انتقال اعضای پیوندی بدن با کمک هواپیمای بدون سرنشین

با توجه به اینکه خرده‌فروشانی مانند آمازون راه خود را در زمینه‌ی فناوری می‌روند،  مدت زمان زیادی طول نخواهد کشید تا هواپیماهای بدون سرنشین همه چیز را از کتاب و دیسک‌های بلوری گرفته تا غذای آماده و لباس را به دست مشتریان برسانند. آیا می‌توان آنها را برای تحویل ارگان‌های پیوندی نیز مورد استفاده قرار داد؟

این یک ایده‌ی عالی از لحاظ تئوری است: با توانایی اجتناب از ترافیک و دیگر تاخیرهای جاده‌ای،  هنگامی‌ که شما  مسئول حمل یک ارگان پیوندی هستید، برای کسی که در بیمارستان در حال انتظار هستند صرفه جویی در زمان و  انرژی بسیار مهم است. اما دقیقا چقدر این راه حل عملی مورد استفاده قرار گرفته است. شاید تا به امروز، این تنها نمونه‌ی موجو باشد. در یک تحقیق جدید، محققان دانشگاه مریلند کلیه‌ای را در یک کولر گذاشتند و آن را در پرواز آزمایشی با هواپیمای DJI M600 Pro قرار دادند. برای فهمیدن اینکه دقیقا چه  چیزی  در طول سفر اتفاق می‌افتاد، آنها یک بیوسنسور بی سیم برای کنترل دما، فشار، ارتفاع، ارتعاش و موقعیت GPS را توسعه دادند.

دکتر Joseph Scalea از دانشگاه مرکز پزشکی مریلند به Digital Trends گفت:

به عنوان کسی که با ماهیت حساس اندام‌های پیوندی بدن انسان به صورت روزانه سر و کار دارد ، من همچنان ناامید می‌شوم که  می‌بینم توانایی بیماران من برای دریافت یک ارگان نجات دهنده، به نوعی به برنامه‌های هواپیمای تجاری بستگی دارد. من این را قبول نمی‌کنم و همیشه فکر می‌کردم که می‌توانیم بهتر عمل کنیم. فراتر از پروازهای نامنظم، از بین بردن نیاز به یک انسان برای همراهی با یک ارگان پیوندی و خطر در دسترس نبودن پرستاران، متخصصان و پزشکان پیوند در تیم‌های جراحی را هم باید مدنظر قرار داد. بنابراین من با افراد فوق‌العاده هوشمند در دانشگاه کالج پارک مریلند و سیستم آزمایشگاه هواپیمایی بدون سرنشین (UAS) همکاری کردم تا سوالات سختی در مورد حمل ارگان‌های هواپیمای بدون سرنشین ارائه دهیم.

خبر خوبی که از مطالعه منتشر شده این بود که کلیه در حین پرواز پایدار باقی مانده و در واقع ارتعاش کمتری نسبت به زمان حمل در یک هواپیما داشته است. تجزیه و تحلیل پس از پرواز نشان داد هیچ آسیبی نیز رخ نداده است. نیازی به گفتن نیست، این برای که به اندام‌های پیوند بسیار مهم است.

Scalea ادامه داد:

مرحله بعدی، یادگیری بیشتر در مورد موانع ورود، تلاش برای شناسایی شرکای استراتژیک مناسب و تلاش برای غلبه بر موانع فنی اضافی است. به عنوان مثال، من تصور می‌کنم که هواپیماهای بدون سرنشین باید ایمن‌تر و بسیار سریع تر از وضعیت فعلی پرواز کنند. علاوه بر این، پرواز باید مستقل باشد تا حمل و نقل هواپیماهای بدون سرنشین پایدار بماند. من فکر می‌کنم شناسایی شرکای علاقمند برای کمک به ما برای رسیدن به این هدف، بسیار مهم است. من همچنین فکر می‌کنم که باید به طور مناسب جامعه پیوند اعضا را آگاه کنیم. برای تیم ما حیاتی است که اعتماد افراد – بیماران ما، اهدا کنندگان و خانواده‌هایشان را از دست ندهیم.

این تحقیق اخیرا در مجله‌ی IEEE Journal of Translational Engineering in Health and Medicine منتشر شده است.

به نظر شما مقصد بعدی برای استفاده از هواپیمای بدون سرنشین در چه زمینه‌ای است؟ لطفا نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.