فیسبوک در سال ۲۰۰۴، یوتیوب در سال ۲۰۰۵، توئیتر در سال ۲۰۰۶، آیفوین در سال ۲۰۰۷ و اندروید در سال ۲۰۰۸. در سال های گذشته ظهور این شرکت ها زندگی ما را به طور چشمگیری تغییر داده اند. این ها نقاط عطف برای رسیدن به دنیای جدیدی بودند، هرچند که ما این را در آن زمان نمی دانستیم. این ها لحظه های کلیدی از انقلاب صنعت موبایل بودند.
همه ی تغییراتی که صنعت موبایل به ارمغان آورده است مثبت نبوده اند. در حقیقت برای برخی از مردم در سراسر دنیا، انفجار صنعت موبایل چیزی جز بدبختی و استثمار به همراه نداشته است. بحث در مورد بخش سیاه و تاریک این اعتیاد به موبایل موضوع مقاله ما نیست. اما در مقیاس جهانی، عصر موبایل فواید بسیاری برای همه ی ما داشته است. در این مقاله سعی داریم به برخی از راه هایی که این صنعت از طریق آنها دنیا را به جای بهتری تبدیل کرده اند، بپردازیم.
کلمه در سراسر دنیا منتشر می شود
یکی از قابل توجه ترین پیشرفت هایی که از طریق انقلاب صنعت موبایل حاصل شده این است که سرعت انتشار اطلاعاتی که از یک نقطه به نقطه ای دیگر در جهان می روند به طور باورنکردنی افزایش یافته است. اهمیتی ندارد که محتوای این اطلاعات را دوست داشته باشیم یا نه. تحلیلگرانی که پیش بینی می کردند که مردم علاقه خواهند داشت تا یک وسیله کوچک قابل حمل(مثل تلفن های هوشمند) داشته باشند تا از طریق آن بتوانند با سایر افراد مثل خود در سراسر دنیا از طریق اینترنت ارتباط برقرار کنند، کاملا درست می گفتند.
غول های رسانه ای دنیا مانند BBC، CNN، Reuters، Independent یا New York Times سریعا این ظرفیت بالقوه را درک کرده و دست به ایجاد صفحات رسمی خود در فیسبوک و توئیتر و سایر پلتفرم ها زدند و از طریق آن ها اقدام به انتشار خبر های فوری خود در هر ساعتی از شبانه روز کردند.
به لطف اینترنت و ویژگی هایی که تلفن های هوشمند در اختیار ما قرار داده اند، ما نمی توانیم تنها خواننده ی اخبار باشیم، ما می توانیم اولین نفری باشیم که یک اتفاق را برای سایر دنیا مخابره کنیم، تنها اگر در زمان وقوع آن اتفاق در مکان درستی باشیم. تمام این کارها با تلفن هایی قابل انجام است که تنها دو دهه پیش اثری از آنها نبود.
اکنون اتفاقاتی که در یکی از کشورهای دنیا رخ می دهد، پیامدهای فوری برای سایر کشورها دربر دارد. به لطف پیشرفت های مداوم در سرعت شبکه ها و سخت افزارها، اکنون ما از هر زمان دیگری بیشتر به یکدیگر متصل هستیم. بهار عربی(زنجیره ای از انقلاب ها در کشور های عربی بود که موجب تغییر حکومت در این کشور ها شد) را به یاد بیاورید که چگونه تحرکات جنبش های اجتماعی همانند زبانه های آتش منتشر می شد، چگونه مردم از شهروندان سایر کشورها برای رقم زدن آزادی مشابه برای خود الهام می گرفتند و چگونه از شبکه های اجتماعی برای سازماندهی تظاهرات های خود بهره می بردند.
هرچند که تجربه ی شخصی من در استفاده از اپلیکیشن پریسکوپ نسبتا نا امید کننده بود، اما نرم افزارهای مشابه این به مردم اجازه می دهند در نقش یک خبرنگار ظاهر شده و تصاویر زنده را از محلی که در آن حضور دارند برای دنیا مخابره کنند. ما هم اکنون می توانیم حجم عظیمی از این تصاویر را که با تلفن های هوشمند گرفته شده اند را در تمام رسانه های بزرگ دنیا مشاهده کنیم.
استفاده از شبکه های اجتماعی یک راه موثر برای درخواست تجدید نظر به عموم مردم برای گروه های به حاشیه رانده شده است. این می تواند به ناچار یک نتیجه معکوس را در برداشته باشد، حضور آنلاین ما، اینترنت را به یک حوزه ی مورد علاقه ی دولت ها تبدیل می کند. بدین ترتیب، ما شاهد بحث هایی بین نیروهای مخالف از یک طرف و مردمی که خواستار برابری، آزادی و حریم خصوصی هستند از طرف دیگر، هستیم. آرون سوارتز یک فعال حوزه ی اینترنت می گوید:”اکنون عده ای خاص تنها فرصت حرف زدن ندارند بلکه عموم مردم می توانند حرف بزنند اما سوال اصلی این است که کی قرار است گوش بدهد”.
به نظر من ما در یک دوره ی گذار زندگی میکنیم که برگرفته از تغییرات در شبکه های موبایلی طی یک دهه ی اخیر است و تجربه ی شخصی به من ثابت کرده است که دوره ی گذار ممکن است دردناک باشد. اما دیر یا زود این اتفاقات به ثبات می رسند و آزادی که مردم خواهان آن هستند به تمام نقاط دنیا پخش می شود. بدون شک شبکه های موبایل این رویه را سرعت خواهند بخشید.
از بین رفتن مرز ها
من به دنبال یک گرافی که اطلاعات مفیدی در مورد میانگین تعداد مردم کشورهایی که در ۳۰۰ سال گذشته و بیشتر اقدام به مهاجرت کرده اند را نشان دهد می گشتم. متاسفانه چیزی که این اطلاعات را به خوبی نشان دهد پیدا نکردم. می توان به قاطعیت گفت که این عدد در پی کاهش هزینه مهاجرت و افزایش امنیت آن افزایش به صورت مداوم افزایش یافته است.
من نمی توانم بگویم که این مردم در کشورهای دیگر چگونه زندگی می کنند، ارتباط با مردمی با فرهنگ های متفاوت می تواند چشم انداز زندگی هر شخصی را گسترش دهد. زمانی را که مردم خارج از کشور خود می گذرانند برای نسل های آینده در حال افزایش است. انقلاب صنعت موبایل یکی از دلایل کلیدی این اتفاق است.
اینکه چگونه یک شخصی با قابلیت بسیار کمی در ژاپنی صحبت کردن می تواند در ژاپن زندگی کند، من را شگفت زده می کند که چگونه مردم می توانستند بدون Google map، Translate و نرم افزار های دیگری که سفر را تا حد زیادی برای ما آسان کرده اند، دوام بیاورند. از یک منظر، نیاز ما تا این حد به موبایل ناراحت کننده است، اما از منظری دیگر مسلما این جستجوی سایر فرهنگ ها را برای ما بسیار آسان کرده است.
با مشاهدات شخصی من، من در زمانی که در بریتانیا زندگی می کردم تا این حد به موبایل خود وابسته نبودم، شاید به این خاطر بود که نیاز چندانی به آن نداشتم. اما در ژاپن، تلفن هوشمند من به یکی از گران بهاترین وسایل من تبدیل شده است، به طوریکه من را به سایر دنیا متصل کرده و تعامل با اطراف(حتی برای کارهای ساده مانند چک کردن قیمت یک محصول که اگر Google Translate نبود برای من غیرممکن بود) را برای من بسیار آسان کرده است.
من معتقدم این راحتی در مسافرت و ارتباط با سایر جهانیان یک دوره ی گذار مثبت دیگر را بوجود خواهد آورد، هرچند که در طول باقی مانده از عمر ما اتفاق نخواهد افتاد. این نشان می دهد که روزی تعداد بیشتری از مردم به تعامل و ارتباط با سایر فرهنگ ها روی خواهند آورد و مرزهای موجود بین کشورها به مرور زمان ناپدید خواهند شد و جهان مانند یک سرزمین متحد شناخته خواهد شد که هر کسی هر کجا بخواهد سفر می کند و هر کجا دوست داشته باشد زندگی خواهد کرد. تلفن های هوشمند و شبکه های موبایلی قلب این تحول خواهند بود، به طوریکه آن ها سفر طولانی و دور را در سکوت برای ما آسان تر خواهند کرد.
کمک های بسیار گرانبها برای آسیب پذیرترین ها
اکنون در نیمکره ی شمالی کره ی زمین تابستان است. برای خیلی از ما زمان فکر کردن و برنامه ریزی برای این است که تعطیلات خود را کی و کجا شروع کنیم. متاسفانه تابستان برای گروه های تروریستی معنی متفاوتی دارد از آنجایی که می توانند باعث افزایش درگیری ها شوند. متعاقبا تابستان برای پناهندگانی که سعی در فرار از جنگ را دارند معنی کاملا متفاوتی می دهد.
باز هم تلفن های هوشمند ابزاری کلیدی برای پناهجویانی که می خواهند در مسیرهای خارجی بروند و تماس هایی با خویشاوندان خود که در کشور های جنگ زده ی خود مانده اند برقرار کنند، خواهد بود. ما باید قبول کنیم که اوضاع در این شرایط اگر شبکه های موبایلی وجود نداشت بسیار بدتر می شد.
اما چگونه پناهجویان به اینترنت دسترسی پیدا می کنند؟
تحقیقات من که بر روی پناهجویان سوری که در ترکیه هستند متمرکز بود، وجود در دسترس بودن گسترده ی اتصال بی سیم در کمپ پناهجویان را اثبات نمی کرد. بر اساس گزارش های BBC، فیسبوک در حال تلاش است تا اینترنت رایگان در اختیار کمپ های سازمان ملل قرار دهد اما همانگونه که می دانیم این مهم تا این لحظه اتفاق نیفتاده است.
برخی از مردم مجبور به پرداخت هزینه ی گزافی برای دسترسی به اینترنت هستند، برای مثال با پرداخت این هزینه به صورت مستقیم به قاچاقچیان انسان و یا با استفاده از کسب و کار های مستند نشده. در این رابطه مانند سایر موارد، جمعیت پناهجویان همچنان قشر آسیب پذیر برای بهره برداری باقی خواهند ماند.
یک دسترسی مطمئن، سخت است اما داشتن یک گوشی موبایل به پناهجویان این شانس را می دهد که با دیگران در ارتباط باشند، به جمع آوری اطلاعات بپردازند و مسیر های خود را براحتی پیدا کنند. این حتی برای کسانی که در اروپا زندگی می کنند نیز صادق است. در یک نظرسنجی آن ها اعتراف کردند که گوشی هوشمند و باتری های اضافه از مهمترین چیزهایی است که آن ها با خود به سفر می برند.
پناه بردن به گوشی های هوشمند خود وقتی که در یک مکانی که نمیشناسیم قرار می گیریم کم کم به یک رفتار غریزی در ما تبدیل شده است. وقتی که در این باره می نویسم، مرا به یاد سال اولی که در ژاپن زندگی می کردم می اندازد(۲۰۱۴)، وقتی که من یک گوشی Nexus 5 شرکت ال جی داشتم. حتی در یک کشور امنی مانند ژاپن نیز من اگر مطمئن نبودم که شارژ باتری گوشیم به اندازه ی کافی است از حضور تا دیروقت در مکان هایی که نمی شناختم جلوگیری می کردم.
برای بقیه افرادی که تجربه ی پناهندگی ندارند باید ذکر کنم که تلفن های هوشمند به ما این اجازه را می دهند تا اطلاعات مفیدی فراتر از آن چیزی که رسانه ها در اختیار ما قرار می دهند بدست بیاوریم. متاسفانه به نظر می رسد که بحران پناهجویان به یک مشکل بدون راه حل تبدیل شده است و من همچنین مطمئنم که هر کدام از ما یک راه حل در مورد این قضیه داریم که ممکن است بهترین راه حل باشد. اگر ما معتقد باشیم که امکان رسیدن به یک راه حل درست و معنادار بدون کسب دانش کافی غیرممکن است، من فکر می کنم که شبکه های موبایلی که در دستان ما قرار دارند می توانند دامنه ی دانش ما را به طور چشمگیری افزایش دهند.
حل بزرگترین مسائل علمی با همکاری همدیگر
صحبت از مسائل به ظاهر غیر قابل حل است، امسال ما شاهد بودیم که هوش مصنوعی شرکت گوگل به نام DeepMind بهترین بازیکن بازی GO (یک بازی چینی است) را با قاطعیت شکست داد. DeepMind یک قهرمان بازی Go را به روش بهترین انتخاب از میان گزینه های موجود شکست داد. این نشان می دهد که یادگیری ماشینی می تواند ما را در حل مسائلی که امروزه به نظر خارج از علم ما است کمک کند.
اخیرا تحقیقی که در بزرگترین مجله علمی به نام Nature(طبیعت) چاپ شد نشان می داد که انسان ها هنوز وقتی پای حل مسائل پیچیده به میان می آید بهتر از ماشین ها عمل می کنند. به منظور پیدا کردن راه حل بهتر برای مشکلات محاسبات کوانتومی، محققان آن را در قالب یک بازی برای عموم مردم عرضه کردن تا آن ها این مسئله به نام حرکت های کوانتومی را حل کنند.
با مطالعه ی راه حل های مردم که به صورت غیر مستقیم ( فراموش نکنید که این افراد فقط یک بازی را انجام می دادند و اطلاعاتی در مورد فیزیک کوانتوم نداشتند) از مسائلی که در این بازی مطرح شده بود بدست می آمد، دانشمندان را قادر خواهد ساخت تا سریعتر مشکلات علمی مربوط به موشک را حل کنند. این بار دیگر توانایی بالقوه ی حل مسائل با استفاده از عموم مردم را که توسط شبکه های موبایلی و تلفن های هوشمند میسر شده اند را نشان می دهد.
شاید روزی ما به عرصه ای پای بگزاریم که در آن بتوانیم مسائل بیشتری که به ظاهر غیرقابل حل هستند با همکاری همدیگر به راحتی حل کنیم تا جهانی که در آن زندگی می کنیم به جای بهتری تبدیل شود. باز هم من فکر می کنم که تلفن های هوشمند قلب این تغییرات خواهند بود و وضعیت آن ها به عنوان یک مورد ضروری در قرن ۲۱ تقویت خواهد شد.
نظر شما چیست؟ به نظر شما تلفن های هوشمند می توانند دیگر باعث چه تغییرات مثبتی شوند؟
منبع:androidauthority
نظرات