نقد و بررسی کنسول ایکس باکس سری X

کنسول نسل جدید مایکروسافت طراحی شده است تا بازی‌های ویدیویی به افق‌هایی دست یابند که پیش از این دست یافتنی نبودند. هر بار با یاد کردن از «نسل بعدی» به صورت ناخودآگاه به تفاوت‌هایی اشاره می‌کنیم که سخت‌افزارهای جدید می‌توانند به ارمغان بیاورند و کنسول ایکس باکس سری X دقیقاً به دنبال عملی کردن همین موضوع است. با توجه به این که هنوز حتی یک سال هم از عرضه این کنسول نسل نهمی نگذشته، شاید نتوان به صورت قاطع درباره تغییری که حقیقتاً ایجاد کرده است سخن گفت اما می‌توان ویژگی‌هایی را بررسی کرد که شاید به این تغییرات منجر شوند.

در وهله اول مایکروسافت کنسولی را تدارک دیده است که در خیلی از جهات، شبیه به یک رایانه شخصی قدرتمند به نظر می‌رسد. می‌توان گفت که ایکس باکس سری X با محقق کردن مزایایی که همیشه برای رایانه‌های شخصی ذکر می‌شده‌اند، بیشتر از هر زمان دیگری خلل میان کاربران این پلتفرم‌ها را کاهش داده است. استفاده از حافظه پرسرعت SSD، یک پردازنده فوق‌العاده قوی، پشتیبانی از نرخ فریم ۱۲۰ هرتز و همچنین پشتیبانی از ویژگی عقب‌رو، مواردی است که پیش از این تنها به واسطه رایانه‌های شخصی قابل دست‌یابی بود.

مایکروسافت در طراحی ایکس باکس سری X در نظر دارد که ویژگی‌های محبوب رایانه‌های شخصی را با کنسول‌های خانگی ادغام کند. تمرکز روی فریم ریت بالا، ظاهر مشابه و تجربه کاربری یکسان، از جمله مواردی است که سری X را بسیار مشابه رایانه‌های شخصی می‌کند.

با این حال پس اگر کنسول مایکروسافت یک نسخه تغییریافته از همان رایانه‌های شخصی دوست داشتنی است، چرا باید به سمتش برویم؟ در حقیقت برچسب قیمت ۴۹۹ دلار ایکس باکس سری X معادلات را تغییر می‌دهد. از آن سو تهیه رایانه‌ای که بتواند قدرت مورد نیاز برای بازی‌های روز را فراهم کند، عملاً‌ با قیمتی کمتر از ۳۰۰۰ دلار قابل تصور نیست و کارایی آسان‌تر و دوره تضمین شده کنسول نسل نهمی مایکروسافت، عرصه را برای تصمیم‌گیری به شدت تغییر می‌دهد. در ادامه به بررسی نقاط قوت و ضعف غول جدید مایکروسافت می‌پردازیم و ذکر می‌کنیم که چرا می‌توان تجربه لذت‌بخش یک رایانه‌ شخصی قدرتمند را از طریق این کنسول تجربه کرد.

موارد کلی؛ الماسی تراش خورده

همان‌طور که مشخص است، مایکروسافت تمام اجزای سخت‌افزاری ایکس باکس سری X را درون یک جعبه مکعب شکل سیاه و بلند جای داده است. در حقیقت این طراحی بیشتر شبیه یک رایانه ‌شخصی بسیار فشرده به نظر می‌رسد که کاربر برای کارایی و نمای بهتر، به دفعات حالت عمودی آن را ترجیح خواهد داد. این مورد اولین شباهت کلان سری X با رایانه‌های شخصی مرسوم دهه‌های جاری است. پایه زیرین ایکس باکس سری X برخلاف رقیب اصلی خود، پلی استیشن ۵ قابل جداسازی نیست و همچنین بخش‌های اصلی کنسول برای بازگشایی توسط کاربر طراحی نشده است. اگر بگوییم که این کنسول در حالت افقی، به واسطه پایه غیرقابل جداسازی خود شبیه یک بنای سقوط کرده به نظر می‌رسد، چندان هم بی‌راه نیست. با وجود آن که شاید بسیاری از کاربران از طراحی ساده این کنسول لذت نبرند، اما مزایای قابل توجهی هم در این طراحی به کار رفته است که نمی‌توان منکر آن‌ها شد. برای مثال جدا از مینیمال شدن کامل و سراسری کنسول، هماهنگی آن با دیگر وسایل خانگی مخصوصاً تلویزیون‌ها بسیار انعطاف پذیر است. به هر صورت، این مورد نیز در دسته علایق جا می‌گیرد و سخت می‌توان به نظری مشترک دست یافت.

در پشت دستگاه دو درگاه USB، یک درگاه اترنت، یک درگاه جهت افزایش حافظه (که به صورت اختصاصی برای خانواده کنسول‌های نسل نهمی این شرکت طراحی شده است) و یک درگاه HDMI 2.1 مشاهده می‌شود. در قسمت جلو طراحی سرراست‌تر شده است و پیکربندی‌های پشتی برای حفظ ظاهر، تا حد امکان در در قسمت جلویی خودنمایی نمی‌کنند. در این قسمت می‌توان یک درگاه USB و البته درایو بلوری ۴K دستگاه را مشاهده کرد. اگر بخواهیم نگاهی کلی به این بخش‌ها داشته باشیم، مورد عجیب و غیرمرسومی عایدمان نمی‌شود اما مایکروسافت سرانجام ایده جالبی را پیاده کرده است. در پشت دستگاه، در کنار هر درگاه برجستگی‌های خاصی طراحی شده است تا بدون نیاز به مشاهده هر قسمت بتوان به عملکرد مورد نیاز دست یافت. این برجستگی‌ها جدای از کاربران عادی، احتمالاً به کاربران دارای معلولیت‌های جسمی خاص نیز کمک فراوانی کند. مسئله دیگر، فقدان استفاده از درگاه USB-C به شمار می‌آید که امروزه در حال رشد چشمگیری است و شاید گوشی هوشمند شما نیز به آن مجهز باشد. این موضوع در کنار عدم پشتیبانی از وای فای ۶، از تفاوت‌های جزئی میان سری ایکس و پلی استیشن ۵ محسوب می‌شود. با وجود آن که استفاده از این فناوری‌ها از عدم استفاده‌شان بهتر است، اما اساساً نمی‌توان مایکروسافت را به این خاصر سرزنش کرد.

به لطف خروجی هوای بزرگ بالای کنسول، هیچ صدا و حرارتی تجربه کاربران را خدشه‌دار نخواهد کرد. لازم به ذکر است که مایکروسافت با نبوغ مثال‌زدنی، خروجی هوا را به صورت صورتی رنگ‌آمیزی کرده است که حتی هنگام خاموشی دستگاه هم، احساس جالب توجه‌ای به کاربران منتقل می‌شود.

رسانه منبع اشاره می‌کند که در تجربه خود با ایکس باکس سری X به هیچ صدا، گرما یا مورد آزاردهنده دیگری برخورد نکرده است. مایکروسافت خروجی هوای کنسول را در قسمت بالایی آن قرار داده و برخلاف تصور عموم در استفاده از لامپ‌های LED، از یک رنگ‌آمیزی نیمه سبز-مشکی برای زیبا جلوه دادنش بهره برده است. با وجود آن که ایکس باکس وان گاهی درگیر تولید صداهای ناهنجار بسیاری می‌شد، تاکنون هیچ رسانه‌ای بر صدای فن ایکس باکس سری X شکایت نکرده است. احتمالاً اگر بخواهیم به شما ذهنیت مناسبی بدهیم، باید گفت سیستم تهویه به کار رفته در سری X، از خیلی جهات شبیه ایکس باکس وان X عمل می‌کند و حتی آن قدری داغ نمی‌شود که نتوان لمسش کرد. البته وجود یک خروجی فوق‌العاده بزرگ در بالای کنسول، مزیتی است که شاید بدون این طراحی ساده،‌ نتوان تصورش کرد.

با وجود ذکر تمام موارد بالا، باید دقت کرد که ایکس باکس سری X طی این بررسی، در مکانی قرار گرفته بوده که هوا به صورت روان در آن جریان داشته است. احتمالاً بسیاری از کاربران پس از تهیه یا حتی پیش از اقدامی اساسی برای خرید، ابعاد بزرگ این کنسول و مهیا ساختن جریان هوا را بارها و بارها بررسی کنند.

کنترلر و کارت‌های افزایش حافظه از معدود موارد باقی مانده جدید این کنسول هستند که تاکنون به آن‌ها اشاره نکرده‌ایم. ابتدا به کنترلر می‌پردازیم. مایکروسافت در طراحی این کنترلر ترکیب موجود در ایکس باکس وان را تغییر چندانی نداده است و شاید تنها بتوان به D-pad به‌روز شده، بافت‌های بیشتر بدنه دسته، دکمه اشتراک‌گذاری و درگاه USB-C اشاره کرد. همان‌گونه که بدیهی است، دکمه اشتراک‌گذاری به کاربران اجازه می‌دهد افزون بر تهیه تصاویر از روند بازی، گیم‌پلی خود را نیز ضبط و به افراد دیگر ارسال کنند. این قابلیت نیز چندان تازه نفس نیست و کاربران پلی استیشن ۴ به خوبی با آن آشنا هستند. جدای از این موارد، آیا مایکروسافت در طراحی کنترلر ایکس باکس وان X سرانجام استفاده از باتری‌های AA را کنار گذاشته است؟ خیر، ابدا! اگر چندان از این موضوع خرسند نیستید، برای خرید یک بسته قابل شارژ جداگانه، ملزم به پرداخت ۲۴.۹۹ دلار خواهید بود تا از مزایای درگاه USB-C موجود در کنترلر بهره ببرید. در غیر این صورت، این شما و این هم باتری‌های AA!

حافظه و زمان بارگذاری؛ حیرت انگیز

همین اول باید اذعان کرد که زمان بارگذاری ایکس باکس سری X در مقایسه با مشقت‌هایی که در نسل هشتیم تجربه کردیم، شگفت‌انگیز است. سری X به یک پردازنده بهبود یافته مجهز است که در هماهنگی کامل با SSD کنسول کار می‌کند تا به بارگذاری سریع‌تر همه چیز (اعم از رابط کاربری، سرعت روشن شدن کنسول و اجرای بازی‌های) منجر شود؛ بارگذاری‌هایی که به دفعات از ایکس باکس وان X سریع‌تر و روان‌تر اتفاق می‌افتند.

با اجرای بازی‌ها روی سری X، به سرعت متوجه می‌شوید که تمام بازی‌ها سرعت بارگذاری بهتری دارند. این موضوع به زیبایی در قسمت ذخیره‌سازی یا بارگذاری میان مراحل و مکان‌های هر بازی تاثیرگذار است و حس انتقال به نسل نهم را، بهتر از هر چیز دیگری خلق می‌کند.

با نگاهی جزئی به سرعت بارگذاری بازی‌های نسل پیشین، پتانسیل موجود در کنسول ایکس باکس سری X نمایان می‌شود. سری X احتمالاً در حال حاضر سریع‌ترین کنسول بازی دنیا به شمار آید.

شاید شما از جمله کاربرانی باشید که حتی پیش‌تر نیز روی رایانه شخصی خود از یک حافظه SSD استفاده کرده باشید و چندان به این موضوع توجه نکنید. با این حال بعید است که شما نیز از سرعت شگفت‌انگیز بارگذاری بازی‌ها روی ایکس باکس سری X هیجان‌زده نشوید. بازی‌هایی مثال Sea of Thieves و Destiny 2 تقریباً نصف زمانی که روی ایکس باکس وان X نیاز دارند، بارگذاری می‌شوند و حتی عنوان قدیمی‌تری مثل GTA V نیز از این بهبود جا نمانده است.

اگر چه غول نسل نهمی ردمونی‌ها با حافظه ۱ ترابایتی به بازار عرضه شده است اما شما تنها می‌توانید از ۸۰۲ گیگابایت آن بهره ببرید. این مقدار، از حافظه موجود ایکس وان X که حدود ۷۸۰ گیگابایت بود، اندکی بیشتر است اما چگونه چنین موضوعی با وجود سرعت سریع‌تر بارگذاری بازی‌ها، فضای رزرو شده سیستم عامل و فضای مورد نیاز قابلیت Quick Resume سری X، رقم خورده است؟ باید این موضوع را از مهندسان مایکروسافت پرسید.

به هر حال اگر از حافظه ۸۰۲ گیگابایتی کنسول رضایت نداشته باشید، کارت‌های افزایش حافظه مخصوص این شرکت هم به صورت مجزا در بازار عرضه شده‌اند. در حال حاضر این کارت‌ها به طور انحصاری توسط Seagate ساخته می‌شوند و هر حافظه ۱ ترابایتی، به قیمت ۲۱۹ دلار به فروش می‌رسد. این حافظه‌ها از طریق درگاه مخصوص کنسول که قبل‌تر به معرفی آن پرداختیم، قابل اتصال و استفاده هستند. در این جا باید ذکر کرد که این حافظه‌ها حدود ۹۲۰ گیگابایت را در اختیار شما قرار می‌دهند، زیرا بقیه فضای جهت استفاده از قابلیت Quick Resume رزرو می‌شود.

فضای مورد نیاز دستگاه حدود ۲۰۰ گیگابایت از حافظه ۱ ترابایتی سیستم را رزرو می‌کند تا شما در نسل بعدی که حجم بازی‌ها از هر زمان دیگری افزایش می‌یابد، تنها به ۸۰۰ گیگابایت دسترسی داشته باشید. با این وجود کاربران قادر هستند به لطف استفاده از کارت‌های افزایش حافظه، تجربه کاربری خود را بهینه‌تر از حالت معمول کنند.

بازی‌هایی که برای بهینه‌سازی روی ایکس باکس سری X حاضر می‌شوند، از مزایای معماری Velocity بهره می‌برند تا از حداکثر کارایی SSD کنسول بهره‌مند باشند. بنابراین شما نمی‌توانید آن‌ها را مستقیماً از طریق حافظه‌های خارجی اجرا کنید. با این حال بسیاری از عناوین که به واسطه ویژگی عقب‌رو قابل اجرا هستند، از معماری Velocity استفاده نخواهند کرد و مشخصاً از روی حافظه‌های خارجی نیز قابل تجربه خواهند بود. مگر این که برخی از آن‌ها به‌روزرسانی نسل بعدی را دریافت کنند.

بنابراین این به آن معنا است که سرعت بارگذاری سریع‌تر، تا حدود زیادی به دلیل پردازنده و SSD جدید کنسول است و APIهای جدید مایکروسافت به نسبت سهم کمتری از این پیشرفت دارند. با وجود آن که شما می‌توانید بازی‌های نسل پیشین را با سرعت بارگذاری بیشتری تجربه کنید، اما همان‌طور که گفته شد، از مولفه‌های اصلی تاثیرگذاری بی‌بهره می‌مانید و با بهبود‌های کمتری مواجه می‌شوید.

بهینه‌سازی بازی‌ها و نرخ فریم ۱۲۰ هرتز؛ عصاره نسل نه

تمام تلاش‌ها در جهت افزایش سرعت بارگذاری، بحث در مورد کارت گرافیک ۱۲ ترافلاپسی و مولفه‌های دیگر، در نهایت باید سبب تجربه روان‌تر و جذاب‌تری شوند تا به رسالت خود عمل کنند. این به آن معنا است که نرخ فریم Fallout 4 برخلاف گذشته از ۳۰ به ۶۰ خواهد رسید و حتی سرعت بارگذاری فهرست و نقشه Destiny 2 افزایش پیدا خواهد کرد. با این وجود، مجموع بهبودهای ایکس باکس سری X به چه معناست؟ باری دیگر، پاسخ در رقابت با رایانه‌های شخصی نهفته است.

این سخت‌افزار قوی حتی سبب خواهد شد که عناوین بسیار ناپایدار ایکس باکس وان، روی سری X حداقل به فریم ریت ۳۰ دست یابند. در حقیقت ناپایدارترین بازی ایکس باکس وان X نیز، به ثبات خوبی در سری X رسیده است. بازی‌های Apex Legends، Warframe و Destiny 2 از جمله عناوینی هستند که اکنون از این قدرت در جهت ثبات بیشتر خود استفاده می‌کنند. بازی‌های Sea of Thieves و Forza Horizon 4 هر دو اکنون به جای ۳۰ فریم بر ثانیه، به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شوند. در این بین، تغییر مذکور باعث می‌شوند که Sea of Thieves یک تجربه کاملاً‌ جدید به نظر برسد. شاید این همان احساسی است که کاربران رایانه‌های شخصی را از مهاجرت به سمت کنسول‌های بازی باز می‌دارد. با این حال، ظاهراً اکنون رفع شده است و این کاربران باید چمدان خود را ببندند.

بازی Gears 5 از جمله عناوینی است که می‌تواند با کاهش رزولوشن، روی فریم ریت ۱۲۰ هرتز اجرا شود. با وجود آن که در حال حاضر بازی‌های زیادی از چنین قابلیت‌هایی (گزینه‌های گرافیکی و اجرایی مختلف) بهره نمی‌برند اما سازندگان به سرعت در حال عرضه به‌روزرسانی‌های نسل بعدی هستند.

ویژگی عقب‌رو موردی که ایکس باکس سری X در استفاده از آن به خوبی عمل می‌کند، در بخش ارتقای بازی‌ها نیز شگفت‌انگیز است. برای مثال نسخه ایکس باکس ۳۶۰ GTA IV اکنون با فریم ریت ۶۰ هرتز روی سری X اجرا می‌شود. این بازی علاوه بر افزایش ثبات، از ویژگی HDR خودکار هم بهره‌مند می‌شود و مانند اکثر بازی‌های نسل جدید، تجربه‌ای لذت‌بخش را ارائه خواهد کرد.

در کنار به‌روزرسانی‌های مشخصی که هر چند مدت برای بازی‌های نسل‌های پیشین عرضه خواهند شد تا برخی گزینه‌های گرافیکی در دسترس مخاطبانشان قرار بگیرند، بازی‌های Dirt 5 و Gears 5 همین حالا هم به قابلیت استفاده از فریم ریت ۱۲۰ هرتز مجهز هستند.

مسلماً فریم ریت بالاتر اولویت اول در طراحی و عرضه ایکس باکس سری X به شمار می‌رود اما برخی از بازی‌ها بیشتر به سمت استفاده از فناوری Ray Tracing متمایل هستند. بازی Watch Dogs: Legion احتمالاً مثال خوبی تلقی شود. این بازی در حالت Ray Tracing، روی ۳۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود. در حال حاضر بسیاری از بازی‌ها با ارائه گزینه‌های کیفیت و کارایی، انتخاب میان ویژگی‌های مختلف گرافیکی را به عهده کاربر می‌گذارند اما در نهایت عملکرد سری X در هر حالت، قدمی رو به جلو و بزرگ محسوب می‌شود.

قابلیت Quick Resume و رابط کاربری

در حالی که سخت‌افزار و تجربه بازی‌ها به شدت روی ایکس باکس سری X تغییر کرده‌اند اما داشبورد یا به عبارت دیگر رابط کاربری، تغییر چندانی نکرده است. مایکروسافت در قسمت‌های بسیاری طراحی‌های موجود در ایکس باکس وان را حفظ کرده و تنها به چند تغییر بصری بسنده کرده است. در واقع به نظر می‌رسد که این شرکت با عرضه ایکس باکس وان در سال ۲۰۱۳، به تدریج در حال تغییر رابط کاربری کنسول خود بوده و هرگز متوقف نخواهد شد. اگرچه این رابط کاربری از حالت اولیه سالیان پیش بسیار بهتر ظاهر می‌شود اما هنوز هم در آن مواردی  وجود دارند که گیج‌کننده‌اند.

شاید بتوان گفت بزرگترین مشکل موجود در داشبورد ایکس باکس وان یعنی سرعت اندکش اکنون از بین رفته است. مشکلات مربوط به سرعت و ثبات به کلی رفع شده‌اند و همانند تجربه منعطف بازی‌ها، رابط کاربری ایکس باکس سری X نیز تا حدود زیادی انعطاف پذیر است. فروشگاه جدید ایکس باکس که پیش‌تر برای کنسول‌های نسل هشتم این شرکت هم عرضه شد، تا حدود زیادی به ارتقای کیفیت رابط کاربری سری X کمک کرده است. مشخص است که مایکروسافت با دریافت بازخوردهای کاربران، طی سال‌های گذشته تغییرات ارزشمندی را اعمال کرده اما با این حال برخی از جنبه‌های علایق کاربران در نظر گرفته نشده است. برای مثال اگر این قابلیت فراهم شود که برخی از اپلیکیشن‌ها در بالای صفحه پین شوند، دسترسی به آن‌ها به شدت آسان‌تر می‌شود. در واقع رابط کاربری کنونی سری X، ابتدا اپلیکیشن‌هایی که اخیراً استفاده شده را نمایش می‌دهد. اگر شما از کاربران نسل هشتم مایکروسافت بوده باشید، این رابط کاربری هنوز هم جذاب و قابل قبول خواهد بود اما آشنایی دیگر کاربران احتمالاً چندان لذت‌بخش نباشد.

به لطف سخت‌‌افزار قدرتمند ایکس باکس سری X، این کنسول هم‌اکنون تنها در ۲۰ ثانیه روشن و بوت می‌شود. البته این موضوع مربوط به زمانی است که کنسول کاملاً خاموش باشد و در صورت استفاده از حالت «آماده به کار» این زمین کاهش پیدا می‌کند. با این حال ظاهراً ۲۰ ثانیه هم زمان بسیار مناسبی است و شاید گاهی اوقات با خاموش کردن قابلیت «روشن شدن فوری» کمک زیادی به مصرف انرژی شود. از سوی دیگر اکنون برخلاف نسل هشتم، صدای بوت دستگاه بیش از حد بلند نیست و احتمالاً با این موضوع به مشکل نخورید.

رابط کاربری ایکس باکس سری X همان شکل و شمایل کنسول نسل هشتمی مایکروسافت را همراه با بهبودهایی جزئی حفظ کرده است. این رابط کاربری برای کاربران برند سبز بسیار آشنا خواهد بود ولی بازیکنان دیگر باید مدتی کوتاه را صرف یادگیری آن کنند.

پیش از این که از بخش داشبورد خارج شویم، باید به انقلابی‌ترین ویژگی آن اشاره کرد: Quick Resume. این قابلیت اجازه می‌دهد که تنها در ۱۰ ثانیه یا کمتر، بین بازی‌های مختلف جابه‌جا شوید. بازه زمانی مذکور با توجه به هر بازی و تعداد بازی‌هایی که بین آن‌ها جابه‌جا می‌شوید، متغیر است. در حقیقت به آسانی می‌توان به صورت متوالی بین پنج بازی جابه‌جا شد اما باز هم برخی مولفه‌ها در تغییر زمان‌بندی، تاثیرگذارند.

این قابلیت حتی پس از خاموش کردن دستگاه یا به‌روزرسانی نیز عمل می‌کند و خوشبختانه نیازی نیست که نگران از دست رفتن فایل‌های ذخیره خود باشید. زمانی که از این قابلیت استفاده می‌کنید، معمولاً هیچ خلل یا مشکلی را مشاهده نخواهید کرد اما گویا برخی از بازی‌ها با آن سازگار نیستند. مایکروسافت هنوز در حال کار روی این قابلیت است و اخیراً اعلام شده است که تیم مهندسان باگ جدیدی در آن کشف کرده‌اند. در نتیجه انتظار می‌رود که به‌روزرسانی‌های آینده، کارایی قابلیت Quick Resume را افزایش دهند. فعلاً اطلاعی از بازی‌های غیرسازگار نداریم اما با قاطعیت می‌توان گفت که عناوین بسیار زیادی هیچ مشکلی با ویژگی جدید داشبورد ایکس باکس سری X ندارند.

اگر مشتاق هستید که ابعاد Quick Resume را بسنجید، باید ذکر کرد که منتقد رسانه منبع گاهی اوقات در بارگذاری Gears 5 از طریق ویژگی یاد شده، نتوانسته به ادامه بازی بازگردد یا صدا به درستی پخش نشده است. با این وجود او تایید کرده که این مشکل را با آثار دیگری نداشته است. در مجموع، Quick Resume یکی از بهترین نکات ایکس باکس سری X به شمار می‌آید که در حال حاضر از برخی باگ‌ها و نواقص اولیه بهره می‌برد که احتمالاً در آینده شاهد رفع آن‌ها باشیم.

آخرین بخش داشبور که می‌توان نگاهی به آن داشت، مربوط به اشتراک‌گذاری تصاویر و فیلم‌های ضبط شده از روند بازی‌ها است. مایکروسافت با قرار دادن دکمه «اشتراکٰ‌گذاری» در کنترلر سری X، شجاعت زیادی به خرج داده است اما داشبور در جهت بهره‌برداری از قابلیت‌های آن خوب عمل نمی‌کند. هنوز هم مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا تصاویر یا فیلم‌ها روی سرورهای ایکس باکس لایو آپلود شوند.

بازی‌های نسل نهمی یا عناوینی که به‌روزرسانی نسل بعدی را دریافت می‌کنند، قابل اجرا از روی حافظه‌های خارجی نیستند زیرا علی رغم وجود APIهای جدید، پردازنده و SSD پرسرعت کنسول ایکس باکس سری X باید آن‌ها را پردازش کنند.

این مشکل پیش‌تر روی ایکس باکس وان نیز به قوت خود باقی بود و حتی با سرعت اینترنت بالا و پهنای باند بسیار، کاربران باید دقایق زیادی را برای آپلود محتوای خود به انتظار می‌نشستند. با توجه به رقابت عظیمی که ایکس باکس وان با رایانه‌های شخصی آغاز کرده است، این موضوع عجیب جلوه می‌کند. کاربران رایانه‌های شخصی با دسترسی به یک اینترنت پرسرعت،‌ می‌توانند بدون اتلاف وقت تمام پروسه گیم‌پلی خود را استریم کنند و این مسئله در مورد آپلود تصاویر و فیلم‌ها، اصلاً نیازی به توضیح ندارد.

رایانه شخصی یا کنسول؟ شاید هر دو

بی‌شک مایکروسافت قصد دارد که تجربه‌ای مشابه رایانه‌های شخصی را پس از سال‌ها در نسل جدید کنسول‌های خانگی محقق کند. شما می‌توانید این موضوع را به خوبی از طریق ایکس باکس سری X و یا حتی برادر کوچک‌تر آن سری S احساس کنید. اگر پیش از این از کاربران رایانه‌های شخصی بودید، با مهاجرت به سمت ایکس باکس سری X، رابط کاربری، بازی‌ها و در نهایت تجربه مشابهی را خواهید داشت. در حقیقت احتمالاً همه چیز مقداری سریع‌تر و بهتر به نظر برسند تا شما ورود به نسل بعدی بازی‌های ویدیویی را درک کنید.

نه تنها مهاجرت از سمت رایانه‌های شخصی به ایکس باکس سری X جذاب به نظر می‌رسد بلکه اگر هم‌اکنون صاحب یکی از کنسول‌های نسل پیشین این شرکت هستید، احساس بسیار بهتری به شما دست خواهد داد. شما در محدوده سری X به لطف پشتیبانی بی‌نظیر مایکروسافت مانند قبل به طیف گسترده‌ای از محصولات رایانه‌های شخصی از جمله لوازم جانبی دسترسی خواهد داشت و بعید است که باری دیگر دلتنگ پلتفرم قبلی خود شوید.

راهی که مایکروسافت هم‌اکنون در حال پیمودن است، دقیقاً برخلاف سیاست‌های سونی در ساخت آثار انحصاری برجسته، رابط کاربری کاملاً نو و یک کنترلر انقلابی است. در واقع مایکروسافت روی موارد پایه‌ای تمرکز کرده است که از جهاتی دارای اهمیت کلانی (مخصوصاً برای کاربران رایانه‌های شخصی) هستند: فریم ریت بالا، یک کنسول جذاب و مشابه رایانه‌های شخصی، زمان بارگذاری کوتاه، پشتیبانی عالی از لوازم جانبی و صد البته ویژگی عقب‌رو. در بررسی نهایی این کنسول می‌توان اذعان کرد که تمام این موارد به سهولت در دسترس کاربران قرار می‌گیرند.

ایکس باکس سری X تمام قابلیت‌های مثبت رایانه‌های شخصی را در خود جای داده است و با این حال سعی می‌کند که از معایب این پلتفرم محبوب، دوری کند. اگر به سرعت بالا، قدرت بسیار، کارایی آسان، بازی‌های قدیمی و موارد ذکر شده در مقاله اهمیت می‌دهید، در خرید غول نسل نهمی مایکروسافت درنگ نکنید.

با وجود موارد مذکور، بهترین قسمت ایکس باکس سری X، شباهت بی‌حد و حصر آن به رایانه‌های شخصی نیست. عدم نگرانی درباره درایورها، عدم نیاز به تصمیم‌گیری در مورد لانچر فروشگاه‌های مختلف یا حتی در نظر گرفتن به‌روزرسانی‌های پرتعداد سیستم عامل ویندوز از جمله مواردی هستند که سری X اصلاً از رایانه‌های شخصی به ارث نبرده است و کاربران باید از این مهم خوش‌حال باشند. شما سری X را روشن می‌کنید و به تجربه بازی‌ها می‌پردازید، همین‌قدر آسان و ساده. اگر به زودی گزینه‌های گرافیکی کارایی و کیفیت، فایل‌های ذخیره بین پلتفرمی و پشتیبانی از موس و کیبورد به ایکس باکس سری X اضافه شوند، این کنسول بهترین پیشنهاد موجود برای علاقه‌مندان به رایانه‌های شخصی خواهد بود.

در نهایت به سوال طلایی می‌رسیم: دقیقاً چه زمانی ۲۳ استودیو فرست پارتی مایکروسافت، بازی‌های انحصاری واقعاً نسل بعدی را مهیا خواهند کرد تا قدرت و پتانسیل‌های ایکس باکس سری X نمایان شود؟ سخت‌افزار قدرتمند و رابط کاربری تنها در حد یک مکمل برای این سوال خواهند بود. اگر مایکروسافت قصد دارد که سری X را به یک کنسول واقعاً برازنده و محترم تبدیل کند، به آثاری بسیار بزرگ نیاز دارد که فعلاً نمی‌توان درباره‌شان تصمیم‌گیری کرد.

منبع: The Verge