این بعد از ظهر، ناسا رسما به تلسکوپ فضایی کپلر بدرود گفت. این تلسکوپ فضایی یک فضاپیمای پیشگام بود که پیش از این به کشف هزاران سیاره خارج از منظومه شمسی به ما کمک کرده بود. پس از سالها خدمات که حتی طولانی مدت‌تر از مقداری شد که از آن انتظار می‌رفت نهایتا بعد از چندین سال به ماموریت خود پایان داد. جالب است بدانید که طول ماموریت این فضاپیما در یک دوره‌ی چهار ساله تعیین شده بود که همانطور که بیان شد از مقدار تعیین شده این فضاپیما بسیار بیشتر به بشریت کمک کرد. این فضاپیما در نهایت با تمام شدن سوختش، ماموریتش را به اتمام رساند.
مهندسان متوجه شدند که Kepler در تابستان امسال تقریبا از سوخت خالی شده است و تقریبا به پایان راه خود رسیده است. در آن زمان، آن‌ها این فضا پیما را برای مدت کوتاهی در حالت ایمن قرار داده و تمرکز خود را روی دریافت داده‌های علمی گذاشتند که کپلر قبلا در طی سفرش کسب کرده بود و آن را به سلامت به زمین بازگرداند. آن‌ها توانستند این فضاپیما را به نوبه خود به درستی روشن نگه دارند تا جمع آوری داده های بیشتر صورت بگیرد، اما آن‌ها در زمانی که فضاپیمای نزدیک به دوران پایانی خود نزدیک بود، به این مسئله پی بردند و زمان بسیار محدودی را جهت بازیابی اطلاعات داشتند.
کپلر با مقداری از سوخت به فضا فرستاده شد تا به مدت زمان شش سال بتواند در فضا به کشف و گذار بپردازد و در نهایت این حجم از سوخت نه شش سال بلکه تا نه سال این فضاپیمای باوفا را تغذیه و انرژی آن را تامین کردند. چارلی سوبک (Charlie Sobek)، مهندس سیستم برای پروژه‌ی فضاپیمای کپلر، می گوید:
ما آن را آنچنان با سوخت پر کردیم تا هر چقدر که بتواند به سفر خود ادامه بدهد.
در حال حاضر در شرایط بدون سوخت، ناسا تصمیم گرفت که این فضاپیما را به طور رسمی بازنشسته کند. کپلر در حال حاضر در یک مدار امن بسیار دور تر از جایی که زمین قرار دارد در حال چرخش است. این هفته یا هفته‌ی بعد، مهندسین یک فرمان به فرستنده و دیگر ابزارهای این فضا پیما می‌فرستند و رسما آن را خاموش می‌کنند و این جسم بی جان ادامه‌ی زندگی خود را در این مدار خواهد چرخید.
کپلر در سال ۲۰۰۹ در طی ماموریتی برای پیدا کردن سیارات خارج از منظومه شمسی که با نام فضانوردان شناخته می‌شد، کار خود را شروع کرد. در آن زمان، تعداد بسیار کمی از پسزمینه‌ها شناسایی شده بود، به همین دلیل این ابزار، به وسیله‌ای برای فرستادن به عمق ناشناخته‌ها برای انسان در نظر گرفته شده بود. کپلر هنگامی که آن را راه اندازی کردند، از نظر مهندسی علمی شگفت انگیز بود. این فضاپیما با دنبال کردن گذرگاه های سیاره‌ها در یافتن آن‌ها موفق می‌شد، این سیاره های کوچک اندازه‌ای بین اندازه‌ی زمین تا ستاره‌ی خورشید داشتند.
ویلیام بوروککی (William Borucki) بازرس اصلی تحقیقاتی کپلر، در کنفرانسی مطبوعاتی گفت
کاری که به وسیله‌ی این فضاپیما میثر شد همانند تلاش برای شناسایی یک کک بر روی چراغ جلوی اتوموبیلی است که در فاصله ۱۰۰ مایلی ما قرار داشت.
کپلر در چند سال نخست عملیاتش به شدت موفق بود. این فضاپیما سیاره‌ها را در یک بخش خاص از فضا جستجو می‌کرد و حدود ۱۵۰،۰۰۰ ستاره را برای یافتن مسیر گذر این سیارات تحت نظارت قرار داده بود. اما در سال ۲۰۱۲، برخی از تجهیزات در فضاپیما به طور مداوم اختلال داشته و اغلب اوقات دچار خرابی می‌شد. سال بعد، وضعیت بدتر شد و محققان ترسیدند که این پایان مسیر ادامه‌ی فعالیت این فضاپیما باشد. اما بعدا در سال ۲۰۱۳، مهندسان راه حلی پیدا کردند، آن‌ها توانستند با استفاده از فشار نور خورشید برای تعادل فضاپیما راه حلی پیدا کرده و این فضاپیمای کهنسال را به ادامه‌ی ماموریتش وادار سازند. با استفاده از خورشید، آن‌ها توانستند فضاپیما را به مدت ۸۳ روز در یک زمان ثابت، متعادل نگه دارند. توسعه‌های انجام شده و تجربه‌های کسب شده طی این ماموریت و دیگر ماموریت‌های موازی با آن به مهندسان ناسا این اجازه را می‌دهد تا ماموریت جدیدی را با فضاپیمای جدید خود، که K2 نامیده می شود، آغاز کنند.
کپلر و K2 به محققان کمک کردند تا سیاره ها را به طور باورنکردنی قابل دستیابی و قابل شناسایی کنند، حتی بیشتر و فراتر از آنچه که ستاره‌ها قابل دسترسی و شناسایی هستند. این دو فضاپیما با هم، در طی مأموریت‌های مختلف موفق شدند تا ۶،۸۸۱ سیاره را کشف و تایید کرده و تعداد زیادی از ستاره های دور را که می توانند سیاره باشند، شناسایی کرده‌اند اما هنوز این شناسایی آن‌ها به تایید نهایی محققان نرسیده است. بسیاری از این دنیاهای کشف شده جایی بین اندازه زمین و نپتون را اشغال می‌کنند که این مسئله خود بر خلاف هر چیزی است که تا به حال در منظومه شمسی ما وجود داشته است.
در حال حاضر تمام اطلاعاتی که کپلر قادر به جمع آوری آن‌ها شده بود، با خیال راحت به زمین منتقل شده است و دانشمندان در طول سال های آینده اطلاعات بیشتری از این اطلاعات را به صورت عمومی منتشر خواهند کرد. اما اطلاعات جدید نیز در راه است. بعد از اتمام ماموریت فضاپیمای Kepler چندین مأموریت شکار سیاره‌ای دیگر نیز در برنامه‌ی آینده‌ی ناسا وجود دارد که شامل تلسکوپ فضایی جیمز وب است. خوشبختانه، یک تلسکوپ دیگر در حال حاضر در فضا است و آماده ادامه کار کپلر است. NASA در اوائل سال اخیر میلادی، سفینه‌ی فراسیاره‌ای بررسی کننده (TESS) خود را به فضا فرستاد.
TESS راه طولانی برای رفتن دارد قبل از آنکه به راه طی شده توسط کپلر برسد. اما یک روز در آینده نه چندان دور، TESS یا یکی دیگر از تلسکوپ های آینده جایگزین شده و در نهایت با رها شدن در فضای بی انتها به موقعیتی مشابه کپلر افسانه‌ای خواهد رسید. تلسکوپ‌های قوی‌تر تصاویری را که شفاف‌تر و دقیق‌تر از کپلر هستند را می‌توانند به نمایش بگذارند و آن‌ها را برای ما در سیاره‌ی زمین ارسال کنند. پیشرفت در محاسبات به دانشمندان کمک خواهد کرد تا سیاره‌هایی که اطلاعاتشان منتقل شده است را با اطلاعات جمع آوری شده پس از مرگ کپلر مقایسه و اطلاعات اشتباه احتمالی را تصحیح کنند. دنیای جاهای بسیار بیشتر برای به نمایش گذاشتن دارد و تصور بهتر ما از کهکشان تنها به دقت و تمرکز ما بر روی این موضوع، میسر می‌شود.
میراث کپلر این گستره وسیع درک ما از جهان اطراف است. پل هارتز (Paul Hertz)، مدیر بخش استروفی-فیزیک در ناسا می‌گوید:
در حال حاضر، به خاطر خدمات انجام شده به واسطه‌ی سفینه‌ی کپلر، آنچه که ما در مورد جهان فکر می‌کردیم، تغییر کرده است.
کپلر آخرین فضاپیمای بین سیاره‌ای نخواهد بود که با هدف اکتشاف پا به میدان می‌گذارد، اما اولین گام ناسا در این جهت بود، و به جهان یک دید جدید از مکانی که ما ساکنان زمین در آن وجود داریم، هدیه کرد.
بروکی می‌گوید:
کپلر دروازه‌ای را برای اکتشاف کیهان باز کرد
نظرات