نقد و بررسی HTC U11

معرفی

انتخاب گوشی های جدید امسال در مقایسه با آنچه به یاد داریم، نشان می دهد که هیچ راه «درستی» برای ساخت یک گوشی هوشمند وجود ندارد. ما گوشی های با صفحه های خیلی بزرگ، گوشی هایی با صفحه کلید سخت افزاری، حتی گوشی هایی با چندین دوربین داریم. با توجه به این همه تنوع، خیلی هم شگفت آور نیست که HTC تصمیم گرفته که در طراحی گوشی های هوشمند به سبک خودش دوباره به سمت بدنه های یک دست فلزی برود که در پرچم دارانش بسیار محبوب بود و ظاهر جدیدی با خطوط صاف و گستردگی جسورانه در رنگ طراحی کند.

در مقایسه با برخی از رقیب های خود، گوشی های جدید HTC ممکن است کمی احساس امنیت داشته باشند، اما برای شرکتی که هنوز برای بازپس گیری سهم دو رقمی خود در بازار در حال مبارزه است، چیزی به عنوان «امن» وجود ندارد. و با وجودی که ممکن است HTC هنوز برای رفتن به مسیر ۱۸:۹ که سامسونگ یا ال جی رفتند آماده نیست، حرکت آن به سمت صوت فقط دیجیتالی، معرفی یک مکانیک جدید برای ورودی ها، و پذیرش اجزای پیشرفته نشان می دهد که این سازنده بدون مبارزه تسلیم نخواهد شد.

چند هفته پیش، HTC پرچم دار جدیدش U11 را به دنیا معرفی کرد. از آن روز ما در حال استفاده از این گوشی هستیم، عکس می گیریم، به موسیقی گوش می دهیم، و تمام کارهایی که برای ما – و شما – مهم است که یک گوشی بتواند انجام دهد. آیا جدید ترین تلاش HTC می تواند ثابت کند که جانشین لایقی برای یکی از محبوب ترین خانواده های تلفن هوشمند این اطراف است؟ به زودی خواهید فهمید.

طراحی

براق و جلب توجه کننده، اما آیا این ها برای رقابت با ظاهر آینده ی پرچم داران دیگر کافی است؟

اچ تی سی یو ۱۱ (HTC U11) ممکن است خیلی متفاوت تر از HTC 10، One M9، و سایر پرچم داران گذشته ی HTC باشد، اما از بسیاری جهات یک تلاش تکاملی نیز هست – اگر نه مستقیم ترین. قبل از این که ببینیم U11 با سایر نمونه کار های HTC مطابقت دارد، بیایید درباره ی طرحی خود این گوشی صحبت کنیم.

به جای بازگشت با یک گوشی فلزی دیگر، HTC در U11 به خمیدگی ها و شیشه توجه زیادی نموده. قاب همچنان فلزی است، و لبه ی قاب شده ی صاف آن در اطراف حاشیه قاب کشیده شده، اما حالا به عنوان گوشتی عمل می کند که بین شیشه ی جلو و عقب ساندویچ شده.

همانند HTC 10، در U11 هم حسگر اثر انگشت در زیر صفحه نمایش گوشی و کنار دکمه های برگشت و چند محتوایی قرار گرفته.  در لبه سمت راست دکمه های تنظیم صدا و دکمه پاور رو می‌بینیم، در حالی که در لبه پایینی پورت USB Type-C و بلندگو های اصلی قرار دارند. تا اینجا راجع به قسمت بیرونی گوشی صحبت کردیم. البته جای سیم کارت در قسمت بالا و سوراخ های مختلفی برای میکروفون (که در U11 به صورت شبکه است) اینجا و آنجا وجود دارد، اما طرح کلی هنوز خیلی به قبلی ها شباهت دارد.

بخشی از آن مربوط به تصمیم دائمی HTC در از رده خارج کردن جک های هدفون آنالوگ است، در حالی که بخش دیگر آن مربوط به پذیرش طرح ورودی های حساس به فشار اج سنس (Edge Sense) این شرکت است. با فشردن این گوشی، شما می توانید دستورات نرم افزاری مختلفی را راه اندازید – که در ادامه درباره ی آن با جزئیات بیشتری صحبت خواهیم کرد – و در حالی که چنین قابلیت هایی در سایر گوشی ها با یک دکمه فیزیکی اضافی همراه است،  HTC موفق به ارائه ی عملکردی مشابه بدون دکمه های اضافی در U11 شده است.

ویژگی برجسته در طراحی U11 باید پنل شیشه ای پشت آن باشد، که سازنده از آن به عنوان «سطح مایع» یاد می کند. مواد مخصوص داخل این شیشه نه تنها به سطح رنگ منحصر به فردی می دهد، بلکه ویژگی های انکساری باعث می شود که این رنگ تحت زاویه و شرایط نوری مناسب تغییر کند. در ایالات متحده، ما تنها رنگ های آبی، مشکی، و نقره ای مایل به آبی را داریم، ولی در بازار های بین المللی سفید و شاید خیره کننده ترین رنگ از بین این پنج رنگ یعنی قرمز نیز وجود دارد.

این رنگ ها بسیار زیبا به نظر می رسند ولی با جای اثر انگشت روی سطح براق و صیقلی آن خیلی زود کثیف می شوند. خوشبختانه HTC هم یک دستمال برای تمیز کردن هم جعبه ای مکمل برای تمیز کردن در بسته ی U11 قرار داده است ولی هیچ کدام در واقع این مسئله را رفع نمی کنند.

همه ی این قطعات از جمله پشت گوشی باید با دقت و بدون خطا به هم متصل شوند اما ما فکر می کنیم که این امر از حوصله ی این شرکت خارج است.

به عنوان مثال در دو گوشی U11 که ما طی این نقد بررسی کردیم، هر کدام در قسمتی که شیشه ی پشت گوشی به قاب فلزی متصل می شود دارای گوشه بودند و این اتصال کاملا شفاف بود – در حالی که سمت دیگر کاملا هموار بود. و در هر گوشی این لبه ی تیز در سمت متفاوتی بود – خیلی یکپارچه نبود. شاید این اشتباه جزئی باشد اما وقتی شما سعی در معرفی یک زبان طراحی جدید دارید مانند کاری که HTC در حال انجام آن است، شما می خواهید که کارتان زیر ذره بین قرار گیرد – و آنچه ما در اینجا شاهدش هستیم، به اندازه ی کافی تاثیر گذار نبوده.

حتی اگر همه چیز با هم هم خوانی نداشته باشد، روند جدید ساخت ترفیع بزرگی به U11 نسبت به پرچم داران گذشته داده است و آن اضافه شدن ضد آب با رتبه بندی IP67 است. این قدم بزرگی برای HTC است.

ما هم‌چنین می خواهیم درباره ی اندازه ی گوشی صحبت کنیم و با اینکه U11 دارای قطر ۷.۹ میلی متری است . از HTC 10 تازک تر است اندازه صفحه نمایش آن به ۵.۵ اینچ افزایش یافته. و با توجه به وجود قاب نسبتا بزرگی دور صفحه نمایش این گوشی نسبتا بزرگ به نظر می رسد و برای بعضی از کاربران راحت نیست.

شاید گوشی U11 از لحاظ طراحی و ساخت (اگر نه از نظر جنس) اشتراکات زیادی با Google Pixel XL ساخته ی HTC دارد. U11 نازک تر و صاف تر است اما اگر Pixel XL زیادی برای شما بزرگ بود، U11 هم احتمالا همینطور خواهد بود.

صفحه نمایش

اگر HTC از یکی از تصمیات خود پشیمان شود، آن انتخاب صفحه نمایش ۵.۵ اینچی برای U11 است. در واقع این جمله خیلی منصفانه نیست. پنل ۵.۵ اینچی به خودی خود مشکلی ندارد. اما با توجه به کل صفحه ی گوشی، و شرایط کنونی بازار این موضوع کمی باعث نگرانی ما می شود.

این گوشی دارای ال سی دی ۵.۵ اینچی ۱۶:۹ با کیفیت تصویر ۱۴۴۰×۲۵۶۰ quad-HD است. این به خودی خود مشکل نیست. اما U11 داخل خلا نیست و ما ناچارا هم به این انتخاب با پس زمینه ای از تولیدات کلی HTC نگاه می کنیم هم ظاهر بهتر گوشی های هوشمند در اوایل ۲۰۱۷ را در نظر می گیریم.

بزرگ ترین مشکل – بدون شوخی – این است که این صفحه بزرگ است و باعث بزرگ شدن U11 می شود. در مقایسه با HTC 10 با صفحه ی ۵.۲ اینچی اش، U11 تقریبا نیم سانتی متر عریض تر و یک سانتی متر بلند تر است. و در حالی که ممکن است شما سریعا ذکر کنید که ال جی و سامسونگ هم به پرچم داران ۲۰۱۷ خود صفحه نمایش بزرگ تری اختصاص دادند، پذیرفتن نسبت صفحه جدید به این شرکت ها اجازه ی این کار را می دهد بدون اینکه گوشی با پهنای U11 تولید کنند. اگر انگشتان کوچکی دارید، این گوشی برای شما راحت نخواهد بود.

اگر U11 صفحه نمایش لبه به لبه داشت این مسئله کمتر مطرح بود و در حالی که در ظاهر گوشی از شیشه منحنی ۲.۵D استفاده شده، کناره های صفحه آنقدر از لبه گوشی دور است که کوچک به نظر می رسد.

از نظر تصویری، صفحه نمایش U11 خوب است و قادر به ارائه سطح مناسب روشنایی می باشد. دقت رنگ عالی نیست ولی ما قدردان تنظیمات نرم افزاری موجود مانند تنظیم دما رنگ هستیم. به طور پیش فرض، همه چیز روی صفحه نیز بزرگ است (انگار HTC فراموش کرده که این یک گوشی ۵.۵ اینچی است) و ما به شدت توصیه می کنیم که زمانی را به تنظیم گوشی برای استفاده از فونت های کوچک تر اختصاص دهید.

رابط و عملکرد

فشار دادن گوشی راه ورود اطلاعات خلاقانه ای است اما آیا واقعا عملی است؟

رابط U11 عمدتا شبیه به HTC fare  است به علاوه ی یک ضمیمه ی مهم: Edge Sense. Edge Sense، حقه ی بزرگ U11، شامل مجموعه از سنسور های فشار در کناره های گوشی مجاور صفحه نمایش است. این سنسور ها فشار را تشخیص داده و هنگامی که شما گوشی را فشار دهید به شما امکان اجرای نرم افزار می دهد.

به طور پیش فرض، HTC تنظیمات این اقدام را برای راه اندازی سریع ددوربین U11 قرار داده – و با یک فشار دیگر عکس می گیرد. شما همچنین می توانید یک فشار را برای اسکرین شات تنظیم کنید، یا روشن کردن چراغ قوه، یا باز کردن برنامه ی منتخب شما. و برای اضافه کردن کمی انعطاف پذیری به این ترکیب شما می توانید دو اقدام متفاوت را به طور جداگانه تنظیم کنید: یکی برای فشار کوتاه و دیگری برای فشار طولانی تر.

در ابتدا، ما کمی در مورد این امکان HTC محتاطانه عمل می کردیم با توجه به این موضوع که برای امکانی که گلکسی اس ۷ اکتیو (Galaxy S7 Active) یا جدید تر بلک بری کی وان (BlackBerry KEYone) به سادگی با یک دکمه اضافه کرده بودند، HTC بیش از حد خرج کرده بود.

اما بعد از کمی استفاده از Edge Sense ارزش آن را بیشتر درک کردیم. مثلا هنگامی که در حال گرفتن عکس در یک زاویه نامناسب هستید: . موقعیت های زیادی پیش می آید که زدن دکمه ی شاتر سخت است (چه برسد به دکمه ی روی صفحه نمایش)، در حالی که برای فشردن گوشی هیچ مشکلی وجود ندارد. و با اینکه در ابتدا این فشار دادن غیر طبیعی به نظر می رسد، امکان تنظیم سطح فشاری که Edge Sense با آن فعال می شود، به دسترسی راحت تر این قابلیت کمک زیادی می کند.

کمک های دیگری که باعث آشنایی بهتر با این سیستم جدید می شود وجود نشان های تصویری روی صفحه نمایش است که نشان دهنده ی نیرویی است که شما در حال وارد کردن آن به گوشی هنگام فشار دادن، هستید. این ویژگی در ابتدا مفید است اما احتمالا در نهایت شما خواستار حذف آن هستید.

پردازنده و حاقظه

اچ تی سی کمی هزینه را به مجهز مردن U11 با بهترین سیلیکون اختصاص داده.

اچ تی سی U11 را به بهترین پردازنده ای که شما در این فصل می توانید روی یک گوشی هوشمند اندروید ببینید، مجهز کرده: اسنپ دراگن ۸۳۵  Qualcomm Snapdragon 835)). همان تراشه ای که روی مدل های آمریکایی گلکسی اس ۸ یافت می شود و حضور در U11 این گوشی را هم سطح قدرتمندترین تلفن هایی که امروزه می توانید خریداری کنید قرار می دهد.

این پردازنده با ۴ گیگابایت حافظه ی رم و حافظه ذخیره سازی ۶۴ گیگابایت پایه همراه شده است. در بازار های بین المللی شما حتی ممکن است U11 بهتر مجهز شده به ۶ گیگابایت رم و فضای ذخیره سازی ۱۲۸ گیگابایت پیدا کنید، اما برای اکثر کاربران همان ۴/۶۴ موجود است. و ما واقعا انتظار نداریم که کسی به بیشتر از این نیاز داشته باشد.

در کار های روزمره U11 به سرعت کار می کند و در مدتی که ما با این گوشی کار می کردیم هیچ وقت خواستار عملکردی بهتر از این نبودیم. فضای ذخیره سازی ۶۴ گیگابایتی هم احتمالا با زمان طولانی برای ما کفایت می کند و حتی زمانی که این فضای آزاد پر شود، افزودن microSD برای افزایش ظرفیت گوشی همواره پشتیبانی می شود.

اتصال

حتی با داشتن شریک انحصاری برای اینترنت این گوشی به راحتی با شبکه ی منتخب شما کار می کند.

یو ۱۱ دارای دسته ی معمول برای پشتیبانی از باند های حامل است و با وجود سیم کارت مناسب شما مشکلی در استفاده از حامل منتخب خود نخواهید داشت.

برای اتصال با سیم، ما یک پورت USB Type-C داریم، دست مثل سایر گوشی های جدید سری U اچ تی سی. و مانند سایرین این پورت سه نقش دارد، به عنوان کانال داده، شارژر تلفن و اتصال هدفون عمل می کند – اما درباره مورد آخر در بخش چند رسانه ای این نقد بیشتر صحبت خواهیم کرد.

دوربین

اچ تی سی هم مانند کاری سامسونگ برای گلکسی اس ۸ انجام داد، برای پرچم دار عظیم امسال خود دوربین متفاوتی ارائه نداد. در اینجا هم ما یک سنسور ۱۲MP UltraPixel مانند دوربین اچ تی سی ۱۰ داریم. و در واقع، در مقایسه با اچ تی سی ۱۰، سنسور U11 کوچک تر است و این موضوع ابتدا باعث نگرانی ما درباره ی کیفیت تصویر شد. آیا سطح کمتر برای دریافت نور واقعا می تواند منجر به عکس های با کیفیت بهتر شود؟

خب به جز اندازه و رزولوشن دوربین، U11 امسال امکانات خوبی ارائه داده است. یکی از برجسته ترین آن ها تعویض فوکس اتوماتیک با کمک لیزر و استفاده از یک سیستم Dual Pixel – همانند سیستمی که توسط سامسونگ استفاده می شود.

ارتقا در جلو گوشی حتی برجسته تر نیز هست، از آنجایی که دوربین سلفی ۵MP اچتی سی ۱۰ به دوربین قوی ۱۶MP ارتقا یافته است.

در زمان بررسی ما مطمئن نبودیم که چه چیزی را گزارش کنیم. آیا این پیشرفت ها عکاسی U11 در درجه ی بالاتری از اچ تی سی ۱۰ قرار می دهد؟ یا کوچک تر بودن سنسو اصلی قدمی به عقب بوده؟ اما زیاد طول نکشید که با استفاده از U11 متوجه شدیم که دوربین این گوشی یکی از بهترین ها در میان گوشی های هوشمند تا چندین ماه آینده می باشد.

کیفیت تصویر

عکس گرفتن با U11 بسیار ساده است. رابط کاربری تمیزی دارد که با افکت های اضافی و مود های عکس برداری شلوغ نشده، در عین حال کنترل قدرتمند دستی در گزینه های بعدی وجود دارد. و اگر در حال استفاده از Edge Sense باشید، عکس گرفتن به راحتی چندین فشار به این گوشی است: یک بار برای فراخوانی دوربین و بار دیگر برای گرفتن عکس.

اما مورد قابل توجه آسان بودن استفاده از این دوربین نیست بلکه کیفیت تصویری است که تولید می کند. و بیایید اشتباه نکنیم: آنها خیلی خیلی خوب هستند. دوربین نسل سوم UltraPixel ، نمایش های سخت را بدون اشتباه زیاد مدیریت می کند، و فوکس بسیار سریع و دقیق آن کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که عکس شیء مورد نظر به طور شفاف گرفته شود. U11 دارای شرایط عکسبرداری بسیاری است، از چشم انداز های دور گرفته تا ماکرو های بسیار نزدیک.

در شرایط دیگر نیز مانند محیط داخلی یا سایر محیط های با نور کم نیز همینطور است، و بر خلاف احتیاط ما درباره دوربین امسال با اندازه کوچک تر پیکسل اش، نتایج خودشان گویای همه چیز هستند. حتی در مکان های بسیار تاریک، شما یک تصویر خراب لکه لکه نخواهید داشت، بلکه عکسی با غلظت آشکار که بسیار شبیه به چیزی خواهد بود که ممکن است با یک دوربین فیلم برداری با کیفیت بالا بدست آورید.

دوربین جلویی نیز عالی عمل می کند و دارای این امتیاز است که تصاویری با کیفیت بهتر از دوربین اصلی تولید کند. ما فقط کنجکاو هستیم که چرا هیچ گزینه ای برای تغییر رزولوشن به حالت ۴MP UltraPixel برای حساسیت نور وجود ندارد.

به خصوص با وجود تنظیمات HDR اتوماتیک این گوشی، U11 امکان گرفتن عکس های بسیار چشمگیری را دارد بدون اینکه نیازمند توجه زیاد کاربر باشد. این دوربین به خوبی دوربین گوگل پیکسل (Google Pixel) که آن نیز توسط HTC ساخته شده، نیست، ولی تقریبا در همان رنج است.

فیلمبرداری

تعجبی ندارد که وقتی یک گوشی دارای دوربینی است که می تواند عکس های بسیار خوبی بگیرد، در فیلم برداری هم مشکلی ندارد. U11 فیلم برداری تا رزولوشن ultra-HD 4K را پشیبانی می کند، با این حال، هر چند فیلم گرفته شده با کیفیت ۱۰۸۰P روان و پایدار به نظر می رسد، فیلم 4K نسبتا با پرش و ناپایداری همراه است. بدون توجه به رزولوشنی که استفاده می کنید، این دوربین به سرعت با تغییر شرایط کنار می‌آید، بویسله ی تغییر اکسپوژر و تغییرات سریع میزان نوردهی، و سرعت در هماهنگی فوکس با سوژه ی در حال حرکت – که بدون شک به لطف تکنولوژی Dual Pixel انجام می شود.

اما ویژگی برجسته تکنولوژی فیلم در U11 هیچ ربطی به بخش بصری آن ندارد، و در عوض مربوط به طوف صوتی این معادله است. اولین انتخاب شما این خواهد بود که آیا می خواهید ویدیو را با صوتی با کیفیت بالا ضبط کنید یا با صوت سه بعدی.انتخاب اول ( صوت با کیفیت بالا ) صوت را در ۹۶ کیلو هرتز با شفافیت ۲۴ بیتی ضبط می کند، و آن را با فرمت FLAC ذخیره می نماید.

در عین حال، صوت سه بعدی از میکروفون های اضافه U11 استفاده می کند و با استفاده ی همزمان از چهار میکروفون همه جانبه ی گوشی، این تلفن قادر به دریافت صدا از همه ی جهات می باشد. نگران نیاز به یک دستگاه صدا ی فراگیر برای گوش دادن به این صوت نباشید، این صوت در نهایت به یک ضبط استریو دو کاناله تبدیل می شود.

صادقانه بگویم که تشخیص تفاوت صوت کیفیت بالا و سه بعدی وقتی در کنار هم به صورت تست ۱ و ۲ گوش داده می شوند، سخت است. ولی هر دو صدا ها بسیار خوب هستند و به همین علت ما زیار بر این موضوع تاکید نمی کنیم.

آخرین حالت ضبط صوت نوعی از صوت سه بعدی به نام فوکس آکوستیک است. با استفاده از این گزینه، هنگامی که شما صفحه نمایش گوشی را به اندازه کاف زوم کنید یک متر حجم صدای دایره ای می بینید که منعکس کننده ی صدا از مرکز تصویر  است. وقتی که زوم می کنید، U11 صدای تولید شده توسط سوژه را جدا کرده و صداهای پس زمینه را فرو می نشاند.

این یکی از آن ویژگی هایی است که تحت برخی شرایط خاص بسیار عالی عمل می کند ولی در بقیه موارد اینگونه نیست. حداقل در آزمایشات ما، ما شاهد دور شدن صدای پس زمینه بودیم – و همچنین نازک تر شدن آن، به طوری که انگار از بین بردن باس آن قدرتش را نیز گرفته است – اما این تاثیر قابل مقایسه با زوم کامل نیست، زمانی که فقط سوژه دیده می شود.

با اینکه این حالت های صوتی به اندازه ای که ما بخواهیم قابل ملاحظه نیستند، تفاوت کوچکی با ویدیو های کیفیت بالای U11 ایجاد می کنند.

چند رسانه ای

مانند مهارت های U11 در فیلم برداری، در استفاده از مولتی مدیا هم بیشتر تمرکز روی صوت می باشد و کمتر روی تصویر. این موضوع چیزی از صفحه ی نمایش بزرگ، روشن و با کیفیت این گوشی کم نمی کند، اما بدون وجود موارد جالب مانند شکل ۱۸:۹ در اینجا چیز زیادی برای بحث باقی نمی ماند.

در عوض، در مورد صدا پیشرفت های جالبی وجود دارد، هم به شکل اسپیکر های ارتقا یافته و هم تحولات جذاب و جدید هندزفری های U11.

خبر خوب برای اسپیکر ها بلند تر شدن به وضوح صدا و صدای کامل تر نسبت به بلندگو های اچ تی سی ۱۰ می باشد که صوت کاملا متعادلی را با کمک تنظیمات EQ از قبل انجام شده، برای هر دو حالت موزیک و تئاتر تولید می کند. از بین این دو، حالت تئاتر صدا بهتری دارد، اما وجود حالت دیگر نشانگر این است که مود تئاتر برای پخش موزیک ایده آل نیست: چیزی که در حالت متوسط بدست می آورد با باس ضعیف از دست می دهد.

ما استفاده نکردن اچ تی سی از اسپیکر های استریو جلویی را دوست نداریم، اما U11 توانسته این امتیاز گذشته را با استفاده از ایرپیس (earpiece) خود به عنوان بلندگو بدست آورد، که مکمل اسپیکر اصلی در لبه زیرین گوشی خواهد بود. از آنجایی که چنین تنظیماتی غیر معمول است، بلندگوی ایرپیس آرام و دارای صدای زیر شدید است اما حضورش برای  ترفیع دادن به خروجی های صوتی U11 نسبت به سایر گوشی های کاملا تک صدا کافی است.

اخبار راجع به هندزفری کمی جالب تر است. اول از همه برای روشن سازی بگوییم که U11 از جک آنالوگ هدفون دیگر استفاده نمی کند. اچ تی سی این پورت را سال پیش کنار گذاشت و نشانه ای از بازگشت آن نیز وجود ندارد. اما این نیز خبر بدی نیست چون سازنده تصمیم گرفته که یک آداپتور تبدیل USB Type-C به آنالوگ را در جعبه ی U11 قرار دهد تا ابه شما این اجازه را بدهد که بتوانید از هدفون های موجود خود نیز بهره ببرید. واقعا نمی دانیم که اضافه کردن این آداپتور چطور برای Bolt یا U Ultra به فکرشان نرسید، ولی خوشحالیم که بالاخره اچ تی سی سر عقل آمده.

با اینکه Edge Sense برجسته ترین قابلیت جدید U11 به شمار می رود، قابلیتی که هدفون های USB Type-C USonic دارند پتانسیل برجستگی بیشتری دارند: لغو فعال نویز. قبلا دیده ایم که هدفون های اچ تی سی چگونه از میکروفون های متصل برای ساده تر کردن روند نصب استفاده می کند، مانند اینکه کانال گوش شما را اسکن می کند تا پروفایل گوش دادن متناسب با بدن شما تنظیم شود.

در حال حاضر اچ تی سی در U11 با استفاده از قدرت رابط دیجیتال تلفن برای شناسایی نویز پس زمینه و ایجاد یک سیگنال لغو نویز که در زمان واقعی به هندزفری میرسد، قدمی به جلو برداشته است. این با تلاش های مختلف سایر گوشی ها کاملا متفاوت است و به راحتی مزیت بزرگی به U11 می دهد – بسته به اینکه چقدر خوب عمل کند.

البته یک یا دو مشکل کوچک در استفاده از این لغو نویز وجوددارد. با هدفون های مستقل شما ممکن است سعی کنید از این جریان لغو نویز زمانی که واقعا به موسیقی گوش نمی دهید استفاده کنید – فقط برای اینکه از کمی صلح و آرامش لذت ببرید. این کار همچنین نمایشی عالی برای میزان قدرتمندی این تکنولوژی لغو نویز خواهد بود.

اما در U11 هیچ راهی برای این کار وجود ندارد – اینکه مستقل از گوش دادن به چیز دیگری از این امکان استفاده کنید. در عوض این لغو به پروفایل اختصاصی صوتی که برای گوش های خود تنظیم می کنید گره خورده است. شما می توانید برابر کننده و لغو نویز را فعال کنید یا هر دو را خاموش کنید، اما نمی توانید از هیچ یک جدا از دیگری استفاده کنید.

این قضیه ارزیابی آن ها را سخت می کند، مخصوصا وقتی که EQ-boost امکان بلند کردن صدا را دارد – و به همین ترتیب، درک لغو نویز را سخت تر می کند. اما پس از ایجاد چندین فایل صوتی شامل فقط سکوت و بارگذاری آن ها در U11، ما سرانجام قادر به ارزیابی کیفیت این لغو به تنهایی بودیم.

و حقیقتا به وعده های خود عمل می کند و به حداقل رساندن نفوذ نویز های ناخواسته ی پس زمینه کمک می کند. اما اثر آن به اندازه ای که در هدفون های لغو نویز دیگر تجربه کردیم واضح نیست. و ترکیب آن با وضعیت ناخوشایند نرم افزاری اتصال استفاده آن به پخش صوتی فعال، این قابلیت را کمرنگ تر از چیزی که ما فکر میکنیم می توانست باشد، کرده است. شاید اچ تی سی در ارتقا نرم افزاری آینده کمی این موارد را در مسیر درست تغییر دهد، اما ما این گوشی را با چنین امیدی نمی خریم. در نهایت، تمام قابلیت لغو نویز در هندزفری خوب است – نه عالی.

کیفیت تماس

پس از شنیدن چندین صدای زنگ هنگام برقراری تماس، ما همه آماده بودیم که که به کیفیت تماس صوتی U11 ایراد بگیریم، اما به محض اینکه طرف مقابل گوشی را برداشت، همه چیز خوب بود. حتی بهتر از خوب بود و بر اساس چیزی که از کسی که پشت خط بود شنیدیم، خروجی تماس های U11 نیز بسیار خوب بوده است.

عمر باتری

همانند اچ تی سی ۱۰، U11 دارای باتری ۳۰۰۰mAh است. این همان اندازه ایست که شرکت در U Ultra ۵.۷ اینچی استفاده کرد. اما وقتی صفحه نمایش بزرگ U Ultra  و چیپ نسل قبلی اسنپ درگن ۸۲۱ عمر باتری را در ۷ ساعت نگه می داشت، صفحه نمایش کوچک تر U11 و استفاده از چیپ اسنپ درگن ۸۳۵ با مصرف انرژی کمتر ( بخشی از آن به لطف ساخته شدن آن روی یک پردازنده ی ۱۰ نانو متری) قادر به افزایش عمر باتری با همان اندازه برای دو ساعت بیشتر است. ما در آزمایش پایداری اختصاصی خودمان تا نه ساعت با صفحه روشن به طور مداوم را زمان گرفتیم.

این عمر باتری واقعا خوب است و به راحتی از سامسونگ گلکسی اس ۸ و ال جی جی ۶ جلو زده است. با توجه به این که U11 چنین نمایش خوبی را بدون خراب شدن عملکرد یا ضخامت دستگاه ارائه می دهد بیشتر شایان توجه است.

زمان شارژ شدن نیز واقعا خوب است و ۹۸ دقیقه ای که طول می کشد تا باتری U11 دوباره پر شود حتی از U Ultra نیز سریع تر است. این به وسیله ی آداپتور شارژ سریع ۳.۰ (Quick Charge) این گوشی است. شاید تنها شکایت ما این باشد که اثری از پشتیبانی شارژ بی سیم وجود ندارد ولی این ویژگی فقط شکر روی کیک است – و از لحاظ عملکرد باتری، این کیک الان هم خوشمزه است.

نتیجه

گوشی HTC U11 تلفنی است که محدود به نیست. تمامی قابلیت های پردازش هر پرچم دار ۲۰۱۷ را دارد،  دستیار دیجیتالی مدرن و بسیار مفیدی را ارائه می دهد، و دارای قابلیت هایی با تکنولوژی بالا مثل لغو فعال نویز می باشد. اما این گوشی کمی تاریخی نیز به نظر می رسد.

برخی از به طور مستقیم تقصیر اچ تی سی نیست، از آنجایی که اخیرا بازار به سمت گوشی هایی با صفحه نمایش های بسیار بزرگ و اسکرین هایی که بر چهره ی این گوشی ها تسلط دارد، حرکت کرده است. آیا U11 به اندازه ی کافی طراحی شده بود قبل از این که اچ تی سی وارد چنین رقابت هایی در ظاهر شود؟ با اینکه ممکن است بنظر برسد که ما زیادی به استایل GS8 و G6 توجه می کنیم اما این ترند به زودی از میدان خارج نمی شود.

خوشتان بیاید یا نیاید U11 گوشی بود که می توانست در ۲۰۱۶ برجسته شود – نه ۲۰۱۷. و تمام رنگ های زیبا و پنل های براق پشت آن این حقیقت را تغییر نمی دهد. طراحی کهنه است. اگر اچ تی سی از قبل در راس بازار قرار داشت، این موضوع شاید زیاد مهم نبود، اما از آنجایی که دارای مقدار قابل توجهی از طرفدارانی که این گوشی را فقط بدلیل پرچم دار جدید اچ تی سی بودن بخرند، نیست، U11 کار سختی در پیش دارد.

لوازم اضافی مانند کیس رایگان و مبدل آنالوگ هدفون خوب است، اما هیچ یک نمی تواند دلیل خریداری این گوشی باشد. هندزفری های USonic لغو نویز می توانند دلیل خوبی باشند اما دیدیم که در عمل اثر خیلی گیرایی ندارند – قطعا کار می کنند، اما اگر آن را روشن کنید تغییر واضحی در سطح صدای پس زمینه نخواهید دید.

حداقل قیمت آن مناسب است. U11 با قیمت ۶۵۰ دلار به فروش می رسد. این قیمت پایین تر قیمت گلکسی اس ۸ است اما G۶ آن را شکست داده است. باری قیمت ۶۵۰ دلاری که این گوشی دارد سختاست که به آن ایرادی وارد کنیم.

تنها مشکل اینجا همانطور که قبلا گفتیم این است که U11 به اندازه ی نزدیک ترین رقیب های خود نمایشی، با ظاهری مدرن و یا حتی لاف زدنی نیست. هنگامی که U11 را می خرید انگار که می گویید «من یک گوشی می خواهم که مانند پرچم داران جدید عمل کند اما ظاهرش شبیه گوشی قبلی ام باشد.» و میدانید که خریدارانی هستند که با همین ایده ترقیب می شوند. اما اگر اچ تی سی قصد دارد در عرصه ی رقابت باقی بماند، باید به فکر طراحی جسورانه تر و نمایشی تر برای گوشی هوشمند بعدیش باشد.