چرا حجم زیادی گاز به کهکشان راه شیری وارد می شود؟

منجمان و محققان در جدیدترین یافته خود متوجه وجود حجم زیادی گاز در کهکشان راه شیری شده‌اند.

پس از ده سال جمع آوری اطلاعات از تلسکوپ فضایی هابل ناسا، تیمی از اخترشناسان متوجه شدند که بیش از آن که گازهای فضایی از کهکشان ما خارج شوند، به آن وارد می‌شوند. اگرچه هنوز منبع برون‌داد این حجم از گاز توسط دانشمندان کشف نشده، اما مشخص شده است که تعادل و توازنی میان حجم ورودی و خروجی گاز در کهکشان وجود ندارد.

پس از ده سال جمع آوری اطلاعات از تلسکوپ فضایی هابل ناسا، تیمی از اخترشناسان متوجه شدند که بیش از آن که گازهای فضایی از کهکشان ما خارج شوند، به آن وارد می‌شوند. اگرچه هنوز منبع برون‌داد این حجم از گاز توسط دانشمندان کشف نشده، اما مشخص شده است که تعادل و توازنی میان حجم ورودی و خروجی گاز در کهکشان وجود ندارد.

داده‌های طیف نگار کیهانی هابل (COS) به تلسکوپ فضایی اجازه می‌دهد تا درباره اشیاء ریز و درشت جاذب یا ساطع کننده نور اطلاعات جمع‌آوری کرده و دانشمندان نیز می‌توانند درباره دمای آن‌ها، ترکیبات شیمیایی، سرعت و تراکم‌شان اطلاعات به‌دست آورند. با این طیف نگار، تیم محققان موفق شدند تا حرکات گازهای کهکشانی را زیر نظر داشته و بررسی کند. با انجام این بررسی‌ها، محققان متوجه شدند زمانی که گازها از کهکشان ما دور می‌شوند، قرمزتر شده و با وارد شدن به کهکشان ما، آبی‌تر می‌شوند؛ پدیده معروفی که با نام redshift و blueshift شناخته می‌شود.

همین پژوهش‌ها باعث شد تا اخترشناسان متوجه شوند که میزان گازهای آبی (وارد شونده) بیشتر از گازهای قرمز (خارج شونده) است. هرچند منبع این گازهای وارد شونده مشخص نشده، اما دانشمندان گمان می‌کنند که این پدیده ممکن است به سه دلیل رخ داده باشد.

احتمال اول این است که این گازهای اضافی برخاسته فضا و محیط میان ستاره‌ای هستند. دانشمندان در دومین دلیل و احتمالی که برای این قضیه قائل هستند، گمان دارند که کهکشان راه شیری از کشش گرانشی خود برای کشیدن گازهای موجود در کهکشان‌های کوچک‌تر در نزدیکی خود استفاده می‌کند.

البته از آن جایی که گازهای مشاهده شده در این تحقیق همگی گازهای سرد هستند، پژوهشگران احتمال می‌دهند که ممکن است گازهای داغ در اضافه شدن این گازها به کهکشان راه شیری نقش داشته باشند.

گازها با پدیده‌هایی مانند ابرنواخترها و بادهای ستاره‌ای از صفحه کهکشانی ما خارج می‌شوند، اما با برگشت خود به راه شیری در تشکیل سیاره‌ها و ستاره‌ها نقش دارند. به همین دلیل است که وجود تعادل میان مقدار گازهای خروجی و ورودی در نحوه و میزان تشکیل اشیائی مانند ستارگان و سیارات در کهکشان ما اهمیت زیادی دارد.

فیلیپ ریچر، نویسنده کتاب‌های نجوم و عضو دانشگاه پوتسدام در آلمان در این رابطه گفته است:

با مطالعه درباره جزئیات کهکشان خود می‌توانیم به جزئیاتی که در کهکشان‌های دوردست نهفته است، پی ببریم. حالا دانشمندان در یافته‌های جدید خود متوجه شدند که کهکشان ما پیچیده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کردیم.