ساخت ترکیبی از منیزیت که می‌تواند به کاهش چشمگیر دی اکسید کربن کمک کند

آیا منیزیت ساخته شده در آزمایشگاه می‌تواند به مبارزه علیه تغییرات آب و هوایی کمک کند؟ این همان چیزی است که یک پروژه پژوهشی جدید به دنبال آن بوده و توسط محققان دانشگاه ترنت، در انتاریو، کانادا و دانشگاه بریتیش کلمبیا مورد بررسی قرار گرفته است. منیزیت یا کربنات منیزیم، قادر به مکیدن دی‌اکسید کربن (CO2) به یک میزان قابل توجه است، یک تن منیزیت می‌تواند به اندازه‌ی نیمی‌ از وزنش اکسید کربن را در خود به دام بیاندازد. متأسفانه هزاران سال طول می‌کشد تا این ماده بوجود آید اما با استفاده از فرآیند جدید، به ۷۲ روز کاهش یافته است.

یان پاور، دانشمند علوم زمینی در دانشگاه ترنت، به Digital Trends گفت:

اگر چه مشخص شده است که بسیاری از فناوری‌ها برای جداسازی دی‌اکسید کربن کارایی دارند، اما چالش اصلی یافتن راه‌هایی مقرون بصرفه ‌تر برای انجام این کار از لحاظ اقتصادی و در مقیاس وسیع است.  منیزیت می‌تواند در دماهای بالا – مثلا در راکتورهای صنعتی – شکل بگیرد، اما دماهای بالا به معنای مصرف انرژی بیشتر بوده و احتمالا به معنی افزایش هزینه است. ما نشان دادیم که شکل گیری منیزیت ، در دمای اتاق، از صدها یا هزاران سال [تا به فقط] ده روز طول می‌کشد.

 بسیار مهم است که دی‌اکسید کربن را جداسازی کنیم زیرا حتی با همین مقدار گازهای گلخانه‌ای که به محیط زیست پمپ شده‌اند، حتی اگر ما بلافاصله تمام گازهای گلخانه‌ای را متوقف کنیم، آب و هوا همچنان گرم‌تر خواهد شد -. در نتیجه، آنچه که مورد نیاز است، راهی برای به دام انداختن برخی از گازهای گلخانه‌ای است که در حال حاضر در جو وجود دارد.

پروسه‌ی درجه حرارت اتاق که توسط محققان پیشگام مورد استفاده قرار گرفته است، از میکروسفیرهای ساخته شده از پلی استایرن به عنوان کاتالیزور استفاده می‌کند تا فرایند واکنش به وقوع بپیوندد و به تشکیل منیزیت کمک کند. این میکروسفیرها با تولید منیزیت تغییری نمی‌کنند، به این معنی که آنها می‌توانند مورد استفاده مجدد قرار گیرند.

با توجه به اینکه جهان در حال حاضر حدود ۴۰ میلیارد تن دی‌اکسید کربن در سال تولید می‌کند، تولید مقدار زیادی از این ماده ضروری است تا تاثیر قابل توجهی داشته باشد اما توانایی تولید سریع‌تر آن قطعا یک شروع خوب است. احتمالا در آینده‌ای نزدیک محققان راه‌هایی را برای افزایش پروسه بکار خواهند گرفت.

پاور ادامه داد:

مطالعه ما در مقیاس آزمایشگاهی بوده است. ما یک روش بسیار جدید برای تشکیل منیزیت را به کار گرفتیم. ما [اکنون] می‌خواهیم علوم بنیادی را بهتر درک کنیم و احتمالا [همچنین]  نحوه استفاده از باکتری‌ها برای تشکیل منیزیت را مورد بررسی قرار دهیم. باکتری‌ها می‌توانند دیواره‌های سلولی مشابه با میکروسفیرهای پلی استایرن داشته باشند که ما در آزمایش‌هایمان از آن استفاده کرده‌ایم و نشان داده شده است که تشکیل کربنات را تسریع می‌کند.

مقاله‌ای که این کار را شرح داده، اخیرا در مجله‌ی Crystal Growth & Design منتشر شده است. همکاران پاور در این پروژه شامل پل کنوارد، گرگوری دیپل، و واتی رادسپ از دانشگاه بریتیش کلمبیا بوده‌اند.