آیا مسیر یاب های ماهواری مغز انسان را دنبال میکنند؟
اگر میخواهید متوجه شوید مسیریاب من تا چه حد بد است باید یه خوک بخرید، هردو چشمش را ببندید دماغش را ببرید،کفش اسکیت پاش کنید، ببریدش وسط یک دریاچه یخ زده و بهش بگویید برود پاریس!
من آدم باهوشی هستم اما هیپوکامپوس مغزم چندان بزرگ و پرکار نیست، حتی داخل حمام هم می گم میشوم.
هیچ وقت در زندگی ام خودرو با یک خودرو مسیر درست را نپیچیده ام،برای رسیدن از یک تقاطع به یک تقاطع دیگر در هر جاده ای از هر ۱۰بار،۹بار اشتباه می پیچم،و برای رسیدن به مقصدی از محل حرکتم فقط ۵ کیلومتر فاصله دارد،۴ ساعت خلاف جهت عقربه های ساعت دور خودم میچرخم.
با این وجود اولین باری که مسیریاب های ماهواره ای معرفی شدند معتقد بودم این مسیریاب ها انسان را از محیط های واقعی جدا میکند و آنقدر انسان را از خود اتکایی دور میکند که نهایتا زمانی افراد استفاده کنند از این مسیریاب ها درهر جایی گم می شوند.
اما همسرم گفت (تو ۲۵ سالگی رانندگی کردی و هیچ وقت هم کوچکترین توانایی در مسیریاب پیدا نکردی). (گفتم مزخرف است) و با عصبانیت از خانه رفتم بیرون.
حداقل آدم باید بتواند به راحتی با این مسیریاب ها حرف زده و مثلا بگویید:(من را به خانه ببر) بدون اینکه لازم باشد در حال رانندگی با کنترل های خطرناک آن سروکله بزنی!این دستگاه باید دید کلی از شرایط ترافیک داشته و زمانی که احتمال ترافیک وجود دارد از مسیرهای میانبر استفاده کند،و مهم تر اینکه صدا های مناسبی بر روی آنها گذاشته شو.
پسTOM TOM HD گزینه ی خوبی است. این دستگاه همیشه چندان خوب کار نمیکند اما صداهای جالب بکار گرفته شده در آن مساله را جبران میکند،وقتی صداهای آشنای گوش نوازی درطول مسیر شما را هدایت کنند، دیگر مهم نیست که واقعا به این مقصد رسیدم یا نه! زیرا سفر با این صدا ها به اندازه ی کافی عالی است.
نظرات