رشد سیستم گردش خون انسان در آزمایشگاه

به عنوان چیزی که هر عضو را در بدن ما با هم مرتبط می‌کند، سیستم گردش خون و رگ‌های خونی بسیار مهم هستند. در حال حاضر یک تیم از محققان برای اولین بار موفق به رشد کامل عروق خونی انسان در آزمایشگاه شدند و حتی آن را به صورت موفقیت آمیز در بدن موش جایگذاری کردند. نتایج ممکن است به یک برگ برنده در درمان دیابت تبدیل شود.

جوزف پینینگر، مدیر موسسه علوم زیستی دانشگاه بریتیش کلمبیا، به Digital Trends گفت:

با استفاده از مهندسی زیستی پیشرفته در طول سال‌ها تلاش و خطا ما برای اولین بار موفق به رشد عروق خونی از سلول‌های بنیادی شدیم. رگ‌های خونی آزمایشگاهی کاملا مانند رگ‌های خونی انسانی عمل می‌کند. ما از سلول‌های بنیادی استفاده کردیم تا نمونه اولیه‌ی تغییر در سلول‌های عروق در دیابت را مدل‌سازی کنیم. ما قادر به ایجاد یک محیط دیابتی در ظرف پتری بودیم و این برای اولین بار به ما اجازه داد تا تغییرات رگ‌های خون دیابتی را مدل‌سازی کنیم. مهمتر از همه، ما در یک موش آزمایشگاهی عروق انسانی را رشد دادیم و در نتیجه ما یک موش با سیستم گردش خون کامل انسان داشتیم.

در این روند، محققان یک مسیر کلیدی را نشان دادند که می‌تواند به طور بالقوه مانع از تغییر در رگ‌های خونی شود. این تغییرات نه تنها به ایجاد بیماری دیابت کمک می‌کند، بلکه عامل اصلی مرگ و میر مبتلایان به ایم بیماری هم است. با داشتن توانایی ایجاد سیستم گردش خون در آزمایشگاه به معنای داشتن یک مدل جدید است که باعث شناسایی درمان‌های جدیدتر خواهد شد.

نزدیک شدن به درمان هر بیماری هیجان انگیز است، اما دیابت بر تعداد زیادی از مردم تاثیر می‌گذارد – در حدود ۴۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان با این بیماری درگیر هستند. با این حال، در مورد تغییرات عروقی که در مبتلایان دیابتی رخ می‌دهد، مقدار کمی‌ اطلاعات وجود دارد.

پینینگر علاوه بر یافتن درمان‌های جدید برای دیابت می‌گوید که استفاده‌های بالقوه دیگری برای این پیشرفت‌های جدید وجود دارد.

من فکر می‌کنم می‌توانیم از این عروق خونی به عنوان پیوند برای بهبود زخم استفاده کنیم و عروق خونی جوان را به بیماران بازگردانیم. از آزمایشات روی موش ما می‌دانیم که می‌توانیم به سیستم گردش خون و حتی به شریان‌ها و سلول‌ها و شاخه‌های عروقی دسترسی پیدا کنیم. این عمل سحر و جادو نیست و مانند بسیاری از دیگر درمان‌های مشابه، به سلول‌های بنیادی نیاز داریم، زیرا تنها آنها می‌توانند روی زخم قرار گیرند و آن را بپوشانند. جراحان به پیش به من آمدند [و گفتند] می‌توان از این روش برای بهبود زخم در جراحی‌های استخوان یا غضروف استفاده کرد، جایی که روند بهبودی اغلب آهسته است، زیرا در آن نقاط عروق خونی بسیار کمی وجود دارد.

مقاله ای که این کار را شرح داده، اخیرا در مجله Nature منتشر شده است.