اولین اموجی در سال ۱۹۹۸ یا ۱۹۹۹ (در این زمینه گزارشهای متفاوتی وجود دارد) توسط طراحی ژاپنی به نام Shigetaka Kurita ایجاد شد که خودش در آن زمان مشغول کار بر روی یک پلتفرم اینترنتی موبایل به نام i-mode در مرکز فناوری اطلاعات NTT ژاپن بود. Kurita روشی که در آن از نشانههایی ساده و قابل فهم برای عموم، جهت انتقال مفاهیمی مانند پیشبینیهای وضع هوا و علایم رانندگی استفاده میشد را مشاهده کرد و با الهامگیری از آنان تصمیم گرفت تا از این روش برای پیشبردن پروژه خودش استفاده کند. اولین مجموعه اموجی شامل ۱۷۶ صورتک با رزولوشن ۱۲ در ۱۲ پیکسل، طراحی شده بود تا ویژگیهای پیامرسانی i-mode را از بقیه سرویسهای مشابه جدا کند.
ده سال قبل باز هم در ژاپن اموجیها برای اولین بار بر روی آیفون بارگذاری شدند. در تاریخ ۲۲ نوامبر ۲۰۰۸ اپل نسخه ۲٫۲ iOS را (که در آن زمان iPhone OS نامیده میشد) در دسترس کاربران ژاپنی قرار داد که شامل اولین صفحه کلید و فونت دارای اموجی اپل میشد. بروزرسانی سیستم عامل به صورت جهانی منتشر شد اما اموجیها فقط در ژاپن قابل دسترسی بودند. هرچند مدت کوتاهی پس از انتشار این قابلیت، شرکتهای ثرد پارتی شروع به قرار دادن ویژگیهای مخفی در برنامههایشان کردند تا صفحه کلید اموجی را در مناطق دیگر برای کاربران آزاد کنند اما این حرکت توسط اپل پشتیبانی نمیشد ولی با توجه به این که اپاستور همزمان با انتشار نسخه ۲٫۲ iOS معرفی شده بود، برنامههای اپل امنیت امروزی را نداشتند.
در نهایت در سال ۲۰۱۰ بود که اموجیها به صورت رسمی تبدیل به Unicode شدند و به این شکل در سراسر دنیا در دسترس قرار گرفتند. در نهایت صفحه کلید دارای اموجی در سال ۲۰۱۵ برای تمام کاربران iOS به صورت پیشفرض فعال و تبدیل به یکی از محبوبترین صفحه کلیدهای دنیا شد.
Emojipedia در این رابطه مینویسد:
در طی سالها تغیرات زیادی بر روی اموجیهای اپل ایجاد شده و تعداد کل اموجیها از ۴۷۱ در سال ۲۰۰۸ به ۲۷۷۶ عدد در سال ۲۰۱۸ رسیده است. بعضی از تغییرات جنبه کاملا ظاهری داشتند؛ مانند کوچ اپل به رندر سه بعدی در سال ۲۰۱۶٫
همچنین در یک مصاحبه با نایب رییس بخش طراحی رابط کاربری در اپل، آلِن دِی در مورد بازطراحیهای عظیمی که از سال ۲۰۱۶ توسط اپل بر روی اموجیها اعمال شده صحبت کرد. او گفت بخش بزرگی از این تغییرات بخاطر افزایش رزولوشن در آیفونهای جدید صورت گرفته است.
او میگوید:
ما در طی سالها رزولوشن صفحه نمایشهای خودمان را به طرز قابل توجهی افزایش دادهایم پس برای بهبود بخشیدن به جلوههای بصری باید کاری میکردیم. به طور خاص اگر میخواستیم اموجیها را در مقیاس بزرگتری نشان دهیم باید از آنها مجددا رندر میگرفتیم.
نظرات