یک جرم فضایی که شبیه به آدم برفی است در این فصل از سال در تیر رس فضاپیمای قدرتمند ناسا قرار گرفته است برای مشاهده‌ی تصاویر و اطلاعات بیشتر در ادامه‌ی مطلب با ما همراه باشید.
فضاپیمای ناسا با نام افق‌های جدید یا New Horizons در طی آخرین پیمایش خود توانست تا با پرواز در ناحیه‌ی کمربند کویپر (کمربندی در خارج از منظومه‌ی شمسی) شئ شناخته شده‌ای به نام Ultima Thule را در تاریخ اول ژانویه پیدا کند. و اما اگر برای شما سوال شده باشد که دلیل این جلب توجه چیست، باید به شما بگوییم که این شئ فضایی، در حال حاضر دورترین جرم فضایی است که انسان‌ها توانسته‌اند تا به واسطه‌ی سفینه‌های فضایی خود به آن دستیابی پیدا کنند. سفینه‌ی New Horizons در طول پرواز مختصر خود در حدود ۷ گیگابایت اطلاعات را از این جرم آسمانی به دست آورده است که این اطلاعات حجیم شامل تصاویر ،مطالعات اسپکترومتر و سیکنال‌های رادیویی جمع آوری شده، می‌شود.
و هم اکنون باید این خبر را بدهیم که اولین قطعه از پازل در حال بازگشت به زمین و رساندن خبر‌هایی از ورای این کره‌ی آبی است. در یک پخش زنده، تیم هدایت کننده‌ی فضاپیمای New Horizons ناسا، جزئیات جدیدی در مورد این سنگ فضایی، یعنی Ultima Thule را با ما به اشتراک گذاشتند. این سنگ فضایی تنها طولی معادل ۲۳ مایل یا ۳۷ کیلومتر را داراست و در حال حاضر از فاصله‌ی ۴٫۱ میلیارد مایلی یا ۶٫۶ میلیارد کیلومتری نسبت به سطح زمین در فضا معلق است.
تا پیش از این سوالی که برای دانشمندان ناسا وجود داشت این بود که که نشانه‌ها و نور‌های اسرارآمیز که از این سنگ فضایی عجیب و غریب منتشر می‌شوند، چه ماهیتی دارند؟ اما هم اکنون با اطلاعاتی که فضا پیمای New Horizons برای ما به سوغات خواهد آورد شاید بتوان به پاسخ این سوال نزدیک‌تر از سابق شد. یکی از تصاویری که توسط این فضا پیما تهیه شده است را در زیر مشاهده می‌کنید، این تصویر به ما یک دید شفاف‌تری را از ماهیت این سنگ ارائه می‌دهد:
تیم هدایت کننده‌ی فضا پیمای New Horizons همچنین برای سنگ Ultima Thule یک نام مستعار در نظر گرفته‌اند و آن را «آدم برفی» نامیده‌اند، و به این ترتیب دو بخش اصلی این سنگ فضایی یعنی دو قسمت “Ultima” و “Thule” را با این روش نام گذاری خود، به یک واحد متحد تبدیل کردند.
ما در حال حاضر همچنان نمی‌دانیم که چرا «آدم برفی» به این شکل و شمایل عجیب و غریب است، اما حداقل می توانیم به برخی از حدس‌هایی که محققین در این رابطه ارائه داده‌اند اشاره کنیم: در یک فرضیه محققین احتمال می‌دهند که ابر‌های در حال چرخش از سنگ ریزه‌های بسیار کوچک ممکن است در زمانی معین، شروع به چرخش به دور یکدیگر کرده باشند، این چرخش آن‌ها باعث شده است تا به مرور زمان به هم نزدیک و نزدیک‌تر شوند، تا این که در نهایت این ذرات کوچک به یکدیگر رسیده‌اند، این رسیدن به آن معنا نیست که این ذرات به یکدیگر متصل شده‌اند بلکه تنها به این معنی است که در آن زمان، این ذرات کوچک تنها به آرامی به یکدیگر فشار اندکی را وارد می‌کردند. این فشار اندک ذرات باعث شده است تا ساختاری به نام «اشیاء دو لُبی» یا bi-lobed object به وجود بیاید. این نامی است که آقای جف موور (Jeff Moore) ،یکی از محققین ناسا فعال در پروژه‌ی New Horizons، بر روی این اجرام گذاشته است.
مور در این باره می‌گوید:
این دور هم جمع شدن لب‌ها می‌تواند با سرعت بسیار کندی پیش رفته باشد. سرعت این کار شاید چیزی در حدود یک یا چند مایل در ساعت باشد، سرعتی که معمولا شما برای پارک اتوموبیلتان در پارکینگ، از آن استفاده می‌کنید!
شاید در اینجای خبر، سوالتان این باشد که هیجان موجود در کشف یک سنگ فضایی که تنها طولی معادل ۳۷ کیلومتر دارد در چیست؟ در این مورد باید به شما بگوییم که این جرم آسمانی می‌تواند به ما در پاسخ به برخی از اساسی ترین مسائل مربوط به ایجاد منظومه شمسی پاسخ دهد.
مور می‌گوید:
از فضاپیمای New Horizons به عنوان یک ماشین زمان یاد کنید چرا که این فضا پیما قادر خواهد بود تا ما را به ابتدای تولد منظومه شمسی بازگرداند، به جایی که می توانیم اولین سنگ بناهایی که به منظور ساخت این منظومه روی هم گذاشته شد را به تماشا و تحقیق بنشینیم.
نظرات