برای مدت‌‌ها دانشمندان مشکوک بودند که یک سیاهچاله‌ی غولپیکر در مرکز کهکشان ما، به نام *Sagittarius A واقع شده است. در حال حاضر دانشمندان شواهد بیشتری در مورد این سیاهچاله کشف کرده‌اند ودر اعلامیه ای در ۳۱ اکتبر آن را به اشتراک گذاشتند.
کیهان‌شناسان از تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) برای مشاهده اشعه‌های مادون قرمز از قرص برافزایشی اطراف *Sagittarius A (به صورت A-Star تلفظ می‌شود) استفاده کردند که شواهد قوی از وجود یک سیاهچاله فوق‌العاده سنگین محسوب می‌شود. کنسرسیومی از دانشمندان در رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) از تلسکوپ تداخل سنج GRAVITY استفاده نموده تا سه عنصر درخشان در اطراف *Sagittarius A را در ۳۰ درصد از سرعت نور مشاهده کند. اعتقاد بر این است که انفجارها، ناشی از گازهای گرم شده‌ای است که در اطراف *Sagittarius A می‌چرخد و با میدانهای مغناطیسی اطراف آنها ارتباط دارد و با آنچه دانشمندان در اطراف سیاهچاله پیش‌بینی می‌کنند، هم خوانی دارد.
ESO یک ویدیو را ارائه نموده که تجسم زیبایی از زوم کردن روی سیاهچاله و الگوی چرخان اشعه‌هایی که آن را احاطه کرده را نشان می‌دهد:
این اولین بار است که ماده در نزدیکی افق رویداد یک سیاهچاله مشاهده می‌شود. افق رویداد منطقه‌ای در اطراف یک سیاهچاله است که هیچ چیز نمی‌تواند از آن فرار کند – نه ماده و نه حتی نور. از آنجا که سیاه چاله‌ها بسیار متراکم بوده، دارای گرانش بسیار قوی هستند و هر چیزی را در افق رویداد به سمت سیاهچاله کشیده و از فرار آن جلوگیری می‌کنند. درست در خارج از افق رویداد، نقطه‌ای وجود دارد که به نام مدار ثانویه شناخته می‌شود و نزدیکترین مکانی است که ماده می‌تواند بدون کشیده شدن به سمت سیاهچاله در ان قرار بگیرد. این نقطه جایی است که انفجارات مشاهده شده توسط ESO بوجود آمده است. مدار ثابتی درونی بخشی از قرص برافزایشی بوده که صفحه ای از گازها و مواد دیگری است که در اطراف یک سیاهچاله شکل می‌گیرد اما به اندازه کافی نزدیک نیست که در داخل افق رویداد کشیده شود. نیروهای اصطکاک و گرانش با هم باعث فشرده سازی این گازها و افزایش دمای آنها شده است و باعث ایجاد شراره می‌شود.
به عنوان یک سیاهچاله غول آسا، *Sagittarius A به دلیل حجم بسیار زیاد آن، قوی‌تر از اکثر سیاهچاله‌ها است. اکنون ما می‌توانیم تأیید کنیم که این غول کیهانی در مرکزی جایی است که تمام کهکشان راه شیری به دور آن می‌چرخد.
نظرات