دانشمندان دانشگاه کالیفرنیای سانفرانسیسکو راهی برای استفاده از هوش مصنوعی به عنوان مترجم سیگنال‌های مغزی به کلمات یافته‌اند. این روش ممکن است راه را برای افرادی که نمی‌توانند با اطرافیانشان صحبت و یا به طور غیرمستقیم ارتباط برقرار کنند هموار نماید.
این روش با آزمایش برروی پنج داوطلب مبتلا به صرع آغاز شد. به طور موقت بر روی سطح سر این داوطلبان الکترودهایی قرار گرفته بود تا بخشی از مغز که مسئول تشنج است را تشخیص دهد. به عنوان بخشی از این کار، تیم همچنین قادر به مطالعه نحوه پاسخگویی مغز به هنگام صحبت کردن فرد بود. این مطالعه شامل تجزیه و تحلیل سیگنال‌های مغز است که به حرکات دستگاه صوتی ازجمله فک، حنجره، لب و زبان ترجمه می‌شود. سپس یک شبکه عصبی مصنوعی برای رمزگشایی پیام استفاده می‌شود و سپس این پیام به نوشتار قابل فهم تبدیل خواهد شد.
در حالی که این روش هنوز در یک مرحله نسبتا اولیه بوده، امید است که این کار زمینه‌ی برخی از امکانات هیجان انگیز را بوجود آورد. گام بعدی شامل انجام آزمایشات بالینی برای تست این فناوری در بیمارانی است که از لحاظ جسمی قادر به صحبت نیستند (در تست فعلی مورد آزمایش قرار نگرفته است). همچنین لازم است دستگاه الکترود ( با ظرفیت بالا (۲۵۶ کانال در این مطالعه) مورد نیاز برای جذب سطح لازم فعالیت مغز باشد) مورد تأیید اداره غذا و داروی ایالات متحده قرار گیرد. این الکترودها باید کانال‌های با ظرفیت بالا (۲۵۶ کانال) برای سطح جذب لازم فعالیت مغز داشته باشد.
این اولین بار نیست که ما رابط‌های مغزی کامپیوتری را بر روی بدن انسان مورد آزمایش قرار داده‌ایم. در سال ۲۰۱۷ محققان دانشگاه Carnegie Mellon تکنولوژی را توسعه دادند که از الگوریتم‌های یادگیری ماشین هوش مصنوعی برای خواندن مفاهیم پیچیده بر اساس اسکن مغز، از جمله تفسیر جملات کامل استفاده می‌کرد.
پروژه مشابهی که توسط محققان ژاپن انجام شده ، قادر به تجزیه و تحلیل اسکن مغز fMRI و تبدیل مشاهدات فرد مورد آزمایش به نوشتار است- مانند “سگ روی زمین در جلوی درب باز نشسته است” یا “گروهی از انسان‌ها در ساحل ایستاده‌اند”. همانطور که این تکنولوژی بالغ می‌شود، بدون شک نمونه‌های بیشتری از کارهای پیشگامانه مشابه ظهور خواهد کرد.
مقاله‌ی پروژه‌ی اخیر دانشگاه کالیفرنیا به نام گفتار مصنوعی حاصل از رمزگشای عصبی جملات، اخیرا در نشریه Nature منتشر شده است.
نظرات