دلایل مختلفی برای محبوب نشدن عینک‌های هوشمند دوربین‌دار وجود دارد، که برخی از آن‌ها طراحی نامناسب، غیرمجاز بودن در مکان‌های مختلف و یا کاربردی نبودنشان هستند. با این وجود تمام این عینک‌ها دچار یک مشکل مشترک هستند و آن این است که برای تامین انرژی لازم برای استریم کردن ویدیوها به باتری‌های بزرگی احتیاج دارند و این موضوع در نهایت منجر به طراحی قاب‌های بزرگ برای این عینک‌ها می‌شود. اما ممکن است در دراز مدت یک راه حل برای این مشکل پیدا شود. محققان دانشگاه واشنگتن یک متد استریم کردن ویدیو ابداع کرده‌اند که مصرف نیرو در آن تا ۱۰٫۰۰۰ برابر کم‌تر از متدهای سنتی است. بنابر ادعای این تیم، حقه‌ی اصلی در این متد واگذار کردن بیشتر کار به یک دستگاه دیگر و استفاده از انتقال بی‌سیم هوشمند می‌باشد.
دوربین‌های عادی به طور معمول باید قبل از ارسال بی‌سیم ویدیوها، آن‌ها را پردازش و فشرده‌سازی کنند. در این رویکرد پیکسل‌های دوربین به طور مستقیم به آنتن بی‌سیم می‌ر‌سند و سپس با استفاده از backscatter (پراکنش انرژی الکترومغناطیسی توسط ذرات ریز و برگشت آن به منبع ارسال کننده) داده‌ها به شکل پالس به موبایل یا کامپیوتری در نزدیکی آنتن انتقال داده می‌شوند و پردازش در آن دستگاه‌ها انجام می‌شود. هم اکنون هم دستگاه‌هایی مثل سنسورها وجود دارند که از backscatter به طور مستقیم استفاده می‌کنند، اما محدوده‌ی کاربری آن‌ها به داده‌‌های کوچک محدود است. ولی این متد جدید می‌تواند ویدیوهایی با رزولوشن ۷۲۰ پیکسل را انتقال دهد.
اگرچه شما در آینده‌ی نزدیک قادر به اشتراک گذاشتن ویدیوها از عینک هوشمند خود نخواهید بود اما نمونه‌های اولیه این عینک‌ها می‌تواند با ۱۰ فریم بر ثانیه و تا فاصله ۱۴ فیتی فیلمبرداری کند (البته یک دوربین مدار بسته نیز توسط این تیم ساخته شده است که با ۱۳ فریم بر ثانیه فیلمبرداری می‌کند). و به هر حال کاربرد عملی این دوربین‌ها کاملا روشن می‌باشد. شما می‌توانید دوربین‌های پوشیدنی و عینک‌های هوشمندی داشته باشید که از باتری‌های بسیار کوچک‌تری استفاده می‌کنند و شاید حتی با قدرت گرفتن از سیگنال‌های رادیویی احتیاجی به باتری نداشته باشند. این روند در طولانی مدت می‌تواند منجر به تولید دوربین‌های پوشیدنی مناسب قرار گرفتن در جاهای غیرمعمول شود. دانشمندان بازی‌های ورزشی‌ای را تصور می‌کنند که در آن‌ها هر ورزشکار یک دوربین را می‌پوشد که نیازی به باتری‌های بزرگ ندارد و در آن زمان دید اول شخص در تماشای بازی‌های ورزشی تنها محدود به مسابقات رانندگی نخواهد بود.
نظرات