مراقب نتایج معکوس انقلاب رباتی و اتوماسیون باشید

از هر اقتصاددان یا متخصص تکنولوژی که سؤال کنید؛ با رضایت خاطر برایتان توضیح خواهند داد که جمع آوری دهه ها داده اطلاعاتی اطمینان بخش نشان می دهد که در کارنامه اتوماسیون، اشتغال زایی سهم بیشتری دارد تا اشتغال ریزی.

عده اندکی هستند در میان مردم که همچنان خودشان در زمین کشاورزی کار یدی می کنند؛ چون به لطف ماشین های فوق کارآمد الان کار بیشتری می توان انجام داد. چنین تکنولوژی ای قدرت تولید و بهمراه خود استانداردهای زندگی را ارتقا بخشیده است. و از قبل آن، افراد بیشتری در صنایع مرتبط با گردشگری و مدلینگ، با ارائه خدمات به افرادی با جیب هایی پر از پول و اوقات فراغت فراوان، مشغول به فعالیت شدند.

تا اینجا که خوب بوده است. پیشرفت این الگو به همین منوال، آخرین پیش بینی جان ماینارد در سال ۱۹۳۰ را در ذهن متبادر می کند که به این نتیجه رسید که در آینده ساعات کار هفتگی به ۱۵ ساعت در هفته کاهش خواهد یافت.

اما با تمام اینها مشکل این نگرش خوش آب و رنگ پیرامون اتوماسیون، تمرکز آن بر تصویر بزرگتر است که باعث نادیده گرفتن تجارب شخصی می شود. البته که، مثلاً، تعداد شغل های ایجاد شده در بریتانیا خیلی بیشتر آنهاییست که توسط تکنولوژی از بین رفته اند، اما این دردی را از کسی که شغلش را در کارخانه خودروسازی میدلندز (Midlands؛ منطقه ای در میانه جزیره انگلستان، شهره به کارخانجات صنعتی اش) به یک روبات می بازد دوا نمی کند، خصوصا زمانیکه درمیابد مشاغل جدید فرسنگ ها دورتر و در کافی شاپ و هتل های لندن ایجاد شده اند.

همچنین مطالعات آنچه پیشتر اتفاق افتاده است به ما اجازه می دهد به این نتیجه گیری برسیم که سرعت تغییرات تکنولوزیک احتمالا در آینده بیشتر خواهد بود. بعبارت دیگر، انقلاب هایی که در دهه های گذشته رخ داده اند به قدری تدریجی بوده اند که بیشتر افراد بتوانند در این خلال به روش های جدید امرار معاش، با سختی های متفاوتشان، روی آورند. اما تغییرات وسیع و سریع در آینده مشکل انطباق با این تغییرات را ساده تر نخواهد کرد.

برای دولت ها ضروری است که جهت تضمین این امر که چیز دیگری در کنار جهش رباتی باعث بر هم زدن توازن مشاغل نمی شود، پا پیش گذارد. هرقدر ریختن سرمایه وسیع برای ارتقاء و توسعه اتوماسیون وسوسه برانگیز باشد، اما چنین فعلی بدون داشتن برنامه ای مشخص برای بازآموزی کارگرانی که منتقل شده و یا شغل خود را از دست داده اند، آسیب غیرمنتظره ای را به میلیون ها نفر وارد می کند.

طبق گزارش موسسه تحقیقاتی سیاست های عمومی [در بریتانیا]، بعضی کارگران در مقابل اتوماسیون نسبت به بعضی دیگر آسیب پذیرترند. این گزارش ریسک های بخصوص موجود در بخشهای نیازمند به مهارت کمتر صنعت را برجسته کرده و هشدار می دهد که انقلاب رباتی ممکن است به گسست بیشتر در شما و جنوب بریتانیا منجر شود.

اتاق های فکر بدرستی مطالبه فوری افزایش سرمایه در بخش آموزش و بازآموزی و اولویت بندی کمک های مالی به مناطق دور از پایتخت، که نیازمند کمک بیشتری برای تجهیز مردم جهت تعدیل و هماهنگی، زمانی که اتوماسین وضعیت محل کارشان را دگرگون می کند، را خواستار شدند. اگر دولت در این اقدام ضعیف عمل کند، نتیجه اش بوجود آمدن بیکاری و فقر خانمان سوز در مناطقی می شود که کمترین مهارت کاری را دارند. و این هزینه گزافی است که در مقابل اندکی رشد در میانگین تولید باید پرداخت.