اگر تا کنون یک سناریو را تصور کرده‌اید که پلیس از شما می‌خواهد گوشی خود را باز کنید و با خود بگویید، “مگر از روی جنازه‌ام رد شوید!” – ما اخبار بدی برای شما داریم در اینجا و در پادآرمانشهر آینده‌ی ما، داشتن یک موبایل به این معنی آن است که پس از مرگ، شما می توانید در دعوای حقوقی و مصادره اموال دیجیتال خود، بی‌جان و بی‌حرکت، شرکت کنید.
پلیس در لارگو فلوریدا، اخیرا سعی کرده است از یک مرد مرده برای باز کردن تلفن همراه خود استفاده کند. این امر به شگفتی کامل خانواده‌اش و احتمالا کارکنان مرده‌خانه‌ی Sylvan Abbey حاضر در مراسم تشییع جنازه انجامید. کارآگاهان فقط با تلفن لینوس فلی فیلیپس داخل شدند و تنها جای جسد را از کارکنان مراسم تشیع پرسیدند. سپس آنها با فشار دادن دست و انگشتانش به سنسور اثر انگشتی سعی در باز کردن آن نمودند.
نامزد مرد مرده، ویکتوریا آرمسترانگ، به مطبوعات گفت:
من فقط احساس بی‌حرمت شدن کردم.
آقای فیلیپ، یک سیاه پوست غیرمسلح بودکه پلیس ادعا کرد وی در تلاش برای فرار در حین بازرسی کردن وی بوده که پلیس او را در جلوی یک پمپ بنزین کشته است. مرگ او یک “قتل توجیه پذیر” بود. خانواده‌اش به تحقیقات در مورد مرگ او اعتماد ندارند.
وکیل خانواده جان ترونا گفت:
آنها سعی داشتند که این گوشی را با استفاده از انگشت مرده باز کنند. این کار منزجر کننده است.
تلاش های پلیس برای استفاده از دست مردگان برای آنچه که ادعا می‌کنند، “حفظ شواهد” برای باز کردن قفل گوشی بوده، ناموفق مانده است. به گفته سروان رندال چنی، شواهد ادعایی بر روی تلفن او، “برای کمک به تحقیقات در مورد مرگ فیلیپ و تحقیق جداگانه‌ای در مورد مواد مخدر” بوده است.
سروان چنی گفت:
ما به یاد نداریم که تلفنی به همین روش، در صحنه قتل، دفتر بازرسی یا در مراسم تشییع جنازه، قفل باز شده باشد.
وب سایت Tampa Bay Times نوشت : با توجه به صحبت‌های چنی ، یک پنجره زمانی ۴۸ تا ۷۲ ساعته برای دسترسی به یک گوشی با استفاده از سنسور اثر انگشت وجود دارد. پلیس تلفن را در طی این زمان در احتیار داشته، اما ب بدن متوفی از زندان دولتی به خانه تشییع جنازه انتقال داده شده بود.
ظاهرا، پس از مرگ هم ما ذره‌ای حریم خصوصی نداریم. به نظر می رسد که شیطانی است، اما این تازه ترین روند اجرای قانون در آمریکا است. آنها فقط با دست‌های سرد مرده بازی نمی کنند؛ آنها از آن برای دسترسی به سلفی، عکس‌های شخصی، عکس گربه و سابقه جستجوی فیلم‌های انیمه و… استفاده می کنند. البته منظورم این است، آنها “به دنبال شواهد” هستند.
چه دوست داشته باشید چه نه کار پلیس قانونی بوده است – و این یک شیوه معمول است. در ماه نوامبر سال ۲۰۱۶، اف بی آی از انگشت خونین متعلق به Abdul Razak، قاتل دانشگاه ایالتی اوهایو، به امید پیدا کردن اطلاعات و شواهد در روی آیفونش استفاده کرد. آنها قبل از اینکه بتوانند با اثر انگشت رمز عبور را دور بزنند، پنجره زمانی را از دست دادند و مجبور شدند با ابزارهای دیگر، دستگاه را باز کنند.
این اولین نمونه علنی شناخته شده از اقدامات دسترسی به Touch ID پس از مرگ توسط مقامات بوده، اما از آن زمان به بعد بیشتر شده است. فوربس در ماه مارس نوشت: منبع ناشناسی که مجاز به صحبت رسمی در مورد این پرونده‌ها نبود گفت که استفاده از اثر انگشت متوفی برای استفاده‌ی پلیس به روندی عادی تبدیل شده است.
امروزه به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است، هنگامی که یک فرد می میرد، ممکن است درخواست کرده باشد که اهدا کننده ارگان باشد، یا مومیایی و یا دفن شود، یا حتی جسدش تشریح شود. شاید هم اکنون دوران نیاز به دستورالعمل‌های حریم خصوصی و دستورات امنیتی از جمله عدم استفاده از اثر انگشت قربانی، عدم باز کردن قفل پوشه‌های خصوصی و یا حتی “خاک کردن گوشی با جسد”، باشد.
اگر به نظر می رسد عجیب و غریب می‌اید، اگر روزی از دنیا بروید در مورد آنچه که در دستگاه‌های خود و تاریخچه جستجو خود دارید که ممکن است مقامات و خانواده پیدا کنند فکر کنید.
بیایید تصور کنیم که مجریان قانون قصد شما را اشتباه بگیرند و سپس چیزی که بعدا می‌فهمید، این است که شما در مرده‌خانه هستید، در حالی که پلیس انگشت شما را روی گوشی قرار داده و پس از آن بحث‌هایی راجع به آنچه که در آلبوم های عکس شماست، می‌کند. به نظر جالب نمیآید، نه؟
در حال حاضر، همانطور که می دانید، پلیس نمی‌تواند شما را مجبور به دادن یک گذرواژه یا کد عبوری که بعد از پنج بار تلاش ناموفق اطلاعات گوشی را از بین می‌برد، کند . اما اگر دستگاه شما تنها با اثر انگشت محافظت شود، تلفن شما و تمام محتوای آن جزو شرط بالا نمی‌شود.
به عنوان مثال، در ماه مه ۲۰۱۶ قاضی دادگاه عالی ایالات متحده، آلیشیا روزنبرگ، حکمی را برای استفاده‌ی اثر انگشت نامزد گانگستر ارمنی برای باز کردن تلفنش، صادر کرد. اگر آن زن از یک گذرواژه یا کد عبور معمولی استفاده کرده بود، وضعیت به شکل متفاوتی می‌شد. در ماه اکتبر سال ۲۰۱۴، تصمیم رزنبرگ توسط قاضی دیوان عالی ویرجینیا پیروی شد، جایی که حکم داد که داده های بیومتریک همانند افشاگری اطلاعات نیست.
اما هنگامی که شما می میرید، بسیاری از حقوقتان نیز با شما می‌میرد. بدون ضربان قلب هستید؟ حکم لازم نیست. بر طبق گفته‌ی چارلز رز، پروفسور دانشکده‌ی حقوق دانشگاه استتسون و مدیر مرکز دفاع از حقوق بشر، تامپا خلیج تایمز نوشت که یک فرد متوفی “نمی تواند از اصل چهارم قانون اساسی خود حمایت کند، زیرا شما نمی‌توانید زمانی که مرده هستید صاحب چیزی باشید.”.
اگر این به نظر عقب ماندگی و مشکل ساز می‌رشد، شما متوجه می شوید که قانون باید با تکنولوژی جدید و همچنین راه‌های جدید سوء‌استفاده مقامات مسئول، کنار بیاید. قوانین ما در مورد فناوری، حریم خصوصی و خواسته‌های مقامات را مانند یک ساختمان قدیمی در نظر بگیرید. ساختمانی که هر وجب از فضای آن استفاده شده است و نیاز به توسعه دارد. اما با استفاده از فن آوری های جدید، این ساختمان باید گسترش یابد. تنها چیزی که واقعا این قوانین را هدایت می‌کند، ذره‌های ساختاری است که قابل عوض شدن نیستند (مثل اصل پنجم قانون اساسی). پلیس اساسا فقط از طریق مشت زدن به دیوار در پی گسترش این فضا است. تا زمانی که کسی سعی کند آنها را متوقف کند.
به طور کلی اگر واقعا مقامات بخواهند می‌توانند به دستگاه شما دسترسی پیدا کنند، که این به معنی داشتن بودجه برای هک کردن نرم‌افزار گوشی و یا تیم هک کننده‌ی بدون اخلاق کاری هستند. اما اکثر ادارات این نوع بودجه را ندارند، بنابراین وقتی فشار برای دستیابی به نتیجه زیاد باشد، گاهی اوقات یک پلیس مجبور می‌شود از اثر انگشت یک مرده استفاده کند.
آیا باید نگران باشید؟ بله شما باید کاملا نگران باشید به اطرافتان نگاه کنید! بین ICE و فیس بوک، حریم خصوصی در حال حاضر در اختیار همه است. ما بی طرفی اینترنت را از دست دادیم، اینترنت کارگران جنسی را رها کرد تا بمیرد، روسیه کشور ایالات متحده را مدیریت می‌کند، و یک موافقت‌نامه ضوابط (Terms agreement) اشتباه می تواند شما را در یک وان حمام پر از یخ قرار بدهد آن هم زمانیکه چند عضو لازم را ندارید!
به طور جدی: گوشی خود را با اثر انگشت خود قفل نکنید. این چیزها توسط افرادی طراحی شده که هرگز خانه را ترک نمی کنند و آگاهی از وضعیت بیرون ندارند.
نظرات