موش آزمایشگاهی که ذهنش کنترل شده و دیگر هوس غذا نمی‎کند

۲ اردیبهشت ۱۳۹۷ - 19:15

موش آزمایشگاهی بودن هم مزایای خودش راد دارد. مانند اتاق و غذای اماده به علاوه تمام بیماری‌های شما، از نابینایی گرفته تا سرطان، رایگان درمان می شوند. اما ناگهان یک روز متوجه خواهید شد که دیگر تشنه نمی‌شوید … چقدر خوب!

البته معایبی هم وجود دارد، مانند این واقعیت که محققان در ابتدا آن بیماری‌ها را به شما داده‌اند. و اکنون شما حتی نمی توانید راه خود در آن هزار تو پیدا کنید مگر اینکه مغز شما با دستگاهی که به شما می‌گوید کجا بروید، کنترل شود.

محققان موسسه علوم و تکنولوژی پیشرفته کره اخیرا موش های سایبورگ را ایجاد کرده اند که به طور کامل از دستورات انسان اطاعت می‌کنند و به خاطر عبور از هزارتو به طور کامل میل جنسی و گرسنگی‌شان را نادیده می‌گیرند. برای انجام این کار، تیم محققان مغز موش را با استفاده از تکنیکی به نام optogenetics – یک فرآیند که در آن رشته‌های فیبر نوری (یا ابزار مشابه) در درون مغز کاشته می شود تا فعالیت نورون را در درون بافت زنده دستکاری کند- “هک” کرده‌اند. تحریک کردن این رشته‌ها سبب واکنش‌پذیری پروتئین‌های حساس به نور و تغییر عملکرد آنها می‌شود.

برای این آزمایش، محققان یک موش را مشتاق توپی کردند که در مقابل آن گذاشته شده بود، سپس او به شکلی دیوانه‌وار آن تعقیب می‌کرد. بلافاصله پس از قطع سیگنال موش کاملا به توپ بی‌علاقه شد. این که آیا موش‌ها به طور کامل با این تغییرات شدید در نیازهایش سردرگم شده است یا خیر ،کاملا واضح نیست (یا حداقل قابل مشاهده نیست).

در ادامه، محققان، کنترل موش سایبورگ را بر عهده گرفتند و آن را در درون هزارتوی که باعث حواس‌پرتی‌اش می‌شد هدایت کردند: یک موش ماده آماده جفت‌گیری، یک مانع مانند موانع فیلم‌های ایندیانا جونز و مقدار زیادی غذای خوشمزه. با “روشن کردن” کلید کنترل ذهن‌، دانشمندان توانستند موش را مستقیم به طرف دیگر هزارتو هدایت کنند.

کاملا حق دارید که بپرسید کارایی این آزمایش چیست؟ این تیم از محققان تصور می کنند که این فناوری ممکن است به افراد ذی‌صلاح، با کنترل حیوانات مورد نظر، به ماموریت‌های حساسی مانند جستجو و نجات، شناسایی مین و یافتن مواد مخدر کمک کند.

در مقایسه با روبات‌های بی‌روح و تلوتلو‌خور امروزی، حیوانات به مراتب چابک‌تر و قادر به عبور از محیط‌های خطرناک هستند. دائسو کیم، مدیر پروژه، به IEEE Spectrum می گوید:

حیوانات به طور طبیعی قادر به زندگی و حرکت در محیط‌های پیچیده هستند و صدالبته نیازی به باتری هم ندارند.

در واقع، دانشمندان بیشتر به خاطر اثبات این مفهوم، حیوانات “کنترل از راه دور” را ایجاد کردند. این محققان سال گذشته یک روبات انگلی را که به پشت یک لاکپشت سوار شده بود، توسعه دادند و حرکت‌های آن را با صفحه نمایش LED و منبع تغذیهای همراه، کنترل کردند. در سال ۲۰۱۲، محققان سوسک های سایبورگ را ایجاد کردند که اندام های حسی آن‌ها با استفاده از یک فرستنده بی سیم که به پشت آن چسبانده شده بود، دستکاری شده بود، البته به کمک محرک‌های خارجی و نه بوسیله اپتوژنتیک.

ممکن است کنجکاو باشد که امکان استفاده از این نوع تکنولوژی در انسان وجود دارد یا خیر. استفاده‌های پزشکی برای محرک‌های عمیق مغزی، مانند درمان بیماری پارکینسون وجود دارد. اما به عنوان استفاده از اپتوژنتیک برای جلوگیری از خوردن تنقلات، به نظر دور از ذهن می‌آید.