بلاخره تلاش‌های فراوان بشر در زمینه‌ی ترمیم لایه‌ی اوزون ثمر بخش واقع شده است، و ما می‌توانیم این را تایید کنیم که این لایه‌ی حیاتی به کندی اما به طور جدی در حال ترمیم شدن صدماتی است که بشر در طول قرن‌ها به آن روا داشته است. در ادامه‌ی خبر با ما همراه باشید.
به نظر می‌رسد، هر مطالعه‌ای که اخیرا در حوزه‌ی محیط زیست تا به حال انجام گرفته است یک نتیجه‌گیری نهایی و یکسان داشته است: ما به سمت یک فاجعه آب و هوا در حال تمایل هستیم و این فاجعه بسیار به ما نزدیک شده است.
با این حال گزارش تازه‌ی منتشر شده توسط سازمان ملل متحد در مورد این روند رو به تباهی، با برخی از خبرگزاری‌های دیگر تناقض‌هایی دارد و در واقع این سازمان بین المللی با نگاه بسیار مثبت اندیشی به آینده می‌نگرد. در طی آخرین گزارش‌های سازمان ملل متحد به نظر می‌رسد تلاش‌های جهانی ما برای تعمیر لایه اوزون در واقع نتیجه‌ی خود را به نمایش گذاشته است و ما در این معامله‌ی گران بها در نهایت نتها ضرر نکرده‌ایم بلکه حتی بهتر از آن چیزی که از نتیجه‌ی نهایی انتظار داشتیم نسیب ما شده است، حتی در این زمینه تلاش های آینده در حال حاضر به جریان افتاده‌اند تا به ما در درمان مشکل گرمای جهانی که گریبانگیر تمام موجودات زنده شده است، کمک کنند.
اما سوال اصلی همچنان پا بر جا خواهد بود، آیا پس از باز سازی این لایه می‌توانیم به این امید داشته باشیم که بلاخره بتوانیم یک نفس هوای تازه و غیر سمی را استشمام کنیم یا خیر؟
هر چهار سال یک تیم بین المللی از محققان تایید شده، گزارشاتی را درباره وضعیت ازون لایه‌ی استراتوسفر زمین منتشر می‌کنند. اوزون به خودی خود یک گاز سمی برای انسان به حساب می‌آید و وجود آن در محیط زندگی موجودات زنده باعث مرگ آن‌ها می‌شود اما وقتی بحث ما به لای استراتسفر زمین منتقل شود، بحث به طور کلی تغییر می‌کند و گاز اوزون که یک گاز کشنده و سمی بوده است، به یک گاز زندگی بخش برای موجودات زنده تبدیل می‌شود این گاز در لایه‌ی استراتوسفر می‌تواند ما را از اشعه‌های UV تابش شده از خورشید محافظت کند.
متاسفانه، اقدامات ما در زمین تأثیرات بسیار مضری بر روی لایه اوزون داشته است. برای دهه‌ها و یا شاید قرن‌های متوالی، ما انسان ها مواد شیمیایی به نام کلروفلوئوروکربن‌ها (با نام اختصاری CFCs) را به هوا منتقل کرده‌ایم و این مواد، لایه ازون را به طرز فاجعه باری از بین برده است و ما را در معرض مستقیم اشعه مضر UV قرار داده است.
در سال ۱۹۸۷، هیئت‌های جهانی تصمیم بر آن گرفتند تا علیه این آسیب عظیم الجثه در حق لایه اوزون اقدامی انجام بدهند و آن‌ها در نهایت از طریق پروتکل مونترال به نتیجه‌ی مورد نظر خود رسیدند، در طی این معاهده بین المللی که عمدتا بر حذف CFCهای موجود در گازهای فریزر‌های خانگی و صنعتی تاکید کرده بود، سعی بر این داشتند تا بتوانند لایه‌ی ازون را ترمیم کنند. در مجموع تمام اقدام‌های انجام شده در طی حمایت از لایه‌ی ازون، نهایتا از سال ۲۰۱۰ این مواد شیمیایی مضر برای لایه‌ی اوزون کاملا ممنوع شده است.
بر اساس این گزارش منتشر شده که اخیرا به دست ما رسیده است، این تلاش‌ها بلاخره نتیجه‌ی خواسته شده را از خود بروز دادند.
طبق این گزارش‌ها ازون در هر دهه از سال ۲۰۰۰ تا به الان در بخش های مشخصی از استراتوسفر به میزان ۱ تا ۳ درصد افزایش یافته است و تا حدودی صدمات وارده بر خود را توانسته است ترمیم نماید. براساس پیش بینی‌های فعلی، لایه اوزون در ناحیه‌ی بالای نیمکره شمالی تا سال ۲۰۳۰ به طور کامل بهبود خواهد یافت، این اتفاق در بخش‌های دیگر زمین مقداری کند‌تر انجام خواهد گرفت اما کارشناسان می‌توانند این را تایید کنند که با وجود کند بودن سرعت ترمیم این لایه، اما این روند پیشرفتی در صورت حفظ شرایط حال حاضر، با استقامت به روند خود ادامه خواهد داد و در نهایت ما می‌توانیم شاهد این باشیم که نیمه نیمه جنوبی کره‌ی زمین در سال‌های حدودی ۲۰۵۰ و مناطق قطبی این سیاره‌ی سبز تا سال ۲۰۶۰ به طور کامل عاری از هر گونه جراحتی بر روی لایه ازون خواهند بود.
اگرچه یافته های این گزارش جدید امیدوار کننده است، با این حال ما همچنان در نقطه‌ای بسیار دور تر از نقطه‌ی پایان موفقیت آمزی این عملیات قرار داریم. ما در حال حاضر از این حقیقت آگاهی داریم که همه‌ی کشورها از عهد نامه‌ی ممنوعیت استفاده از گاز CFC به طرز کامل پیروی نمی‌کنند از بین این کشورها می‌توان از نگران کننده‌ترین کشور یعنی چین در این زمینه نام برد، بنابراین ما همچنان نیاز به کشف راه جدید‌ی برای حل این مسئله به طور کامل و قطعی داریم.
در ادامه‌ی اقدامات بشر در جهت بازسازی لایه‌ی اوزون باید ذکر کنیم که ما تنها چند ماه تا پیاده سازی اصلاحیه کیگالی (Kigali Amendment) فاصله داریم، این اصلاحیه در واقع یک به روز رسانی برای پروتکل مونترال است که در آن به تدریج از انواع دیگری از مواد شیمیایی مضر از جمله هیدروکربن‌های (HFC) نیز جلو گیری به عمل می‌آید. این اصلاحیه نه تنها این قابلیت را دارد که به تنهایی و در صورت پایبندی همه‌ی کشورها به آن، لایه‌ی ازون را به طور کامل ترمیم نماید بلکه این توانایی را نیز دارد که به ما کمک کند تا از افزایش ۴ صدم درصدی گرمای کلی سطح زمین در طی قرن حاضر جلوگیری به عمل بیاوریم، بنابراین ما نیاز به این داریم که تمام کشور‌های جهان همانند قضیه گازهای CFC، باری دیگر با تعهد و پیمان بستن دسته جمعی خود ،ترکیب شیمیایی تحدید کننده‌ی ثانویه‌ی دیگری به نام HFCها را نیز تحریم نمایند.
در نهایت اگر همه‌ی کشورها هم پیمان شوند و ما بتوانیم شاهد این همکاری بزرگ جهانی در دوران زندگی خود باشیم، کسی چه می‌داند؟ شاید همه‌ی ما بتوانیم روزی را شاهد باشیم که اخبار مثبت در مورد محیط زیست به یکی از روزمره‌های زندگی ما تبدیل شود. نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
نظرات