چگونگی پیدایش ماه

حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش، زمین یک جرم سنگی  به نام سینستیا(Synestia) بود و ماهی در اطراف آن وجود نداشت. این دیدگاهی احتمالی از چگونگی به وجود آمدن ماه است. به گفته مقاله ای جدید که در روزنامه Geophysical Research-Planets این می‌تواند از بهترین توضیحاتی باشد که دانشمندان به آن رسیده اند.

“ماه از نظر ترکیبات شیمیایی خیلی به زمین نزدیک است اما برخی تفاوت ها هم وجود دارد. این احتمال که ماه زمانی بخشی از کره زمین بوده بعید و دور از انتظار نیست.” بررسی های جدید از تاریخچه ماه همگی بر فرض وجود حالتی از زمین به نام سینستیا پرداخته می‌شوند. در زبان یونانی، Syn به معنای کنار هم بودن و Hestia به معنای الهه ی ساختار ها و معماری ها است. یک سینستیا هنگامی اتفاق می‌افتد که دو جسم سماوی در فضا به هم برخورد کنند و این برخورد به ابری از  بخار گاز بسیار داغ تبدیل شود.

اگر این دو جسم بزرگ سماوی به اندازه لازم گشتاور داشته باشند( همانطور که بیشتر اجرام در حال چرخش دارند)، این ابر گازی به چرخیدن ادامه می‌دهد و می‌تواند دیسکی از بخار مذاب را ایجاد کند که شبیه دونات باشد. این دیسک از نظر ابعاد خیلی بزرگ تر از حلقه های زحل(کیوان) است.

به مرور زمان این دیسک در حال چرخش گرمای خود را از دست می‌دهد و به یک جسم چگال و فشرده تر تبدیل می‌شود. این جسم ترکیباتی از هر دو سیاره قبل از برخورد خواهد داشت.

بنا بر تحقیقات Stewart Lock زمین ممکن است قبل از بوجود آمدنش برای مدت کوتاهی به یک سینستیا تبدیل شده باشد. یکی از نظریات معروف در مورد چگونگی پیدایش ماه این است که به توده سنگی ای به نام Theia برخورد کرده است و یک تکه سنگی مذاب از آن به دور مدار زمین شروع به چرخش کرده است و به مرور زمان چگال شده است.

“مدل ما با برخوردی که یک سینستیا تشکیل می‌دهد شروع می‌شود. ماه در داخل زمین به حالت بخار شکل می‌گیرد. این اتفاق در دمای ۲۲۰۰ تا ۳۳۰۰ درجه سیلیسیوس صورت می‌گیرد. با اتمسفری چندین برابر اتمسفر حال کره زمین. همانطور که این ابر در حال خنک شدن بود ماه در لایه بیرونی آن چگالیده شدن را آغاز کرد و به ماهک های کوچک و سرانجام به ماه تبدیل شد. پس از سرد شدن سینستیا ماه توانست از جاذبه آن فرار کند اما کماکان در مدار زمین باقی ماند.

بنا بر این تئوری، ماه برخی از ترکیبات شیمیایی خود را از این سینستیا و برخی دیگر را از زمین گرفته است. برخی از ترکیبات کره زمین هم در طی این فرایند از بین رفته اند. البته باید گفت که سینستیا ها در تئوری به اثبات رسیده اند و هنوز نمونه زنده ای از آنان توسط ستاره شناسان و یا فضانوردان مشاهده نشده است.