پلیمر جدیدی که می‌تواند برای ساخت پلاستیک‌هایی با قابلیت بازیافت بی‌نهایت استفاده شود

پلاستیک با وجود کاربردی بودن، اصلا ماده‌ای سازگار با محیط زیست به شمار نمی‌آید. استفاده مداوم ما از این مواد، موجب باز شدن پای مقدار زیادی از آن‌ها به قطب شمال، عمیق ترین قسمت‌های اقیانوس و حتی زنجیره غذایی شده است. در تلاش برای ترک استفاده از این مواد، شیمیدانان دانشگاه دولتی کلرادو  پلیمری را توسعه دادند که ظاهرا دارای مزایای فراوانی است، اما به راحتی نیز شکسته شده و  قابلیت بازیافت چندباره را دارا می‌باشد.

این پلیمر جدید، طراحی شده است تا مانند پلاستیک در استفاده‌ی روزمره کاربردی باشد، به این معنی که سبک، مقاوم در برابر حرارت، محکم و با دوام باشد. تفاوت بین این دو در این است که این ماده‌ی جدید بسیار راحت‌تر بازیافت می‌شود و مانند پلاستیک‌های معمولی نیاز به مواد شیمیایی سمی یا روش‌های پیچیده برای بازیافت ندارد.

این مواد جدید نسبتا برای کارخانه‌ها هم سازگار با محیط زیست هستند. مونومرهای آن را می‌توان در عرض چند دقیقه در دمای اتاق و با مقدار کمی از کاتالیزور و بدون استفاده از حلال، پلیمری کرد.

اما زمانی که این پلیمر  واقعا درخشش خود را نشان می‌دهد درست پس از آن است که عمر خود را به عنوان یک محصول پلاستیکی پشت سر گذاشته است. این ماده از لحاظ شیمیایی قابل بازیافت است، و به دلیل واکنش‌های خفیف با کاتالیزور، جوری طراحی شده تا به راحتی به حالت مونومر بازگردد. سپس می توان آن را بدون نیاز به پالایش، دوباره تبدیل به پلیمر کرد.

این تیم در پروژه‌‌ی قبلی خود پلیمرهای شیمیایی قابل بازیافت را ساخته بودند، اما دستورالعمل فعلی به طور قابل توجهی بهبود یافته است. به نظر میرسد که نسخه‌ی قدیمی، نرم، دارای مقاومت حرارتی کم و وزن مولکولی بوده و نیاز به تولید در شرایط بسیار سرد داشته است – تمام مشکلاتی که تا به حال گزارش شده است در این زمان و در نسخه‌ی جدید بهبود یافته است.

محققان امیدوارند که پلیمر جدید و فرایندهای بازیافت آن  بتواند یک روز به کاهش مقدار زباله‌های پلاستیکی که در نهایت به دفن شدن و رها سازی در اقیانوس‌ها می‌انجامد، کمک کند. اما پیش از این‌که این اتفاق رخ دهد، تیم تحقیق می‌کند تا راه‌های دیگری برای ترکیب این نوع مواد و چگونگی افزایش زیرساخت‌های بازیافت، پیدا کند.

یوجین چن، پژوهشگر برجسته در این پروژه می‌گوید: “پلیمرها می‌توانند به طور شیمیایی بازیافت شوند و در واقع، بی‌نهایت استفاده مجدد شوند”. “دیدن این پلیمرهای قابل بازیافت در بازار می‌تواند همانند یک رویا برای ما باشد.”