سرن قصد دارد تا برخوردهنده‌ی ذرات بزرگتری بسازد

سازمان تحقیقات هسته‌ای اروپا (CERN)، که ما را با برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ (LHC) و ذره بوزون هیگز (HHC) آشنا کرده، قصد دارد تا یک برخورددهندهٔ ذرات قوی‌تر و بزرگ‌تر را به کار بگیرد. برخورددهنده‌ی پیشنهادی در نهایت جایگزین برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ خواهد شد و راه را برای تحقیقات در زمینه‌ی فیزیک ذرات در قرن ۲۱ هموار خواهد کرد.

برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ در سال ۲۰۱۰ راه اندازی شد و منجر به کشف ذره بوزون هیگز شد که پیش از آن تنها به صورت تئوری اثبات شده بود. برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ همچنان برای کشف ذرات زیراتمی مورد استفاده قرار می‌گیرد و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۳ همچنان عملیاتی باقی بماند، اما این دستگاه تنها می‌تواند بخشی از کارهای مورد نیاز را انجام دهد. فیزیکدانان CERN برای فراتر رفتن از کشف بوزون هیگز، خواهان ساختن یک برخورددهنده‌ی دیگر هستند که ادامه‌دهنده‍‌ی راه برخورددهنده‌ی قبلی باشد. از آنجایی که ساختن و راه اندازی یک برخورددهنده بسیار  طول می‌کشد، دانشمندان از حالا برنامه ریزی خود را آغاز می‌کنند

بیش از ۱۳۰۰ دانشمند در طی پنج سال گذشته تلاش کرده‌اند تا یک برنامه‌ی بی‌نقص برای آینده تحقیقات فیزیک ذرات ایجاد کنند. مرکز اصلی این طرح پژوهشی پیشنهادی Collider Circular Future است که به طور قابل توجهی قوی تر از برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ خواهد بود. برخورد دهنده‌ی  پیشنهادی شامل محدوده‌ی زیرساختی به مساحت ۶۲ مایل و انرژی ۱۰۰ ترا الکترون ولت در مقایسه با مساحت ۱۶ مایل و ۱۳ ترا الکترون ولت برای برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ است. دانشمندان برای دو سال آینده با یکدیگر ملاقات خواهند کرد تا درباره برنامه‌های تحقیقات فیزیکی و هسته‌ای این برخورددهنده‌ی جدید بحث کنند. پس از ساخت، این برخورددهنده‌ی ذرات جدید بین ۱۵ تا ۲۰ سال عمر خواهد داشت. انتظار می‌رود که برای طراحی و ساخت این برخورددهنده ۹ میلیارد یورو (حدود ۱۰٫۲۵ میلیارد دلار) هزینه شود.

دانشمندان امیدوارند که یک برخورد دهنده‌ی قوی‌تر بتواند دروازه‌هایی را به دنیای جدیدی در فیزیک باز کند، درست همانند زمانی که آنها ذرات بوزون هیگز را در برخورددهنده‌ی ‌هادرونی بزرگ کشف کردند. دانشمندان قادر خواهند بود عمیق‌تر به بوزون هیگز و دیگر جنبه‌های فیزیک زیر اتمی بپردازند و در خارج از مدل استاندارد موجود در فیزیک ذرات غوطه‌ور شوند. یک برخورددهنده‌ی بزرگتر نیز ممکن است به پژوهشگران کمک کند  تا موضوعاتی مانند ماده تاریک و تعاملات ماده-ضد ماده را بررسی کنند. این آزمایش‌ها می‌تواند منجر به درک بهتر مبانی و توسعه زودهنگام  در جهان شود.