به‌روزرسانی جدید iOS 13، یک ویژگی جدید را به حریم خصوصی اضافه می‌کند که در آن، برنامه‌ها نیاز دارند تا رضایت کاربر را به منظور استفاده از بلوتوث دستگاه،به دست آورند. پس از نصب آخرین نسخه از سیستم‌عامل iOS، برنامه‌های زیادی از شما اجازه دسترسی یه بلوتوث را درخواست می‌نمایند. برخی از این اپلیکیشن‌ها ممکن است که تعجب شما را برانگیزند، اما بقیه احتمالاً فکر شما را مشغول نخواهند کرد.
دلیل اینکه اپل این کار را انجام داده، این است که بلوتوث به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا با استفاده از نشانگرهای مخصوصی در فروشگاه‌ها، مراکز خرید و حتی در خیابان‌های شلوغ شهر به‌طور مخفیانه شما را ردیابی نمایند، البته اگر این تجهیزات در محدوده مکانی شما قرار گیرند.
این گزینه کاملاً متفاوت از تنظیمات حریم خصوصی گوشی شما است، که باعث می‌شود که این حقه‌ها آشکار شوند. یک چراغ راهنما به راحتی می‌تواند تراشه بلوتوث دستگاه شما را تشخیص دهد و سپس این موضوع را با استفاده از یک اپلیکیشن موجود در گوشی شما، ثبت نماید. بنابراین توجه بیشتر به بلوتوث، یک حرکت مناسب از جانب اپل برای جلوگیری از ردیابی ناخواسته کاربرانش است.
به‌طور مشابه، این شرکت حتی در مورد موقعیت مکانی، دقیق‌تر هم می‌شود؛ یعنی به شما نشان می‌دهد که چه‌هنگام و در کجا، برنامه‌ها موقعیت شما را ثبت کرده‌اند. درک کردن این اقدام بسیار آسان‌تر است و احتمالاً باعث شگفتی مردم و همچنین اقدام آن‌ها نسبت به محدود کردن برنامه‌هایی می‌شود که می‌توانند بر روی رفتار آن‌ها نظارت داشته باشند، همان‌طور که باید باشد.
اما همچنان ابهامات بیشتری پیرامون بلوتوث وجود دارد. در ابتدایی‌ترین حالت، احتمالاً برخی از صاحبان آیفون ممکن است شگفت‌زده باشند که آن‌ها باید اجازه دهند تا اپلیکیشن‌های موسیقی و دیگر برنامه‌های رسانه‌ای، جهت ادامه کار خود با هدفون و یا بلندگوها، از بلوتوث استفاده نمایند. این یک سوال منطقی است و هنگامی رخ می‌دهد که شما می‌بینید که یک اپلیکیشن قصد استفاده از بلوتوث را دارد (جهت روشن‌تر شدن قضیه، شما مجبور نیستید که این کار را انجام دهید. بلوتوث صوتی از طریق تنظیمات گوشی قابل مدیریت و همچنین از برنامه‌های کاربردی جدا است، اما هنگام فعال‌سازی این گرینه، بلوتوث دستگاه شما به همکاری با برنامه‌هایی که شما اجازه دسترسی به آن‌ها را نداده‌اید، ادامه می‌دهد).
ممکن است که شما یک درخواست دسترسی به بلوتوث را از فروشگاه‌ها و حتی رستوران‌ها دریافت نمایید، که این کار ممکن است برای راحتی کار شما و کمک به کاربران جهت پیدا کردن سریع‌تر گزینه موردنظر باشد. سایر موارد متداول دیگر ممکن است شامل: برنامه‌های مرتبط با تناسب اندام، هدفون‌ها و یا برنامه‌های کاربردی مرتبط با دوربین باشند (اکثر دوربین‌های جدید از بلوتوث، در قابلیت syncing photos پشتیبانی می‌کنند).
همچنین برنامه‌های کاربردی نیز که از پلتفرم پخش Google Chromecast پشتیبانی می‌کنند، اغلب خواستار دسترسی به بلوتوث هستند. در حالی که استریم‌های Chromecast بر روی شبکه وای‌فای خانگی شما مستقر هستند، این پلتفرم همچنین یک حالت مهمان نیز دارد که باعث می‌شود تا میهمانان بتوانند ویدیو یا موسیقی خود را بدون اطلاع از گذرواژه شبکه، بر روی تلویزیون شما پخش نمایند. اما برای پیدا کردن Chromecastهای نزدیک در حالت مهمان این برنامه‌ها، از بلوتوث استفاده می‌شود، یعنی همان دسترسی سریع. گوگل اکنون به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا بدون حالت مهمان هم به Chromecast دسترسی داشته باشند تا بدین‌شیوه از درخواست بلوتوث اجتناب نمایند.
اما مسئله کلیدی این است که توسعه‌دهندگان چنین اپلیکیشن‌هایی باید به‌طور مستقیم اعلام کنند که چرا چنین برنامه هایی خواستار دسترسی به بلوتوث هستند. پیام‌رسان اصلی اپل بسیار مبهم عمل می‌نماید و به‌طور قطع در مورد آن چیزی که شما به آن رضایت می‌دهید، اطلاعات زیادی در اختیارتان نمی‌گذارد. در تصویر زیر سطح شفافیت اپلیکیشن Sling TV نشان داده شده است:
همان‌طور که برنامه‌ها بیشتر به‌روز می‌شوند، امیدواریم که ابهامات بلوتوث نیز در آن‌ها کاهش یابد. اکنون، اگر یک درخواست بلوتوث غیرمعمول را دریافت می‌کنید، ممکن است که بخواهید گزینه don’t allow را انتخاب نمایید. اگر یک ویژگی در برنامه موردنظر پس از این رد دسترسی از کار افتاد، آنگاه شما دلیل این درخواست دسترسی را خواهید فهمید، و سپس می‌توانید به تنظیمات رفته و به این اپلیکیشن اجازه دسترسی به بلوتوث را بدهید.
نظرات