دانشمندان روشی را برای از بین بردن تومورهای سرطانی به جای مانده بعد از عمل جراحی یافته‌اند که شاید حتی از آنچه که فکر کنید، کاربردی‌تر باشد! در ادامه‌ی خبر با تکفارس همراه باشید.
هنگامی که پزشکان برای حذف تومورهای سرطانی، عمل‌های مربوط به آن را انجام می‌دهند، متخصصین باید از این نکته مطمئن شوند که آن‌ها در طول عمل جراحی تک تک سلول‌ها و ذرات سرطانی را از بدن بیمار خارج می‌کنند، چرا که باقی ماندن هر چند بسیار کمی از این زائده‌ی سرطانی در بدن بیمار، خود مجددا باعث پدید آمدن یک تومور جدید می‌شود که در صورت خوش شانس بودن بیمار مبتلا، در مراحل اولیه شناسایی می‌شود و مجددا جرحان با یک عمل جراحی دیگر تومور بازسازی شده را از بدن بیمار خارج می‌کنند. و همه‌ی این‌ها تنها در حالتی است که شناسایی مجددا در مراحل اولیه صورت بگیرد، ولی در صورت که بیمار و متخصص از تومور در حال رشد قافل شوند، این تومور حالت متازتاتیک به خود گرفته و در نهایت جان بیمار را خواهد گرفت.
اما بیایید به اول ماجرا باز گردیم، در جایی که جراح در اتاق عمل در حال جدا سازی تومور سرطانی است، برای کمک به پاک کردن هر گونه اثر باقی مانده از تومورهایی که پزشکان ممکن است در طول جراحی از شناسایی آن عاجز بمانند، یک تیم از پزشکان از موسسات پزشکی معتبر می‌گویند که بهترین روش اختراع شده در حال حاضر در دستان آن‌ها است، بر اساس تحقیق منتشر شده در روز دوشنبه گذشته در مجله Nature Nanotechnology، این گروه از دانشمندان اسم این اختراع خود را یک ژل اسپری گذاشته‌اند که باعث تحریک سیستم ایمنی می‌شود، در نتیجه این ژل باعث می‌شود تا عوامل سیستم ایمنی بدن به منطقخ‌ی سرطانی شده نقل مکان کرده و بقای احتمالی باقی مانده از سلول سرطانی را به طور کامل از بین ببرند را برای جابجایی منطقه و کشتن هر سلول سرطانی هنوز وجود دارد.
جالب است که بدانید، مراحل اثبات و به تایید رسیدن این ژل به واسطه‌ی موش‌های آزمایشی به نتیجه و تکامل رسید، اما با این حال این مواد همچنان بر روی بیماران انسانی آزمایش نشده است و تاثیر پذیری آن‌ها بر روی انسان همچنان در پس پرده‌ای از ابهام قرار دارد. بر اساس گزارشی که توسط مجله‌ی New Scientist در روز چهارشنبه‌ی اخیر منتشر شده است، محققانی که از دانشگاه‌های کالیفرنیا، لس آنجلس، دانشگاه کارولینای شمالی، چپل هیل، دانشگاه صنعتی چین جنوبی و دانشگاه فودان چین در طی این پروژه نقش داشتند و به تکامل آن کمک به سزایی کردند، در طی گزارش‌هایی ابراز می‌کنند که معتقدند هیچ تضمینی وجود ندارد که این ژل در افرادی که مبتلا به سرطان هستند نیز به همان اندازه‌ای که بر روی موش‌ها اثر گذار بوده، موثر باشد.
در طی آزمایشات تجربی که بر روی موش‌ها انجام شده است این اسپری ژلی با غیر فعال کردن یکی از عوامل حفاظتی سلول‌های سرطانی، آن‌ها در برابر سیستم ایمنی سست و ضعیف کرده و با این ضعف نشان داده شده از سمت سلول‌های سرطانی، سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی، این فرصت را غنیمت شمرده و اقدام به بیگانه خواری این سلول‌ها می‌کند. انی عامل دفاعی که تا پیش از اثر گذاری ژل بر روی سلول‌های سرطانی از آن‌ها همانند یک دیوار محافظ، پشتیبانی می‌کند، یک مولکول به نام CD47 است. این مولکول، که معمولا بر روی گلبول‌های قرمز یافت می‌شود، به عنوان یک جواز عبور در برابر سیستم ایمنی بدن عمل می‌کند. از آنجای که گلبول‌های قرمز این مولوکول CD47 را همراه خود و به طور دائمی حمل می‌کنند، سیستم ایمنی بدن، به واسطه‌ی این مولوکول آن‌ها را شناسایی می‌کند و به این پی می‌برد که نباید گلبول‌های قرمز را هدف قرار ندهند. متاسفانه، این مولکول همواره به کمک سلامت بدن انسان بر نیامده و سلول‌های سرطانی نیز با استفاده از این مولکول ،سیستم ایمنی بدن را دور می‌زنند و به فعالیت آسیب زن خود ادامه می‌دهند.
در طی مراحل آزمایشی انجام گرفته، پس از جراحی که در آن برخی از تومورهای موش، اما نه همه آن‌ها حذف شد، ناحیه اطراف آن توسط ژل نانوذرات با به واژه‌ی دیگر یک آنتی بادی ضد CD47 که حمله‌ی سیستم ایمنی را به سلول، سرکوب می‌کند، اسپری می‌شود. پس از اینکه که به لطف این ژل، این جواز عبور سلول‌های سرطانی منقضی شد، سیستم ایمنی بدن موش‌ها برای پیشگیری از رشد تومور و یا گسترش آن به سایر قسمت‌های بدن تحریک شده و با حضور در محل تومور سرطانی بقایای آن را به طور کامل از میان بر می‌دارد.
با وجود تمام آزمایشاتی که دانشمندان بر روی موش‌های آزمایشگاهی به انجام رساندن، ما همچنان به طور دقیق بر این مسئله احاطه نداریم که چطور این حفاظ امنیتی تولید شده برای محافظ از سلول‌ها را که به اشتباه و بر ضد بدن انسان از سلول‌های سرطانی پشتیبانی می‌کند را غیر فعال کنیم، بله این مورد در آزمایشاتی که در موش‌های آزمایشی صورت گرفته به وضوح به نتیجه رسیده است اما محققین همچنان راه مناسبی برای دفع عملکرد CD47 بر روی انسان پیدا نکرده‌اند. اما خبر خوش آن که محققان دیگری، در نقاط دیگر جهان به راه دیگری دست یافته‌اند تا با دستکاری در سیستم برنامه ریزی دستگاه ایمنی بدن، آن‌ها را تحریک به حمله به این سلول‌های سرطانی بکنند. ، به عنوان مثال در یکی از جدیدترین آزمایشات انجام گرفته دانشمندان موفق شدند تا سلول‌های پوست بدنمان را تبدیل به گلبول‌های سفید لنفوسیت T کنند، یکی از ویژگی‌های قابل توجه این سلول آن است که به هر آنچه که به بدن و سلول‌های آن تعلق ندارد، حمله کرده و آن‌ها را به طور کامل از میان بردارد.
اما از آنجایی که تحقیق صورت گرفته هول محور مولکول CD47 همچنان در جریان است و محققان انجام دهنده‌ی این پروژه همچنان به رسیدن نتیجه در این حوزه امیدوارند، گروه‌های پزشکی باید امید‌های خود را به آزمایش های انسانی بسپارند. اگر و تنها اگر این روش برای پستانداران بزرگتر نیز همانند هم خانواده‌های کوچکترشان موثر واقع شود، این گروه از دانشمندان حتی پای خود را فراتر از این خواهند گذاشت و به واسطه‌ی این ژل، پروژه‌ی مطالعه‌ای چند مرحله‌ای را بر روی انسان شروع خواهند کرد که در نهایت منجر به یافتن درمان قطعی سرطان در انسان‌ها خواهد شد. نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
نظرات