هنگامی که راننده اوبر شما عالی است، گاهی اوقات در همان ابتدای کار متجه آن می‌شوید. یا شاید آنها به سرعت نشان دهند که تا چه اندازه عجیب هستند. برای آن موقعیت، اوبر به شما اجازه می دهد تا راننده خود را ارزیابی کنید و نظرات خود را در اواسط یک سفر ارائه کنید.
اوبر این تغییر را برای شنیدن بازخورد شما طراحی کرده است. این شرکت در پست وبلاگش می‌گوید: شما می‌خواهید به مکان‌هایی بروید و کارهایی را انجام دهید، و ما هرگز نمی خواهیم فرصت گوش دادن و بهبود را از دست بدهیم.
به نظر می‌رسد احتمالا اوبر نیز سعی در افزایش میزان مسافرهایی که رتبه‌دهی میکنند ، دارد. یا تعداد مسافرهایی که رانندگان خود را رتبه بندی می کنند و نظرات خود را منتشر کنند افزایش دهد. هرچه شانس بیشتری برای امتیاز دادن باشد، امتیاز بیشتری جمع‌آوری می‌شود. رانندگان بیشتر در معرض اضطراب مربوط به رتبه‌یشان هستند.
در حال حاضر از کاربران درخواست می شود رانندگان خود را بین یک تا پنج ستاره ارزیابی کنند و همچنین در انتهای سفر خود گروهی از نظرات پیش انتخاب شده (“گفتگوی خوب”، “سرویس عالی”) را انتخاب کنند.
رتبه‌های راننده بر اساس میانگین امتیاز ۵۰۰ سفر آخر آنها (یا کل سفرها اگر کمتر از ۵۰۰ باشد) می‌باشد. رتبه‌های پایین در مرکز اوبر نشانه گذاری می‌شوند و راننده‌هایی که امتیاز کمتر از ۴٫۶ دارند غیرفعال خواهند شد. برای به فعال شدن مجدد، اوبر رانندگان را تشویق می‌کند تا دوره های پیشرفته ای را به اتمام برسانند.
به نظر نمی‌رسد که اوبر همان مزیت‌های میان-سفری را در اختیار رانندگانش قرار دهد. سال گذشته، اوبر اپ خود را به روز کرد تا رانندگان را مجبور به ارائه بازخورد اضافی به مسافران متمرد باشند. رانندگان می توانند از لیست دلخواه دلایل خود برای اینکه چرا مسافری را کمتر از پنج ستاره رتبه بندی کرده‌اند، انتخاب کنند. یک سخنگوی اوبر گفته است که رتبه میان سفر برای رانندگان در دسترس نخواهد بود، زیرا می تواند حواس آنها را از کار مهم رانندگی منحرف کند. علاوه بر این، ممکن است نگاه مسافر به امتیاز بدش در تلفن راننده بیافتد و احساس ناخوشایندی را ایجاد کند.
یک طرف تاریک در بازی رتبه دادن وجود دارد. همانطور که Josh Dzieza از نقش خود در سیستم های رتبه بندی نوشت:
سیستم‌های رتبه بندی مورد استفاده توسط این شرکت‌ها مشتریان را به مدیران میان رده ناخواسته و گاه بی رحم تبدیل کرده‌اند، کارآمد‌تر از هر رئیسی که یک شرکت می‌تواند امیدوار باشد استخدام کند. آنها همیشه در آنجا کار می کنند و رایگان هستند و حساسیت بیشتری به کوچکترین خطا دارند. تمام کاری که الگوریتم‌ها باید انجام دهند این است که قضاوت‌هایشان را محاسبه کرده و بر طبق آن رانندگان را غیرفعال کنند.
ارزیابی ها به این شرکت ها کمک می‌کند تا مقیاس‌های فراوانی را به دست بیاورند، مجموعه‌ی زیادی از کارکنان غیر‌قراردادی را بدون نیاز به استخدام سرپرست مدیریت کنند. این یک معامله‌ی خوب برای مشتریان هم هست که خدمات ارزان را با یک لبخند دریافت می کنند – حتی اگر یک لبخند مضطرب باشد. اما برای کارکنانی که در حال حاضر در موقعیت کار قراردادی متزلزل هستند، تبدیل هر مشتری به یک رئیس، یک چشم انداز وحشتناک است. پس از همه اینها، آنها – ما – می توانیم آدم احمق و نادانی باشیم.
نظرات