خون ریزی داخلی هنوز هم که هنوز است ریسک مرگ و میر بالایی دارد. دارویی جدید طراحی شده که با استفاده از نانوذراتی که به سمت میدان مغناطیسی جذب می‌شوند خون ریزی را بند آورده و مانع از دست دادن خون می‌شود.
سالانه هزاران هزار نفر از خون ریزی داخلی می‌میرند. بنا بر آمار از سال ۱۹۷۷ تا الان از هر ۱۳ نفر که خون ریزی داخلی دارند یک نفر می‌میرد. این آمار برای کسانی که آسپرین یا NSAID مصرف می‌کنند یک نفر در هر ۵ نفر است. خون ریزی های دستگاه گوارشی به تنهایی سالیانه جان ۲۰۰۰۰ نفر را در آمریکا می‌گیرد. این نوع خون ریزی بسیار زجرآور است و احتمال مرگ بالایی دارد.
دانشمندان دانشگاه ITMO روسیه امیدوارند که این وضعیت را برای بیماران خون ریزی داخلی تغییر دهند. این تیم پژوهشی با استفاده از ذرات نانویی که توسط نیروی مغناطیسی جذب می‌شوند می‌توانند این خون ریزی ها را قطع کنند. بطوریکه با قرار دادن ترومبین بر روی این ذرات این عامل لخته ساز خون را به خون ریزی های داخلی رسانیده و آن ها را کنترل کنند. مقاله ای که توسط این تیم در Scientific Reports منتشر شد به این موضوع اشاره کرد که چگونه این نانوذرات می‌توانند به داخل ورید ها تزریق شده و به سمت محل جراحت هدایت شوند. هنگامی که به هدف خود رسیدند با رهاسازی ترومبین سرعت لخته شدن دیواره رگ آسیب دیده را تا ۶٫۵ برابر افزایش می‌دهند. با این کار میزان از دست رفتن خون تا ۱۵ برابر کاهش می‌یابد. این نتایج برای پزشکان شگفت انگیز است.
این ذرات به ظاهر معجزه آسا شامل هسته ای از ترومبین هستند. ترومبین آنزیمی است که باعث فعال سازی عملیات لخته شدن و تشکیل لخته در دیواره رگ (clott) در خون می‌شود. سپس آن ها این آنزیم را در ماتریکسی مغناطیسه می‌پیچند. هنگامی که نیروی مغناطیسی خارجی به آن اعمال شود این نانو ذرات می‌توانند بصورت دقیقی حرکت کنند. به عنوان مثال با استفاده از یک آهن ربا دکتر می‌تواند این ذرات را به محل جراحت فرد بیمار هدایت کند.
با اینکه این نانو ذرات در کاهش خون ریزی های داخلی بسیار موثر هستند ساختن آن ها بسیار مشکل است.
سرپرست آزمایشگاه، Vladimir Vinogradov در مورد ساخت این تکنولوژی اظهار داشت که : “ساخت این نانو ذرات اصلا کار آسانی نیست. اینکه اندازه آن ها زیر ۲۰۰ نانومتر باشد بسیار مهم است زیرا در غیر این صورت آن ها برای تزریق مناسب نخواهند بود. در ادامه باید گفت که شرایط ساخت این ذرات نیز باید مناسب باشد تا مولکول های ترومبین شکسته نشوند و فعالیت خود را از دست ندهند. در آخر هم باید گفت که در ساخت این ذرات فقط از مواد سازگار با بدن باید استفاده کرد و این کار دستان ما را محدود می‌کند. “
دانشمندان در مورد اینکه چگونه این دارو ها از بدن فرد در نهایت خارج می‌شود حرفی به میان نیاوردند. به گفته آن ها چون این ذرات با بدن انسان سازگار هستند می‌توانند برای مدت های طولانی در بدن بمانند بدون اینکه خطراتی برای او داشته باشند. آزمایش های بیشتری هنوز لازم است و هنوز معلوم نیست که این تکنولوژی در چه زمانی قابل مصرف توسط پزشکان خواهد بود.
نظرات