اول از همه باید گفت که ما همه موفقیت‌های بزرگ و ادامه‌دار گوگل را دیده‌ایم، می‌بینیم و احتمالاً خواهیم دید، اما تکلیف شکست‌های آن چیست؟
سرویس‌ها و خدمات این شرکت زندگی علاقه‌مندان دنیای فناوری، تجار و اجازه دهید بگوییم، تقریباً هر کسی را روی این سیاره آبی، دگرگون کرده‌اند. دیگر کسی نیست که سرچ (Search)، جیمیل (Gmail)، مپس، کروم، یوتیوب و البته، اندروید را نشناسد. از طرفی محصولات هوشمند سری پیکسل و دستیار مجازی گوگل برخی از جدیدترین نوآوری‌های این شرکت هستند.
حالا نوبت شکست‌های گوگل است. گوگل چند برابر هر موفقیتی که کسب می‌کند، شکست می‌خورد. از گوگل پلاس گرفته تا گوگل گلس، در پس‌زمینه هر کدام می‌توان ساعت‌ها از تصمیمات درست و غلط این شرکت سخن گفت.
در حقیقت به قدری شکست‌های گوگل زیاد است که ما به سادگی می‌توانیم ۱۰ عدد از آن‌ها را در این مقاله رتبه‌بندی کنیم؛ از بهترین‌ها یعنی محصولات و سرویس‌هایی که پتانسیل زیادی برای موفقیت داشتند تا بدترین‌ها، یعنی مواردی که نمی‌دانیم چرا از همان اول شروع به کار کردند.
۱. گوگل نکسوس (۲۰۱۶ – ۲۰۱۰)
سری نکسوس را همه طرفداران واقعی سیستم عامل اندروید می‌شناسند. در حالی که کاربران دو آتشه اندروید اکنون به سری پیکسل مهاجرت کرده‌اند، اما سری نکسوس پرچم‌دار برخی از بهترین گوشی‌های تاریخ اندروید بود و از این حیث به سختی می‌توان آن را فراموش کرد.
مشخصات بالارده در کنار قیمت‌های اقتصادی، سری نکسوس گوگل را به منجی طرفداران اندروید مخصوصاً در کشورهای غربی و اروپا تبدیل کرده بود.
۲. پروژه آرا (۲۰۱۶ – ۲۰۱۴)
پروژه ARA یکی از بهترین ایده‌ها را پشت خود داشت که متاسفانه خیلی زود توسط گوگل تعطیل شد. ایده اصلی تقسیم قسمت‌های اصلی گوشی به بخش‌های ماژولار بود. در عوض صرف صدها دلار برای به‌روزرسانی کل گوشی، مشتریان می‌توانستند به سادگی یک قطعه به‌خصوص را به‌روز کنند.
ایده پروژه مذکور روز به روز بیشتر توسعه پیدا می‌کرد تا این که گوگل تصمیم گرفت آن را لغو کند. اکنون با در نظر گرفتن عبور قیمت گوشی‌ها از ۱۰۰۰ دلار بهتر می‌توان متوجه صرفه اقتصادی پشت این پروژه شد.
۳. گوگل ریدر (۲۰۱۳ – ۲۰۰۵)
گوگل ریدر (Reader) را به عنوان یک ابزار رایگان برای دسترسی و جمع‌آوری آسان فیدهای مبتنی بر RSS از وب‌سایت‌های چندگانه ارائه داد. شرکت تصمیم گرفت در بهار ۲۰۱۳ میلادی و طی خانه‌تکانی خود، ریدر را هم در کنار برخی سرویس‌های دیگر تعطیل کند.
شما هنوز هم می‌توانید فیدهای موجود در وب‌سایت‌ها را از طریق اپلیکیشن Feedly یا سایر پلتفرم‌های RSS دسکتاپ یا حتی نسخه‌های اندرویدی که از طریق گوگل پلی استور در دسترس هستند، دریافت کنید.
۴. گوگل تاک (۲۰۱۷ – ۲۰۰۵)
قبل از هنگ‌اوتز، الو، مسیجز و دوئو، ما شاهد گوگل تاک (Talk)، اولین پیام‌رسان گوگل و احتمالاً بهترین آن‌ها بودیم. این سرویس رایگان و گوگل آن را درون جیمیل ادغام کرده بود. شما می‌توانستید با استفاده از سرویس تاک روی هر دستگاهی که قادر به پشتیبانی از جیمیل است، پیام‌های فوری بفرستید یا دریافت کنید.
به مدت کوتاهی بعد از عرضه، اپلیکیشن ویندوز، اندروید و بلک‌بری تاک هم در دسترس قرار گرفت. شما حتی می‌توانستید از این سرویس با استفاده از اشتراک گوگل ویس، برای برقراری تماس‌های تصویری هم بهره بگیرید. با این حال با مرور زمان، گوگل تصمیم گرفت همه چیز را به گوگل پلاس منتقل کند.
بعدتر، تجربه گوگل در این زمینه، زمینه‌ساز ظهور هنگ‌اوتز شد که آن هم عاقبتی غیر از ادغام با G Suite نداشت. البته نباید نگران باشید؛ اکنون گوگل چندین و چند اپلیکیشن پیام‌رسانی دارد، اپلیکیشن‌هایی که حتی به نیمی از آن‌ها هم نیاز نیست.
۵. کروم کست آدیو (۲۰۱۹ – ۲۰۱۵)
کروم کست آدیو (Chromecast Audio) دستگاهی بود که اجازه می‌داد کاربران کتابخانه موسیقی‌های دیجیتال خود را از طریق جک ۳.۵ میلی‌متری یا سوکت mini-TOSLINK روی بلندگوهای غیرهوشمند پخش کنند. تولید این محصول در سال ۲۰۱۹ متوقف شد. هنوز هم بسیاری از کاربرانی که یکی از این دستگاه‌ها را صاحب هستند، نمی‌توانند از آن جدا شوند.
۶. این‌باکس (۲۰۱۹ – ۲۰۱۴)
گوگل، این‌باکس (Inbox) را به عنوان زیرمجموعه‌ای از جیمیل با امکانات تجربی بیشتر عرضه کرد. قابلیت‌های جدیدی مثل اسمارت ریپلای، غیرفعال‌‌سای موقت، دسته‌بندی و … جنبه هوشمندتری به جیمیل می‌دادند. نهایتاً بازطراحی نسخه اصلی جیمیل در سال ۲۰۱۸، بسیاری از این ویژگی را به همراه داشت.
شاید ادامه کار این اپلیکیشن می‌توانست نوآوری‌های بیشتری را به همراه داشته باشید. به هر نحو، گوگل این‌طور فکر نمی‌کرد و در مارس ۲۰۱۹ میلادی به عرضه آن پایان داد.
۷. ویرایش‌های گوگل پلی (۲۰۱۵ – ۲۰۱۳)
گوشی‌های گوگلی پلی ادیشین (Google Play Edition) در واقع گوشی‌هایی عادی از تولید کنندگانی مثل HTC، سامسونگ و سایر شرکت‌ها بودند که از اندروید وان استفاده می‌کردند. معمولاً کاربران باید این دستگاه‌ها را به صورت اختصاصی از فروشگاه آنلاین گوگل تهیه می‌کردند. نسخه گوگل پلی سامسونگ گلکسی S4، موتو جی، و HTC وان تعدادی از گوشی‌هایی هستند که طی بازه دو ساله اجرای این طرح تولید شدند.
البته ما نمی‌خواهیم چنین ویرایش‌هایی دوباره عرضه شوند ولی اگر دستگاه‌های اندروید وان بیشتری را در بازار شاهد باشیم، خوش‌حالم می‌شویم.
۸. آی‌گوگل (۲۰۱۳ – ۲۰۰۵)
آی‌گوگل (که اتفاقاً نام آن هم اصلاً خوب نیست) یک صفحه خانگی قابل تعامل درون مرورگر بود که کاربران می‌توانستند از گجت‌های مبتنی بر وب درون آن استفاده کنند. شما می‌توانستید گجت‌های ساده‌ای را به این صفحه حذف یا به آن اضافه کنید یا طبق نیاز، برخی از آن‌ها را درون صفحه مرورگر جا به جا نمایید.
گوگل قبل از تعطیلی این سرویس اعلام کرد نیاز به «آی‌گوگل» به دلیل رشد ویژگی‌های وب‌سایت‌ها و همچنین عرضه اپلیکیشن‌های موبایل از میان رفته است. بعدتر افزونه‌های کروم زیادی سعی کردند تجربه این سرویس را دوباره در اختیار کاربران قرار دهند ولی هرگز این اتفاق دوباره رخ نداد.
۹. پروژه تانگو (۲۰۱۸ – ۲۰۱۴)
گوگل مدت‌ها قبل از این که واقعیت افزوده توسط شرکت‌هایی مثل متا و اپل مورد توجه قرار بگیرد، روی آن زمان و هزینه صرف کرد. تانگو پروژه‌ای بود که طی ان Tango API درون برخی از محصولات تعبیه می‌شد تا آن دستگاه‌ها بهتر بتوانند از جاه‌طلبی‌های واقعیت افزوده این شرکت پیروی کنند.
دو گوشی لنوو Pahb 2 پرو و ایسوس زنفون AR حاوی Tango API بودند اما این پروژه هم خیلی زود به نفع ARCore گوگل از رده خارج شد. ARCore یک SDK قدرتمند با تکیه بسیار کمتر بر به سخت‌افزار بود که برخلاف پروژه تانگو تنها به گوشی‌هایی با دوربین مناسب برای کار احتیاج داشت.
۱۰. کوییک‌آفیس (۲۰۱۴ – ۲۰۰۴)
قبل از آن که گوگل شرکت کوییک‌آفیس (QuickOffice) را تصاحب کند، محصول آن یعنی یک برنامه آفیس سوت، تنها در اختیار دستگاه‌های مبتنی بر سیمبین و پالم قرار داشت.
کاربران این اپلیکیشن می‌توانند از ویژگی اسناد، صفحه گسترده و ابزار ویرایش ارائه کوییک‌آفیس برای برنامه‌های کاری و درسی خود روی اندروید استفاده کنند. این جریان به زمانی باز می‌گردد که هنوز سرویس‌های داکز (Docs)، شیتز (Sheets) و اسلایدز (Slides) گوگل راه‌اندازی نشده بودند.
با استانداردهای امروزی، کوییک‌آفیس یک اپلیکیشن جایگزین فوق‌العاده برای مایکروسافت آفیس روی پلتفرم‌های موبایل بود. همان‌طور که پیش‌بینی می‌کنید، این سرویس هم به نفع همتایان گوگلی خود از دسترس خارج شد.
نظرات