ایجاد زبان جدید برای برقراری ارتباط بین خودرو و عابر پیاده توسط شرکت جگوار

اتومبیل‌های خودران قادر به استفاده از حرکات دست برای برقراری ارتباط با عابر پیاده نیستند و این می‌تواند موقعیت‌ ناهنجاری را در تقاطع‌های شلوغ به بار آورد. جگوار لندروور در حال کار بر روی یک زبان ساده برای ماشین‌های خودران است که می‌تواند به عابران پیاده در مورد توقف، چرخش، یا ادامه‌ی مسیر اطلاع رسانی کند.

به جای حروف و اعداد این زبان شامل مجموعه‌ای از میله‌های نوری بوده که بر روی زمین منعکس می‌شود. با توجه به مقدار فضای بین هر ماشین این میله‌های نوری به تدریج با ترمز ماشین کاهش می‌یابد و پس از افزایش سرعت دوباره به حالت قبل بازمی‌گردد. میله‌ها به سمت چپ یا راست حرکت می‌کنند تا ماشین به نوبه خود در هر جهت حرکت کند. این سیگنال‌ها در سراسر دنیا قابل درک است. این یک راه حل بهتر از چشم‌های ترسناکی است جگوار در سال ۲۰۱۸ آن را  آزمایش نموده و عابرین پیاده را قادر به تماس چشم با اتومبیل‌های خودران می‌ساخت. جگوار تاکید می‌کند که این تکنولوژی هنوز آزمایشی است.

پیت بنت، مدیر تحقیق در بخش توسعه‌ی شرکت می‌گوید:

این آزمایش در مورد درک مقدار اطلاعاتی است که باید توسط یک وسیله نقلیه خودران با عابر پیاده برای به دست آوردن اعتماد، به اشتراک گذاشته شود. درست مثل هر تکنولوژی جدید، انسان‌ها باید یاد بگیرند که به آن اعتماد کنند و وقتی صحبت از  وسایل نقلیه خودران به میان می‌آید، عابران پیاده باید اطمینان داشته باشند که می‌توانند با خیال راحت از مسیر مورد نظر خود عبور کنند.

اتومبیل‌های کاملا مستقل در آینده‌ای نزدیک به جریان اصلی تبدیل نخواهند شد، بنابراین جگوار هنوز هم برای به دست آوردن بهترین راه برای ایجاد یک خط ارتباطی بین اتومبیل‌ها و عابران پیاده زمان دارد. این شرکت تنها بازیگر در این عرصه نیست. ولوو در گذشته تکنولوژی مشابهی را تجربه کرده است. مدل مفهومی ۳۶۰c آن از سیگنال‌های شنیداری و بصری برای برقراری ارتباط با اتومبیل‌های دیگر – چه کامپیوتر و چه انسان – و عابران پیاده استفاده می‌کند. این باعث می‌شود که نیت خود را بدون ارائه دستورات به صورت واضح ارائه دهد.

فورد – که قبلا صاحب جگوار و ولوو بوده – ایده‌های منحصربفرد خود را دارد. این شرکت در حال همکاری با موسسه حمل و نقل فناوری ویرجینیا (VTTI) برای ایجاد یک نوار نور است که اجازه می‌دهد تا اتومبیل‌های خودران قادر به برقراری ارتباط با محیط خود باشد. این فناوری درست در بالای شیشه جلو قرار می‌گیرد و نوار به سرعت چشمک می‌زند تا به ناظران خارجی بگوید که درحال شتاب گرفتن از توقف کامل است. وقتی خودرو در نظر دارد مسیر خود را ادامه دهد، کاملا سفید می‌شود و زمانی که ماشین توقف کامل می‌کند(به عنوان مثال، اجازه عبور به عابرین پیاده در جاده) فلاش می‌زند.

ارتباط کلید این فناوری است؛ بدون آن، عابرین پیاده به ماشین‌های خودران اعتماد نخواهند کرد. تلاش‌های جگوار، ولوو و فورد نشان می‌دهد که استاندارد سازی این ارتباط مهم‌ترین مسئله است. تقریبا ۵۰ شرکت مختلف در سال ۲۰۱۹ خودروهای خود را در ایالات متحده به فروش می‌رسانند و چندین شرکت بزرگ فناوری (مانند Waymo) در حال کار بر روی فناوری مستقل هستند. حتی تصور اینکه نیاز به درک ۵۰ زبان مختلف برای ایمن کردن یک خیابان در منهتن دارید، وحشتناک است.

شما برقراری چه نوع ارتباطی را بین اتوموبیل خودران و عابر پیاده ترجیح می‌دهید؟ چه راه‌حل بهتری را در این زمینه پیشنهاد می‌هید؟ لطفا نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.