از اولین روز هایی که انسان، تصاویر متحرک را ابدا کرد، تلاش ما بر این بوده که این تجربه را گسترده تر کنیم. صدا و رنگ خیلی به این صنعت کمک کردند. با وجود تمام پیشرفت های این عرصه، هنوز هم وقتی در برابر تصاویر قرار می گیریم، آن حس شناور شدن در دنیاهای جدید، به ما دست نمی دهد و بیشتر این حس را داریم که فقط به یک صفحه خیره شده ایم. در دهه های گذشته علوم کامپیوتر، سخت افزار ها و متخصصین رسانه تلاش کرده اند که ما را یک قدم جلوتر ببرند. قدم بعدی واقعیت مجازی است.
اولین نسخه های آزمایشی جال بودند اما گران بودند، طراحی خوبی نداشتند و از همه بدتر، قسمت “واقعیت” واقعیت مجازی را به خوبی به نمایش نمی گذاشتند. شاید هنوز وقتش نرسیده بود. با پیشرفت چشمگیر گوشی های هوشمند و تکنولوژی های جدیدتر، واقعیت مجازی نیز دچار دگرگونی شد و به صورت عمده در اختیار مشتریان قرار گرفت.
به کمک طراحی ساده و قیمت متعادل، Google Cardboard، آغازگر اولین موج واقعیت مجازی به کمک گوشی های هوشمند بود اما طولی نکشید که سایر شرکت ها تلاش کردند این تکنولوژی رو جلوتر ببرند. سامسونگ به کمک Gear VR، واقعیت مجازی را یک قدم از Cardboard جلو تر برد.
اکنون نوبت گوگل است تا تحولی عظیم در عرصه واقعیت مجازی ایجاد کند. آن ها نه تنها یک سخت افزار جدید بلکه یک نرم افزار جدید برای تمام کار های مرتبط با واقعیت مجازی عرضه کردند. نام این پروژه Daydream است.
هسته اصلی Daydream، هدست Daydream View و کنترل بی سیمش است، که با گوشی های مختلف ارتباط برقرار می کند و کاربران را به جهان مجازی گوگل می برد. اما در این بین یک سوال پیش می آید: آیا Daydream همان چیزی است که سال ها منتظرش بودیم؟ بهتر است نگاهی به این موضوع بیاندازیم. با تکفارس همراه شوید.
طراحی
وقتی به هدست های دیگر نگاه می کنیم، می بینیم که اکثرا به موضوع پیچیدگی و امکانات زیاد برخورد می کنند و وجود این دستگاه ها باعث شد تا گوگل تصمیمات عجیبی بگیرد تا مشخص کند هدست واقعیت مجازی اش در کجا بازار قرار خواهد گرفت. به جای افزودن به این امکانات، گوگل تصمیم گرفت یک دستگاه متعادل تر و ساده تری را در اختیار مشتریان قرار دهد. می توان گفت Daydream فقط یک طرح به روز رسانی شده Cardboard است و با امکانات دستگاهی مانند Gear VR فاصله دارد.
هدست Daydream View بر خلاف سایر هدست های واقعیت مجازی، یک طراحی ساده و برجسته دارد. به جای فریم پلاستیکی و محفظه نگه داری گوشی پیچیده، در ساخت این هدست از پارچه بسیار نرم استفاده شده و برای نگه داشتن گوشی، از یک فنر و یک کش استفاده شده.
بر خلاف Gear VR، از هیچ بند کشی برای بالای سر کاربران استفاده نشده و فقط یک بند ساده برای نگه داشتن هدست به سر شما طراحی شده. در Daydream View همچنین خبری از جزئیات پیچیده Gear VR نیست و همانطور که گفته شد، طراحی بسیار ساده ای برای Daydream View به کار رفته. البته هیچ تعادلی میان این دو دستگاه وجود ندارد. طراحی Gear VR به گونه ای است که بعضی اوقات، با آن احساس راحتی نمی کنید. Daydream View نیز برای افرادی که از عینک استفاده می کنند مشکل ساز می شود و هدست به خوبی دور سر قرار نمی گیرد.
در حالی که گوگل اندازه های دقیق زمینه دید را مشخص نکرده است، به نظر می رسد که زاویه دید Daydream View مقداری کمتر باشد و یک محدوده ۹۰ درجه ای در اختیار کاربران قرار می گیرد. احتمال دلیل این تصمیم گوگل، محدوده بزرگتر گوشی های قابل پشتیبانی است. البته که این تصمیم کیفیت این هدست و تجربه واقعیت مجازی را پایین می آورد و آن احساس واقعی بودن را به شما نمی دهد.
اما Daydream View راجع به هدست نیست. موضوع اصلی این پروژه کنترلش است. در کنار این هدست یک کنترل بی سیم قرار دارد، که با نرم افزار Daydream ارتباط برقرار می کند. این کنترل دو دکمه . یک سطح لمسی دارد که می توان از آن برای کم و زیاد کردن صدا استفاده کرد.
برای جلوگیری از گم شدن این کنترل یک بند کشی در درون هدست جاسازی شده تا کنترل را در آن جا قرار دهید.
البته با Daydream View شما به یک گوشی هوشمند سازگار نیاز دارید. بر خلاف Cardboard که هر گوشی هوشمندی را داخل آن قرار می دادید و از آن استفاده می کردید، Daydream View فقط از گوشی Pixel و گوشی های سری Moto Z پشتیبانی می کند. هر چند که شرکت های دیگر قول داده اند که به زودی گوشی هایشان را با Daydream View سازگار کنند و گوگل نیز این موضوع را تایید کرده.
کنترل Daydream View
گوگل تصمیم گرفته است که سادگی و راحتی را در صدر ویژگی های Daydream View قرار دهد که همین موضوع باعث شده امکانات کمتری برای کاربران موجود باشد. در حالی که طراحی Daydream در زمینه سادگی نسبتا موفق بوده، مشکلاتی مانند نزدیکی بیش از حد صفحه و ورود نور به درون محفظه یک امتیاز منفی برای این هدست واقعیت مجازی گوگل محسوب می شوند.
در حالی که پلتفرم های واقعیت مجازی روز به روز پیشرفت می کنند، توسعه دهندگان متوجه می شوند که کاربران دوست ندارند مدام از جهان های مجازی خارج شوند تا یک اپلیکیشندیگر را اجرا کنند. این موضوع روز به روز در ساخت این دستگاه ها مهمتر و مهمتر می شود. گوگل نیز با معرفی یک منوی مجازی سعی کرده است این نیاز را برآورده کند.
منوی اصلی Daydream در گام اول لیست برنامه های موجود در پلی استور گوگل را در اختیار شما می گذارد و در زیر این لیست، برنامه های نصب شده قابل دید می باشند. با کمک کنترل Daydream می توانید وارد این بخش ها بشیود و از تمام اپلیکیشن های موجود استفاده کنید.
بر خلاف سایر هدست ها که ابزار اصلی گشتن در منو ها، نگاه کردن به آن ها است، در هدست گوگل کنترل Daydream این وظیفه را بر عهده دارد که همین مسئله یک مزیت بزرگ برای Daydream View محسوب می شود. در واقع این کنترل به نوعی نقش موس پد لبتاب را انجام می دهد و صفحه لمسی روی کنترل می تواند بسیار مفید و کارساز واقع شود.
از آن جایی که مدت زیادی از عرضه Daydream View نگذشته، تعداد اپلیکیشن های موجود، بسیار محدود است. البته با وجود این محدودیت گوگل تلاش می کند تا اپلیکیشن های با کیفیتی را برای Daydream View منتشر کند و با سایر شرکت ها نیز بر سر این موضوع همکاری می کند؛ مانند EA که بازی Need for Speed No Limits VR را برای Daydream منتشر کرد.
راه اندازی اولیه
وقتی که از یک هدست واقعیت مجازی که با تعداد گوشی های زیادی سازگار است استفاده می کنید، ریسک بزرگی پیش رو است و آن این است که چگونه باید گوشی هوشمندتان را با هدست هماهنگ کنید. خوشبختانه گوگل این نگرانی ها را کنار گذاشته.
برای راه اندازی کافی است که اپلیکیشن Daydream را دانلود کنید و گوشی را درون هدست قرار دهید. یک تگ NFC در هدست جا سازی شده تا به صورت اتوماتیک، اپلیکیشن را راه بیاندازد. شاید این بهترین تصمیم گوگل برای این هدست باشد. کافیی است گوشی را درون محفظه قرار دهید و بقیه کار را به خود Daydream بسپارید.
راه اندازی Daydream فوق العاده راحت است ولی در ادامه راه ممکن است که با مشکل رو به رو شوید. امکاناتی مانند نتظیم مجدد کنترل و یا تنظیمات Wi-Fi و قطع کردن صدا، در درون هدست قابل دسترسی اند اما برای انجام کار هایی مانند تغییر نور صفحه و یا کنترل اطلاع رسانی ها، باید گوشی را از هدست در بیاورید و این تغییرات را ایجاد کنید.
عمر باتری
اپلیکیشن هی Daydream همانند سایر اپلیکیشن هایی که با پردازشگر گرافیکی سر و کار دارند، باتری زیادی مصرف می کند. البته این میزان مصرف برای خود اپلیکیشن Daydream کمتر است. پس اگر می خواهید وارد جهان های مجازی Daydream شوید، باید مطمئن باشید که باتری گوشیتان هنوز شارژ زیادی دارد.
در صفحه تنظیمات Daydream شما از میزان شارژ باقی مانده مطلع می شوید و زمان حدودی باقی مانده را کنترل می کنید.
شارژ باتری کنترل Daydream View یکی از نقاط ضعف این دستگاه می باشد.
مشکل بزرگ اما بکنترل بی سیم Daydream است. این شارز با USB تیپ C شارژ می شود و گوگل شارژر این کنترل را درون جعبه قرار نداده. مشکل بزرگتر این است که شما هیچ وقت از میزان شارژ کنترل با خبر نمی شوید. فقط زمانی شارژ کنترل به کمترین میزان ممکن برسد، Daydream شما را با خبر می کند که این اتفاق می تواند برای کاربران مشکل ساز شود.
قیمت و نتیجه گیری
Daydream قصد دارد قدمی به سمت واقعیت مجازی گوشی های هوشمند بر دارد که نا به حال برداشته نشده. از طرفی گوگل راه را برای سازگاری سایر گوشی های هوشمند با Daydream باز گذاشته، نکته ای که باعث موفقیت Cardboard نیز شده بود. از طرفی دیگر گوگل قصد دارد تجربه Daydream را در بالاترین سطح ممکن نگه دارد و ممکن است به همین دلیل در پیدا کردن گوشی های سازگار به مشکل بخورد. همچنین تصمیمات گوگل برای برتری بخشیدن به Daydream نسبت به سایر هدست های موجود، از جمله اضافه کردن یک کنترل کوچک و سبک، به کاربران آزادی عملی را می دهد که در Cardboard یا Gear VR نداشتند.
Daydream سعی دارد یک تجربه لذت بخش را در کنار قیمت مناسب در اختیار مشتریان قرار دهد. البته این اپلیکیشن، بر خلاف Cardboard، در دسترس کاربران iOS قرار ندارد. با قیمت ۸۰ دلاری، Daydream View هزاران بار گرانتر از Cardboard به نظر می رسد اما امکانات بیشتری را در اختیار مشتریان قرا می دهد. فراموش نکنید که Gear VR سامسونگ ۲۰ دلار از Daydream View گرانتر است و کترل مخصوصی هم ندارد. پس خرید یک Daydream View نسبت به امکاناتی که به شما می دهد، با ۸۰ دلار معقولانه به نظر می رسد. اما یک سوال دیگر نیز وجود دارد. قطعا پرداخت ۸۰ دلار برای یک هدست به خوبی Daydream View انتخاب درستی است. اما آیا پرداخت ۷۵ دلار برای اپلیکیشن های مرتبط Daydream معقولانه به نظر می رسد؟
نظراتتان را با ما به اشتارک بگذارید.
نظرات