گوشی‌های هوشمند گیمینگ بازگشته‌اند و به نظر می‌آید این بار آمده‌اند تا بمانند. این صنعت چندین بار تلاش کرده است تا به قلمرو بازی‌های ویدیویی وارد شود اما برخی از تلفن‌ها به عنوان یک جوک در یادها مانده‌اند و برخی از آن‌ها نیز با وجود اینکه هواداران خود را داشته‌اند اما باز هم از صفحه روزگار محو شده‌اند.
اولین ورود موبایل‌ها به دنیای گیمینگ، بسیار فروتنانه بود. نوکیا ۶۱۱۰ بازی مار را به دنیا معرفی کرد اما با عرضه موبایل Nokia N-Gage بود که فنلاندی‌ها تلاش کردند تا نینتندو را به صورت جدی به چالش بکشند.
N-Gage بخاطر طراحی عجیب خود با نام تاکو معروف شد. D-Pad که در سمت چپ تلفن قرار داشت مناسب بود اما استفاده از دکمه‌‌هایی که در سمت راست تلفن قرار داشتند سخت شد. این تلفن از بازی‌های چندنفره از طریق بلوتوث و اینترنت پشتیبانی می‌کرد. بله درست متوجه شدید، این یک تلفن با سیستم عامل سیمبین بود که از تمام ویژگی‌های ارتباطی آن استفاده می‌کرد. این تلفن حتی یک مجموعه بازی نیز همراه خود داشت.
در طرف دیگر ماجرا، کنسول قابل حمل Game Boy Advance قرار داشت که با وجود صفحه نمایش بزرگ‌تر پردازنده مرکزی ضعیف‌تری داشت.
[divider][/divider]
برنده کنسول نینتندو بود، این کنسول موفق به فروش ده‌ها میلیون نسخه شد و یک دهه عمر کرد در حالی که تلفن نوکیا در کمتر از یک سال از یادها رفت.
سونی نیز می‌خواست نینتندو را در بازار کنسول‌های قابل حمل به چالش بکشد ولی PSP نتوانست این خواسته سونی را برآورده کند. بنابراین کمپانی ژاپنی نیز همان فکر نوکیا را عملی کرد؛ یعنی ترکیب کردن یک کنسول با یک تلفن گیمینگ. سونی اریکسون اکسپریا پلی یک تلفن کشویی با کنترل‌های فیزیکی بود که توانست فراتر از بازی‌های لمسی برود. متاسفانه جوی‌استیک آنالوگی در کار نبود و بدتر از آن، این تلفن زمانی ساخته شد که اکسپریا از دیگر رقبای اندرویدی خود در زمینه قدرت پردازشی عقب مانده بود.
پلی استیشن ویتا یک پردازنده گرافیکی قوی‌تر و یک صفحه نمایش AMOLED بزرگ‌تر به علاوه کنترل‌های فیزیکی بهتری داشت.
ویتا از سیستم عامل اختصاصی استفاده می‌کرد و در این زمینه نیز از اکسپریا برتر بود. سونی با چرب زبانی از توسعه دهندگان بزرگ خواست تا بازی‌های بزرگشان را به این پلتفرم بیاورند. بازی‌هایی مانند ندای وظیفه، خدای جنگ و ماینکرفت همگی بر روی این دستگاه در دسترس بودند.
متاسفانه این بازی‌ها با اندروید سازگاری نداشتند و بخش موبایل سونی در مقابل بخش سرگرمی این شرکت چیز خاصی برای گفتن نداشت. این بدین معنا بود که محتوای غیر انحصاری کمتری برای اکسپریا پلی منتشر می‌شد بنابراین یک روش محبوب بازی کردن بر روی این تلفن، استفاده از شبیه‌سازهای کنسول‌های قدیمی بود که با وجود کنترل فیزیکی که در آن قرار داشت برای این کار عالی به نظر می‌رسید.
[divider][/divider]
متاسفانه هیچکدام از این دستگاه‌ها نتوانستند انتظارات را برآورده کنند و هیچ جایگزینی برای آن‌ها ساخته نشد.
حالا بیایید به زمان حال بیاییم. نینتندو سویچ یک موفقیت بزرگ برای کمپانی نینتندو بود و شکست کنسول وی یو را جبران کرد. این کنسول در اصل یک تبلت با دو کنترل بیسیم است که به کناره‌های آن متصل می‌شوند و می‌توان از آن‌ها به عنوان کنترل حرکتی نیز استفاده کرد. این کنسول از یک پردازنده گرافیکی ساخت انویدیا استفاده می‌کند در حالی که این ابر سازنده از دنیای تجهیزات موبایل خداحافظی کرده است.
Asus ROG Phone نیز لوازم جانبی زیادی دارد، مواردی مانند کنترل‌های سخت‌افزاری و حتی یک صفحه نمایش دوم که این دستگاه را تبدیل به چیزی مانند نینتندو ۳DS می‌کند. درحالی که اکسپریا یک دستگاه کنسول مانند بود، ROG به اجداد خودش پای بند است و به کامپیوترهای شخصی گیمینگ شباهت دارد.
این به معنای نرخ بازسازی بالاتر، یک تراشه جدا برای سرعت بیشتر، خنک کننده و حتی یک جایگاه برای اتصال تلفن به مانیتور، صفحه کلید و موس است. این برتری در قدرت یک شمشیر دولبه است چرا که باعث می‌شود قیمت این تلفن نیز به شدت افزایش پیدا کند، هر چند که اگر همه چیز به خوبی پیش برود، این تلفن در سال آینده یک جانشین خواهد داشت. عرضه مکرر دستگاه‌های جدیدتر و قوی‌تر به عرضه قطعات کامپیوتری شباهت دارند درحالی که کنسول‌هایی مانند سوییچ طراحی شده‌اند تا سال‌ها دوام بیاورند.
[divider][/divider]
در نهایت برنده بین این دو دستگاه نیز نینتندو سوییچ می‌باشد. با این که جریان فعلی تلفن‌های هوشمند کاملا تازه است اما از این امر نباید غافل شد که سود شرکت نینتندو از هنگام عرضه سوییچ به شدت افزایش یافته است. تلفن‌های گیمینگ مانند روگ، ریزر فون، بلک شارک و رد مجیک هنوز درحال شکستن رکوردهای فروش نیستند.
نظرات