نقد و بررسی Nokia 7 Plus

۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ - 22:29

مقدمه

بازگشت نوکیا به لطف HMD توانست طوفانی باشد. این کمپانی در چند سال اخیر گوشی های قدرتمندی را به بازار عرضه کرده و از بهترین آن ها می‌توان به Nokia 8 Sirocco اشاره کرد. این گوشی در طراحی و قدرت سخت افزاری حرف زیادی برای گفتن داشت و توانست تا عده زیادی را به خود جذب کند. حال نوکیا گوشی دیگری به نام ۷ Plus منتشر کرده که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم.

از نکات مثبت این گوشی می‌توان به چیپست قدرتمند Snapdragon 660 اشاره کرد. همچنین وجود دوربین دوم در پشت گوشی که به Telephoto معروف شده هم از ویژگی های برتر آن است. زیرا این دوربین سخت افزار Nokia 8 Sirocco را دارد. صفحه نمایش ۱۸:۹ با رزولوشن ۱۰۸۰p هم برای ۶ اینچ کافی است. در داخل این گوشی باتری قدرتمند ۳۸۰۰mh حضور دارد که توسط شارژر ۱۸W سریع شارژ می‌شود. سیستم عامل این گوشی Andriod One است که با نسخه ۸٫۱ Oreo منتشر می‌شود.

مشخصات Nokia 7 Plus

بدنه: بدنه آلومینیومی همراه با روکش سرامیکی، ۱۵۸٫۴x75.6×8.0 میلی‌متر
صفحه نمایش:۶ ابنچ، ۱۸:۹، رزولوشن FHD یا ۲۱۶۰x1080p، پنل IPS LCD، لمینیت شده و پولاریزه شده، محافظ Gorilla Glass 3
دوربین پشت: ۱۲MP با سایز پیکسل ۱٫۴ میکرومتر، دیافراگم f/1.5، دوربین دوم ۱۲MP با سایز پیکسل ۱ میکرومتر، لنز telephoto با دیافراگم f/2.6، فلش LED دوگانه، لنزهای اپتیک ZEISS، فیلم برداری ۲۱۶۰p
دوربین جلو: ۱۶MP با اندازه پیکسل ۱ میکرومتر، دیافراگم f/2.0، فیلم برداری ۱۰۸۰p
چیپست: پردازنده Snapdragon 660 هشت هسته ای، چهار هسته ۲GHz Kryo 260 همراه با چهار هسته ۱٫۸GHz Kryo 260، پردازنده گرافیکی Adreno 512
مموری: رم ۴GB، درگاه هیبریدی برای microSD، حافظه داخلی ۶۴GB
سیستم عامل: اندروید Oreo 8.1 همراه با رابط کاربری Android One
باتری: لیتیوم یونی ۳۸۰۰mAh همراه با قابلیت Quick Charge
ارتباطات: دو سیم کارته ۴G یا تک سیم کارت همراه با microSD، بلوتوث ۵٫۰، GPS/GLONASS، WiFi a/b/g/n/ac، NFC، USB-C، جک ۳٫۵ میلی‌متری
سایر: حسگر اثرانگشت در پشت، اسپیکر مجزا در زیر گوشی، Nokia OZO همراه با سه میکروفون

این گوشی اسپیکر های استریو ندارد که آن را به گوشی تمام و کمالی تبدیل کند. همچنین استاندارد های ضد آب بودن را نیز ندارد.

نگاهی به داخل جعبه

پس از باز کردن جعبه متوجه خواهید شد که بر روی گوشی یک لایه محافظ بامپر از قبل نصب شده است که از نوکیا به خاطر آن ممنونیم. یک شارژر ۱۸W با قابلیت شارژ سریع و یک پورت Type-A و یک کابل USB نیز در داخل آن به چشم می‌خورند. یک هندزفری مناسب و قدرتمند هم در داخل گوشی برای کاربران تعبیه شده است.

طراحی

این گوشی بدنه ای آلومینیومی دارد که در بالای آن روکشی سرامیکی قرار گرفته است. برای طرفداران گوشی های با بدنه فلزی این خبری خوب است. رنگ های درنظر گرفته شده برای این گوشی کلاسیک و جذاب هستند. در این بررسی از مدل مشکی و مسی رنگ آن استفاده شده است که پشت آن به کلی مشکی و دور تا دور آن فریم مسی رنگ پوشانده است.

از دوربین پشت آن شروع می‌کنیم. بین دو دوربین لوگوی ZEISS قرار دارد که نشان دهنده همکاری نوکیا و متخصصان اپتیک آلمانی است. از این که برخلاف P20 این گوشی در پشت خود نوشته های کمتری دارد به شدت متشکریم. زیرا این گونه گوشی ظاهری جذاب تر به خود می‌گیرد. فلش دوگانه LED در سمت راست دوربین ها جای گرفته است. یکی از سه میکروفون OZO نیز در بالای دوربین ها قرار دارد. در زیر دوربین ها حسگر دایره ای اثر انگشت به چشم می‌خورد. این حسگر نیز فریمی مسی رنگ به دور خود دارد. لوگو نوکیا نیز در زیر حسگر بصورت عمودی دیده می‌شود.

البته باید گفت که تکست های بیشتری بر پشت گوشی قرار دارند. از قبیل لوگو Andriod One، شماره مدل، کشور سازنده و … .

جلوی گوشی به نسبت ظاهر ساده تری دارد. گوشه های خمیده و نبود بریدگی حس و حال Pixel 2 XL را می‌دهند. گرچه این گوشی پنل OLED ندارد. لوگوی نوکیا در سمت راست بالای گوشی قرار دارد که کمی ناخوشایند است. زیرا برخی افراد از قرار دادن لوگو در جلوی گوشی استقبال نمی‌کنند. در سمت چپ دوربین سلفی قرار دارد و در وسط نیز بلندگوی گوشی است. متاسفانه این بلند گو به عنوان یک اسپیکر صدا را دو برابر نمی‌کند. حسگر نور و مجاورت در کنار بلندگو قرار دارد و خبری از LED نوتیفیکیشن نیست. نوکیا معتقد است که صفحه نمایش Ambient می‌تواند کار آن را به خوبی انجام دهد. که اشتباه است…

شیشه صفحه نمایش(Gorilla Glass 3) در کناره ها خمیده است و فریم مسی آن را احاطه می‌کند. این مس در نور می‌درخشد و مات نیست.دکمه های فلزی صدا و پاور نیز در سمت راست گوشی قرار گرفته اند. در سمت چپ نیز قفسه سیم کارت و microSD قرار دارند. در زیر گوشی پورت USB-C دیده می‌شود و اسپیکر در در سمت راست آن قرار دارد. میکروفون دوم OZO نیز در بخش چپ آن است. در بالای گوشی نیز جک ۳٫۵ میلی‌متری به تنهایی حاضر است. ما هرچه گشتیم میکروفون سوم را پیدا نکردیم!

Nokia 7 Plus ابعادی معادل ۱۵۸٫۴x75.6×8.0 دارد که به نسبت صفحه نمایش ۶ اینچی ایده‌آل است. این گوشی وزنی معادل ۱۸۳ گرم دارد که بسیار مناسب است. در کل نوکیا توانسته ظاهر مناسبی را برای این گوشی خود طراحی کند و در کنار آن ویژگی های خوب آن را حفظ کند.

صفحه نمایش

صفحه نمایش ۶ اینچی Nokia 7 Plus رزولوشن ۲۱۶۰x1080p دارد که تراکم پیکسلی ۴۰۳ به آن می‌دهد. این شیشه محافظ قدرتمندی ندارد اما Gorilla Glass 3 از هیچی بهتر است و تا حدودی گوشی را ضد خش می‌کند. این صفحه نمایش بیشینه روشنایی ۴۳۲ نیت را ارائه داد که برای پنل LCD خیلی خوب نیست و از متوسط هم کمتر است. اما کنتراست تصویر ۱۷۰۰:۱ است که بسیار خوب است.در زیر نور آفتاب این گوشی عملکرد خوبی داشت و کنتراست بالایی از خود نشان داد. رنگ های مشاهده شده از پنل گوشی هم خیلی خوب نبودند اما مشکل خاصی در آن ها یافت نشد.

دوام باتری

باتری Nokia 7 Plus به لطف ظرفیت بالای ۳۸۰۰mAh آن قوی ظاهر شده است. این گوشی امتیاز باتری ۸۷ ساعت دوام را در تست ها بدست آورد که خوب است. اما عملکرد خارق العاده ای از خود نشان نمی‌دهد. جالب است بدانید که Xperia XA2 Ultra توانست با باتری ضعیف تر خود دوام بیشتری نسبت به این گوشی داشته باشد. نکته مثبت این گوشی شارژر قوی تر آن است که در ۳۰ دقیقه باتری را تا ۴۳% شارژ می‌کند. بدین گونه پس از یک ساعت می‌توان انتظار داشت که تا ۷۵% آن پر شود و پس از دو ساعت به کلی شارژ شده باشد. زیرا پس از ساعت اول سرعت شارژ پایین می‌آید تا به باتری گوشی صدمه وارد نشود.

اسپیکر

این گوشی تنها یک اسپیکر بر روی خود دارد که در زیر آن است. این اسپیکر نتایج فوق العاده ای از خود نشان نداد و در تست ها مناسب عمل کرد. در کل صدای خروجی آن واضح و شفاف بود اما خیلی بلند نبود. اما پس از وصل هدفون های مناسب تمامی مشکلات حل می‌شود. خروجی هدفون ها عالی بود و می‌تواند برای استفاده های روزمره راضی کننده باشد.

برنامه Andriod One

Nokia 7 Plus عضو برنامه اندروید One است. این برنامه برای گوشی هایی است که اندروید خالص را به عنوان سیستم عامل خود دارند که بطور منظم برایشان آپدیت روانه می‌شود. این گوشی نیز پس از خرید به جدیدترین ورژن اندروید مجهز می‌شود و شکی نیست که پس از مدتی کوتاه سیل عظیمی از آپدیت ها برای آن در دسترس باشد.

پس از برداشتن گوشی از سطح قرارداده شده ساعت بصورت مهو نمایش داده می‌شود که به نوبه خود جالب است و آن را در تنظیمات گوشی فعال کنید. باز شدن گوشی توسط حسگر اثرانگشت سریع و دقیق است و تجربه خوشایندی را به کاربر می‌دهد. میان بر های زیادی نیز در گوشی قرار دارند. به عنوان مقال با دو بار فشردن کلید پاور دوربین باز می‌شود و یا با سوایپ حسگر نوتیفیکیشن ها باز می‌شوند. تمامی برنامه های این گوشی از گوگل هستند. Google Photos و Google Play Music دو پلیر تصاویر و ویدئو و موزیک هستند. فایل منیجر گوگل هم در این گوشی تعبیه شده که عملکرد خوبی دارد.

بنچمارک

Nokia 7 Plus قدرت خود را از پردازنده هشت هسته ای Qualcomm Snapdragon 660 و هسته های Kryo 260 آن می‌گیرد. این پردازنده جدیدترین مدل این کمپانی است. Adreno 512 مسئول کارهای گرافیکی این گوشی است و ۴GB رم هم برای مولتی تسکینگ های سنگین در نظر گرفته شده است. حافظه داخلی ۶۴GB نیز برای استفاده های روزمره کافی است. در صورت کمبود نیز می‌توانید از microSD استفاده کنید.

هسته های Kryo خوب هستند و در بنچمارک ها قدرتمند عمل می‌کنند. ۷ Plus توانست در بخش Single Core امتیاز بالایی را کسب کند اما همچنان به پای Cortex-A73 نمی‌رسد. چیپست Kirin در Honor View 10 با اختلاف بالایی همچنان در صدر جدول قرار دارد. در بخش Multi-Core این گوشی امتیاز بالاتری نسبت به Oppo R15 Pro کسب کرد. این دو گوشی چیپست یکسانی دارند. اما باز هم View 10 قدرت بسیار بالاتری دارد.

در بخش گرافیکی هم این گوشی توانست کمی بهتر زاز Oppo R15 عمل کند. در بخش گرافیکی Honor View 10 عملکردی رویایی دارد و می‌توان گفت امتیاز آن دو برابر هر کدام از این گوشی ها است. بیایید در مورد گوشی های دارای Snapdragon 630 حرفی نزنیم! در بنچمارک AnTuTu نوکیا از Oppo اندکی عقب افتاد اما تفاوت زیادی بین آن ها مشاهده نشد. در کل Nokia 7 Plus توانست با چیپست قدرتمند خود از Galaxy A8(2018) جلو بزند و در رقابت میان گوشی های رده متوسط جلو بیفتد. همچنین زیر پردازش های سنگین این گوشی هرگز بیش از حد مجاز گرم نشد و این در حالی است که با یک گوشی فلزی سر و کار داریم.

دوربین

Nokia 7 Plus دو دوربین در پشت خود دارد که مشابه آن ها را در Nokia 8 Sirocco مشاهده کرده اید. هر دو دوربین لنز ۱۲MP دارند. دوربین اصلی دیافراگم f/1.75 دارد. دوربین دوم Telephoto است و زوم اپتیکال دو برابر را عرضه می‌کند. سایز پیکسل دوربین اصلی ۱٫۴ و در دوربین دوم ۱ یک میکرومتر است. دیافراگم دوربین دوم هم f/2.6 است. این لنز ها برند Carl Zeiss را دارند. همکاری این دو کمپانی بیش از ده سال قدمت دارد و تاکنون توانسته اند دوربین های قدرتمندی را در گوشی های نوکیا قرار دهند.

برنامه دوربین این گوشی تنها برنامه طراحی شده نوکیا برای گوشی خود است و می‌توانیم بگوییم که خوش ساخت است. اما ایراد بزرگ آن نحوه تعویض دوربین پشت با جلو است که نیازمند دو دست است. سوایپ کردن رو به بالا و پایین در بیشتر گوشی ها این کار را راحت می‌کند اما در این گوشی از آن خبری نیست.

ستونی از میان بر ها نیز در این برنامه تعبیه شده اند که کار را راحت می‌کنند و برای تغییر هرچیزی نیاز به رفتن به داخل تنظیمات را ندارید. از موارد موجود بر این ستون می‌توان به Face Smoothing ، ( برای گرفتن تصاویر همزمان با دوربین های جلو و عقب)Single/Dual/PIP، تایمر، HDR و فلش اشاره کرد.

حالت Pro نیز از منو قابل انتخاب است و یا می‌توان با نگه داشتن کلید شاتر آن را فعال کرد. این حرکت از چندین سال پیش نماد دوربین های نوکیا بوده است که کارایی خود را ثابت کرده است. گوشی Lumia 1020 که برای ۵ سال پیش است نیز این قابلیت را دارد!

در حالت Pro کاربر می‌تواند White Balance، فوکوس، ISO(100-3200)، سرعت شاتر(۱/۵۰۰-۴s) و یا Exposure را تنظیم کند و به دلخواه خود تغییر دهد.

کیفیت تصاویر

کیفیت تصاویر دوربین اصلی Nokia 7 Plus در شرایط نور مناسب بالا است. تصاویر مشکل نویز ندارند و به لطف دوربین Telephoto در حالت زوم تصاویر باکیفیتی از دوربین مشاهده شد. ولی در این حالت تصاویر اندکی نرم تر به نظر می‌رسند و کنتراست آن ها پایین تر است. محدوده دینامیک به اندازه ای وسیع نبود که بتواند منظره های کنتراست بالا را بگیرد. رنگ های مشاهده شده توسط دوربین نوکیا عالی هستند و Saturation آن ها به خوبی تنظیم می‌شود.

با استفاده از قابلیت HDR در برخی موارد می‌توان کمبود محدوده دینامیک را جبران کرد اما همیشه نمی‌توان روی آن حساب کرد. با استفاده از این قابلیت تصاویر روشن تر از آب در آمدند اما جزییات تصویر آن ها، در شرایط کم نور، پایین آمد.

در شرایط کم نور این دوربین نتوانست به انتظارات پاسخ دهد و تصاویر گرفته شده از آن کم نور بودند. این مهم در مقایسه با پرچم داران کنونی است و باید اشاره کرد که همچنان کیفیت خوبی از دوربین دیده شد. بهتر است که با فوکوس دستی در این شرایط بر جسم تاریک فوکوس کنید تا نور بیشتری توسط دیافراگم جذب شود.

این دوربین قابلیت ثبت تصاویر پورتره یا به اصطلاح خود Live Bokeh را دارد. این تصاویر پس زمینه ای تار دارند و فوکوس قدرتمندی بر چهره فرد می‌شود. جداسازی فرد از محیط اطراف در این گوشی به خوبی انجام می‌گیرد و روی هم رفته تصاویر از کیفیت بالایی برخوردارند.

این قابلیت بر روی اشیا نیز کارآمد است.

تصاویر پانوراما راضی کننده بودند و با رزولوشن ۳۰۰۰ پیکسلی شفافیت بالایی داشتند. کیفیت این تصاویر مشابه تصاویر عادی گوشی بود.

دوربین سلفی Nokia 7 Plus لنز ۱۶MP با f/2.0 است که در مقایسه با بسیاری از گوشی های حال استاندارد است. این دوربین فوکوس خودکار ندارد و به جای آن بصورت صفحه ای فوکوس می‌کند. این فوکوس به آسانی و درستی انجام می‌گیرد و لازم نیست که به دوربین نزدیک شوید تا بر روی شما فوکوس کند. رنگ های مشاهده شده از این دوربین مناسب بودند اما به نظر می‌رسد که سبز آن اندکی توناژ بالا داشته باشد.

تصاویر پورتره نیز توسط دوربین جلو می‌توانند گرفته شوند.

نوکیا اصرار دارد که قابلیت PIP در گوشی های خود حضور داشته باشد. با استفاده از این قابلیت کاربر می‌تواند بصورت همزمان از دوربین جلو و پشت گوشی استفاده کند و تصویر نهایی ترکیبی از این دو خواهد بود. مشکل این تصاویر این است که معمولا نمی‌توان ترکیب جذابی از دو تصویر روی هم ایجاد کرد. حال به لطف صفحه نمایش ۱۸:۹ دو تصویر بضصورت دو مربع در کنار هم قرار می‌گیرند که نسبت به مدل های دیگر بهتر است.

کیفیت ویدئو

Nokia 7 Plus می‌تواند ویدئو ها را با کیفیت ۲۱۶۰p ضبط کند. همچنین می‌توان کیفیت فیلم برداری را به ۱۰۸۰p کاهش داد. اما مشکل اینجاست که نمی‌توان تعداد فریم ها را در این کیفیت بالا برد. پایدار کننده الکتریکی برای ویدئو ها در نظر گرفته شده است. این قابلیت تنها در فیلم برداری ۱۰۸۰p کار می‌کند و عملکردی مناسب دارد. ویدئو های ۲۱۶۰p با bitrate تقریبی ۴۲Mb بر ثانیه ذخیره می‌شوند که استاندارد است. این مقدار برای ویدئو های ۱۰۸۰p به ۲۰Mb بر ثانیه کاهش می‌یابد. ویدئو های ۴K بدون نویز و شارپ بودند. رنگ ها به درستی شناسایی شده و مشکلی ندارند. کیفیت ویدئو های ۱۰۸۰p نیز متوسط رو به بالا است.

رقابت

Nokia 7 Plus در کل گوشی کاملی است که با سخت افزار قدرتمند خود توانست در بخش گوشی های رده متوسط تجربه یک گوشی پرچم دار را به ارمغان بیاورد. در مقایسه با Honor View 10 گوشی نوکیا حرفی برای گفتن ندارد اما باید توجه داشت که هواؤی در آن گوشی قوی ترین سخت افزار های خود را به کار برده است. Xperia XA2 قیمتی مشابه نوکیا دارد اما دوربین دوگانه ندارد و چیپست آن ضعیف تر است. همچنین وزن آن بیشتر از نوکیا است. اما باتری اکسپریا قوی تر است.

گوشی سامسونگ Galaxy A8 2018 نیز گوشی خوبی است. اما در مقایسه با نوکیا صفحه نمایش کوچکتری دارد و باتری آن ضعیف تر از نوکیا است. با اینکه سامسونگ باتری بزرگ تری دارد. همچنین دوربین آن دوگانه نیست. اما پنل گوشی سامسونگ AMOLED است و بنا بر استاندارد IP68 ضدآب است.