احتمال آغاز جنگ احتمالی هسته‌ای توسط هوش مصنوعی

شما هم ممکن است بعد از خواندن تیتر این خبر، وسوسه شده تا حقایق را کنار هم گذاشته و تصور شروع یک جنگ هسته‌ای توسط هوش مصنوعی را برای خودتان بازسازی کنید. این موضوع، موضوع بحث در مقاله‌ی جدید منتشر شده توسط شرکت RAND می‌باشد. این شرکت یک بانک اطلاعاتی، بدون مزد است که برای تحقیقات امنیت ملی آمریکا طبق سند امنیت ملی ۲۰۴۰ تاسیس شده است. با ادامه ی خبر همراه باشیددر اینجا به تعدادی از حقایق تایید شده اشاره می‌کنیم:

• کامپیوترها بیشتر از سابق، وظایف و پست‌ها را در ارتش‌هایمان اشغال کرده‌اند. به عنوان مثال می‌توان به ماشین‌های کنترلی خودکار و سیستم‌های شناسایی اشاره کرد.
• کامپیوتر‌ها و هوش مصنوعی همچنین پست‌های مهمی را در زراتخانه‌ها برعهده گرفته‌اند.
• هوش مصنوعی با گذر زمان به سمت خودمختاری بیشتر پیش می‌رود.
• محققان و متخصصان این رشته در مورد اسلحه‌های هدایت شونده توسط هوش مصنوعی و احتمال خطرناک بودن آن‌ها در آینده‌ی نچندان دور به ما هشدار داده اند.

اما این به آن معنی نیست که هوش مصنوعی الزاما باعث آغاز یک جنگ هسته ای شود. مهم نیست که الون ماسک (Elon Musk) ،مالک شرکت تسلا و نگران از وضعیت و روند رو به پیشرفت تحدید کننده‌ی هوش مصنوعی‌ها، چه چیزی در مورد هوش مصنوعی توییت می کند، مهم درک این واقعیت است که تا وقتی که ما تصمیم به ساخت چنین هوش مصنوعی برای شروع یک جنگ هسته‌ای نکرده‌‌ایم، هیچ‌وقت هوش مصنوعی به خودی خود توانایی چنین کاری را ندارد.

شرکت RAND، میزبان یک سری افراد مرموز و مجهول نام و متخصص در حیطه‌های امنیت ملی، سلاح هسته‌ای و هوش مصنوعی بود و هدف از جمع کردن این افراد، شبیه سازی و پیش‌بینی چگونگی پیشرفت هوش مصنوعی در سال‌های آتی و اهمیت آن برای آغاز جنگ هسته‌ای بود.

اغلب مقالات پیرامون تغییر کاربری کامپیوتر‌های ابر هوشمند، هنگامی که یک کشور مایل به پرتاب کردن کلاهک‌های هسته‌ای اش باشد بحث می‌کنند. محققین به الگوریتمی فکر می‌کنند که توانایی مسیر حرکتی موشک‌های بین قاره‌ای را پیدا کند و توانایی منفجر کردن انرژی هسته‌ای درون بمب را قبل منفجر شدن آن در مقصد اننخاب شده و یا حتی منفجر شدن آن در لانه‌ای که اغدام به پرتاب موشک را داشته است بکنند.

همچنین در این مقاله ذکر شده است که هوش مصنوعی توانایی پیشنهاد دادن به اپراتورهای انسانی را برای ارسال کلاهک‌ها دارد. این مقاله بحث را به این مطلب گسترش می دهد که در نسل‌های آینده احتمالا بشر خواستار حذف عامل انسانی در پروسه‌ی ارسال کلاهک‌های هسته‌ای خواهد بود و مایل به محول کردن این تصمیم که انتخاب بین مرگ یا زندگی یک ملت است را بر دوش هوش مصنوعی که برای این کار طراحی و مهارت یافته می‌باشد.

در ادامه‌ی مقاله‌، محققان ابراز داشته‌اند که  این سیستم‌ها  بر خلاف نیروی انسانی فعال در پست‌ها، در صورت وجود هم احتمالا به شدت دارای باگ خواهند بود.

همانطور که ما در نرم‌افزار‌های نظامی در حیطه‌ی هوش مصنوعی مستقل تر میشویم، شاید نیاز داشته باشیم تا به تاثیر  نحوه‌ی پیاده سازی این نوع از هوش مصنوعی ها بر نیروهای هسته‌ای جهانی بازنگری کنیم. بسیاری از سیاستمداران خود را در دوراهی پیچیده ای بین متحدین و رقبای سیاسی خود خواهند یافت که باعث نگرا ن کننده‌تر شدن شرایط پیش رو می‌شوند.

اگر شما هم به چشم انداز، ارتش نظامی تحت سلطه‌ی کامپیوتر‌ها با ناامیدی و نگرانی می‌نگرید. نویسندگان این مقاله برای شما منبع تسکینی فراهم آورده‌اند، در اعماق نوشته‌های محققین یک چشم انداز منطقی یافت می‌شود که نشان می دهد هوش مصنوعی، که در انجام وظایف خود در وضعیت مورد نظر سازندگان باشد، با سرعتی تدریجی در حال ساخت است و خوشبختانه دامنه‌ی گسترده‌ای از اختیارات و اقدامات را ندارد. و بله هوش مصنوعی به قدری پیچیده است که توانایی پیروزی بر ما را در کسری از ثانیه داشته باشد، اما هم اکنون که این مقاله را می خوانید توانایی پرتاب موشک‌های هسته‌ای بشر را ندارد، حداقل نه تا الان.

مختصرا ، مدت زمانی طول خواهد کشید تا در نهایت کامپیوتر‌هایی وجود داشته باشند تا بتوان با آن‌ها موشک‌‌های هسته ای را پرتاب کرد. (البته با وجود بالا بودن ضریب اشتباهات انسانی و همچنین اشکالات جدی در پرتاب موشک‌ها در گذشته، این فقط یک دیدگاه است که آیا اصلا هدایت انسانی چیز بهتری است یا خیر؟!)