi است. بد نیست اشاره کنیم که همچنان شارژر Rezence در بازار وجود دارد ولی نه برای استفاده توسط گوشی‌های تلفن همراه.

پی نوشت: به نظر می‌رسد سیستم دیگری نیز وجود داشته که با نام Open Dots Alliance معروف بوده که بیشتر توسط تولیدکنندگان خودروها مورد استفاده قرار می‌گرفت. ما نمی‌دانیم که آیا گوشی هم از این فناوری پشتیبانی می‌کرد یا خیر هر چند شرکت Incipio نمونه‌هایی ساخت ولی اکنون سایت رسمی آن دیگر از دسترس خارج شده است. بنابراین بازار شارژرهای بیسیم تصمیم گرفت Open Dots Alliance را به طور کلی کنار بگذارد.

آیا شما هم در مورد تاریخچه شارژرهای بیسیم اطلاعاتی دارید؟ نظر خود را با دیگران در قسمت انتهای خبر به اشتراک بگذارید.