جلوگیری از خون‌ریزی داخلی توسط نانوذرات

خلاصه خبر

خون‌ریزی داخلی یکی از عوامل مهم مرگ‌ومیر در دنیا است که حالا با تولید داروی نانوذرات، باعث شده تا خون‌ریزی داخلی و گرفتگی رگها تا حدودی زیادی از بین برود.

هر ساله هزاران نفر در دنیا به خاطر خون‌ریزی داخلی از بین می‌روند.

بر اساس داده‌هایی که از سال ۱۹۹۷ تا کنون جمع‌آوری شده است، مشخص گردیده که از هر ۱۳ نفر، ۱ نفر به خاطر خون‌ریزی داخلی می‌میرد و حالا با استفاده از دارویی مانند آسپیرین، این آمار به ۱ نفر از هر ۵ نفر افزایش یافته که منجر شده تا تعداد فوتی‌های خون‌ریزی داخلی به ۲۰ هزار نفر (فقط در آمریکا) افزایش یابد. به همین دلیل، خون‌ریزی داخلی یکی از دردناک‌ترین و سخت‌ترین بیماری‌هایی است که می‌توان با آن مبارزه کرد.

دانشمندان دانشگاه IMTO روسیه امیدوارند تا با ابداع شیوه‌های جدید، خون‌ریزی داخلی را کنترل کنند.

آنها موفق شده‌اند تا با استفاده از نانوذرات، تا حدودی به هدف خود برسند.

این تیم تحقیقاتی پیشنهاد کرده است که با نانوذراتی که توسط آهنربا هدایت می‌شوند، می‌توان با محرک‌های لخته‌کننده خون روی برخی رگها، جلوی خون‌ریزی داخلی را گرفت.

این تحقیق که در مجله گزارشات علمی منتشر شده است، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان نانوذرات را به رگ و محلی اصلی خون‌ریزی فرستاد.

بر این اساس، هنگامی که نانوذرات وارد رگ شد، سرعت لخته‌سازی ۶٫۵ برابر شده و سرعت خون‌ریزی ۱۵ بار کمتر می‌شود.

این مواد معجزه‌گر، دارای آنزیمی هستند که لخته‌سازی را سرعت می‌بخشند.

محققان پس از انجام کار، آنزیم‌ها را به وسیله آهنربا جمع کرده و به منطقه بعدی می‌برند.

این نکته را نیز یادآور شویم که جابه‌جایی ذرات با آهنربا بسیار دقیق انجام می‌شود به طوری که پزشک می‌تواند آنها را به راحتی به منطقه مورد نظر هدایت نماید.

اگرچه این مواد در صنعت پزشکی و کاهش خون‌ریزی داخلی بسیار مؤثر هستند، ولی تولید آنها بسیار کار سختی است.

مسئول آزمایشگاه این تیم تحقیقاتی، آقای ولادیمیر وینوگرادوف در یک کنفرانس مطبوعی اذعان کرد که: تولید این مواد کار طاقت‌فرسایی است. سایز این مواد بسیار اهمیت دارد زیرا باید حداکثر اندازه آنها ۲۰۰ نانومتر ( ۰٫۰۰۱ میکرومتر) باشد وگرنه نمی‌توانند به خوبی کار خود را به خوبی انجام دهند. ضمن اینکه ما باید از موادی برای تولید بهره ببریم که با بافت‌های زنده بدن انسان سازگاری دارند.

از آن جایی که این مواد با بافت‌های زنده بدن سازگار هستند، چگونگی از بین بردن آنها مشخص نشده ولی محققان بر این باورند که برای امنیت بیشتر بهتر است مدتی در بدن بیمار بمانند.

تولید این مواد آنقدر اهمیت دارد که همه منتظر ورود آنها به صنعت پزشکی باشند ولی متأسفانه زمان دقیق تولید آنها مشخص نشده است.