تجربه ی مهاجرت من از Android به iOS

اولین گوشی هوشمندی داشتم گوشی Palm Pre اورجینال در سال ۲۰۱۰ بود که آن زمان از سیستم عامل ر WebOS استفاده می کرد اما سفر من با این گوشی کوتاه بود و بعد از تقریبا یک هفته استفاده، چون که قسط ماهیانه ی آن بشتر از اون چیزی بود که پدر و مادرم انتظار داشتند، مجبور شدم تا آن را برگردانم و به جای آن یک LG Env3 بگیرم. بعد از اون من به مدت یک سال به صورت روزانه از LG Env3 خودم استفاده کردم تا این که گوشیم به ناچار به پایان عمر خودش رسید و من به سراغ گوشی جدیدم یعنی Samsung Fascinate رفتم. Fascinate همان نسخه ی مخصوص اپراتور Verizon گوشی Samsung Galaxy S  اورجینال بود و همین طور اولین گوشی هوشمندی که من برای مدت طولانی داشتم. یادم میاد که آن زمان سعی داشتم بین Fascinate و Motorola Droid اولیه انتخاب کنم و سر آخر هم به خاطر صفحه نمایش با کیفیت و روزلوشن بالا (!) ۴۸۰*۸۰۰ AMOLED، گوشی Fascinate رو برگزیدم.

گوشی Samsung Fascinate برای مدت زیادی به عنوان گوشی اصلی من خدمت کرد و اولین معرفی من به دنیای سیستم عامل Android شرکت Google بود. این گوشی در زمان عرضه به اندروید ۲.۱ یا همان شیرینی خامه ای (Eclair) مجهز شده بود به مروز زمان نیز برای اندروید ۲.۲ یا همان ماست یخ زده (Froyo) و پس از آن اندروید ۲.۳ یا نون زنجبیلی (Gingerbread) آپدیت دریافت کرد. به خاطر میارم که اون موقع کاملا تحت تاثیر این گوشی قرار گرفته بودم و با این که سیستم عامل WebOS در یک هفته ی استفاده ام از Palm Pre واقعا مرا جذب کرد اما قابلیت ها و قدرتی که اندروید در اختیار داشت به سادگی من رو مجذوب و دیوانه ی خودش کرد.

پس از Samsung Fascinate سفر من با سیستم عامل Android به همراه گوشی های زیاد دیگه ای ادامه پیدا کرد، از جمله گوشی های Nexus 5 و Nexus 6 شرکت گوگل ، هر سه نسخه ی گوشی Motorola Moto X، گوشی BLU Life Play و OnePlus One ، LG G4 ، Samsung Galaxy S6 ، Motorola Moto G3 و گوشی های دیگر. اما عشق و علاقه و وابستگی من به Android با نسخه ی ۲.۱ Eclair شروع شد و تا زمان اندروید ۶ مارشملو (Marshmallow) با گوشی Moto X Pure Edition ادامه پیدا کرد. اساسا باید بگم که در بحث سیستم عامل های گوشی های هوشمند، اندروید تمام چیزی است که من می شناسم اما اخیرا تصمیم گرفتم که کمی این وضعیت را تغییر دهم.

پیش از این نامزد من هم همچنین صاحب گوشی Motorola Moto X Pure Edition بود اما علاقه ای به سایز بزرگ این گوشی نداشت چون که دست های تقریبا کوچکی داره و به دنبال دستگاهی بود که بتواند راحت از آن به صورت روزانه استفاده کند. این شد که به همراه هم به فروشگاه BestBuy نزدیک خودمان رفتیم و من به او گوشی هایی مثل Huawei Honor 8، Google Pixel و Samsung Galaxy S7 در میان دیگر گوشی ها نشان دادم اما بی فایده بود و هر گوشی اندرویدی که به او نشان می دادم ، او به صورت پیوسته به گوشی Apple iPhone SE جذب شده بود. در حالی که نامزدم مشغول کار و تست با نسخه ی مخصوص تست iPhone SE بود من هم به صورت ناگهانی تصمیم به انتخاب گوشی Apple iPhone 7 گرفتم. تا آن زمان من هیچ وقت یک گوشی iPhone نداشتم و چنان مشتاق چیزهایی که iOS ارائه می کرد هم نبودم اما وقتی که نامزدم iPhone SE را گرفت ، من هم تصمیم گرفتم کاری را انجام دهم که هیچ وقت فکر نمی کردم اتفاق بیافتد، من هم یک iPhone برای خودم خریدم. من متوجه شدم که دیگه وقتش بود تا با دنیای iOS نیز آشنا شوم از آنجایی که شغلم باعث شده که اخبار دنیای تکنولوژی گوشی های هوشمند را به صورت روزانه تحت پوشش قرار دهم ، و اگر در مهلت برگشت دادن گوشی از گوشی خوشم نیامد هم می توانم آن را به BestBuy برگردانم و به کار با Motorola Moto X خودم ادامه دهم.

الان اما بیش تر از دو هفته از روزی که گوشی iPhone 7 را خریدم می گذرد و من هم اکنون هیچ قصدی برای برگشتن به گوشی Moto X قدیمی خودم و یا هیچ دستگاه اندرویدی دیگری در آینده ی نزدیک، ندارم. اما دلیل این اتفاق چه می باشد؟ چه چیزی باعث شد تا من تنها سیستم عامل گوشی هوشمندی که می شناختم را ترک کنم و به سراغ سیستم عامل شرکت Apple بروم؟

آپدیت های نرم افزاری قابل اطمینان و پیوسته

یکی از بزرگترین و مهم ترین مسائل و مشکلاتی که پلتفرم Android از زمان آغاز عرضه ی اولیه اش تا به حال با ان رو به رو بوده است ، موضوع جدا جدا بودن نرم افزار آن می باشد. به صورت پایه، روزانه دستگاه های اندرویدی جدید زیادی به بازار عرضه گردیده و در حالی که این اتفاق باعث دامنه ی انتخاب گسترده در زمان انتخاب سخت افزار می شود ، اما همچنین باعث به وجود آمدن مشکلات زیادی با نرم افزار هایی که این گوشی ها در حال اجرا هستند نیز می باشد. آخرین و جدید ترین نسخه ی اندروید یعنی اندروید ۷ نوقا (Nougat) از زمان ۲۲ آگوست تا به حال در دسترس بوده است و اگر چه شرکتی مثل Motorola تایید کرده است که گوشی Motorola Moto X Pure Edition آپدیت نرم افزاری جدید اندروید نوقا را در آینده دریافت خواهد کرد ، اما هیچ تاریخ رسمی مبنی بر اتفاق افتادن و انتشار دقیق این آپدیت در دسترس نمی باشد.

این موضوع تقریبا برای تمام دستگاه های اندرویدی موجود در بازار (البته به جز سری گوشی های Nexus و Pixel شرکت گوگل) صادق بوده و زمانی که بخواهید که از جدید ترین و عالی ترین ورژن سیستم عامل دستگاه هوشمند خود استفاده کنید، این مشکل واقعا به رنج بزرگی برای شما تبدیل می شود. اما با آیفون ، آپدیت های جدید برای آی او اس بلافاصله پس از عرضه توسط اپل در دسترس همه می باشند، حتی برای iPhone 5 گوشی که Apple در سپتامبر سال ۲۰۱۲ عرضه کرده جدیدترین آپدیت ها منتشر شده است و آخرین نسخه از سیستم عامل iOS را اجرا می کند. این موضوع واقعا چشمگیر بوده و نگران نبودن در مورد این که آیا iPhone 7 من آپدیت های آینده را دریافت خواهد کرد یا خیر نوعی رویای به واقعیت تبدیل شده می باشد.

اپلیکیشن ها

اگرچه که Android توانسته است در زمینه ی رسیدن به دامنه ی انتخاب اپلیکیشن ها در مقایسه با iOS کار خارق العاده ای انجام دهد، اما من متوجه شدم که بسیاری از اپلیکیشن هایی که بصورت روزانه از آن ها استفاده می کنم در آی او اس به نسبت همتایان اندرویدی خود بهتر اجرا شده و دارای قابلیت های بیشتر و کامل تری نیز می باشند. در اندروید برنامه ی Snapchat به هم ریخته و شلوغ با عقب افتادگی های زیاد بوده اما بر روی آی او اس به روان ترین حالت ممکن و بدون کوچکترین تاخیر کار می کند. اپ اندرویدی PNC نیز زمان زیاد و غیر قابل تحملی می گیرد تا به اطلاعات حساب من دسترسی پیدا کند اما در آی او اس پس از داخل شدن با Touch ID ، دسترسی فوری به این اطلاعات دارم. اگرچه که شاید iOS به اندازه ی Android قابلیت های شخصی سازی نداشته باشد اما من ترجیح می دهم تمامی اپلیکیشن های مورد نیازم با سرعت و روانی هر چه تمام تر اجرا شوند تا این که نگران بسته شدن ناگهانی آن ها در هر چند دقیقه باشم، مشکلی که با بعضی از اپ های مشخص در اندروید داشتم.

فقط کار می کند

این گفته ی مشهور که استفاده از iOS اینچنین لذت بخش است چون که “فقط کار می کند” دیگر کمی کلیشه ای به نظر می رسد ، اما پس از دو هفته استفاده از Apple iPhone 7 به عنوان گوشی اصلی ، این موضوعی اس که کاملا و قلبا با آن موافقت می کنم. تا به حال حتی با کوچکترین لگ ممکن در هنگام استفاده از رابطه کاربری گوشی مواجه نشدم ، هیچ وقت با مشکلی در عملکرد گوشی رو به رویی نداشتم ، دوربین تصاویر بسیار خوبی در حالت Auto می گیرد ، تخلیه باتری گوشی هنگام استفاده نکردن حداقل مقدار ممکن و به شدت کم است و بسیاری نکات مثبت دیگر. اما همچنین چیزهایی هم هستند که با رفتن به iOS آن ها را از دست می دهید همچون قابلیت شخصی سازی بسیار کم آی او اس که به دلیل طبیعت بسته بودن منبع این سیستم عامل بوده اما این روش اداره کردن یک سیستم عامل اجازه ی ترکیب شدن و داشتن یکه تجربه ی سخت افزار و نرم افزار یک پارچه را برای یک گوشی به ارمغان می آورد، گوشی که حقیقتا با هر گوشی موجود دیگری در بازار متفاوت می باشد.

اضطراب جدایی

به همان اندازه که من زمان سپری شده ام با iOS را دوست داشتم اما اقرار می کنم چیزهایی در مورد Android هستند که واقعا دلم برایشان تنگ شده است. برای شروع ، هیچ راهی برای دور زدن قابلیت شخصی سازی کمتر موجود بر روی آی او اس وجود ندارد، اما من یه جورایی حتی این موضوع را یک مزیت دانستم از آنجایی که دیگر بی هدف وقتم را بر روی مرتب کردن گوشی خود بدون رسیدن به نتیجه ای هدر نمی دهم. اما همچنان بعضی از اوقات خشمگین می شوم، مثل زمانی که حتی نمی توانم آیکون های اپ ها را هر جایی که دلم می خواهد بر روی صفحه ی خانه قرار دهم.

زیبایی کلی iOS نیز به طور باور نکردنی متفاوت از آن چیزی است که با Android و طراحی متریال (Material Design) به آن عادت داشتم و هنوز هم برخی از مواقع خود را سرگردان در میان اپ ها و منو ها برای پیدا کردن دکمه ها و یا انجام کاری مشخص ، پیدا می کنم. این مسئله می تواند بعضی از مواقع به موضوعی آزار دهنده و گیج کننده تبدیل شود، اما خب بالاخره بعد از بیش از ۶ سال استفاده از تنها یک سیستم عامل گوشی هوشمند چه انتظار دیگه ای می توانم داشته باشم؟

نگاه به آینده

این دقیقا جایی است که هر زمانی که به مشکلی در iOS بر می خورم و یا چیزی را در مورد ان دوست ندارم ، به آن بر می گردم. درست است که منو ها و گشت و گذار معمولی در گوشی ممکن است برخی اوقات گیج و سر درگم کننده باشد ، اما این چیزی است که کار استفاده از  آیفون را به امری غیر قابل تحمل تبدیل کند. و تمام این موضوع مربوط می شود به یاد گرفتن زیر و بم چگونگی کار با سیستم عامل آی او اس ، و پس از این که گوشی آیفونم را برای یک یا دو ماه داشته ام احساس می کنم بخش عمده ای از مشکلاتم با آن فرو کش خواهند کرد و به خودی خود حل خواهند شد.

من همچنان هم نمی توانم از این واقعیت بگذرم که بالاخره این تغییر را انجام دادم و مهاجرت از Android به iOS را انجام دادم اما هر چه بیش تر که در مورد آن فکر می کنم بیش تر از انجام این تغییر خوش حال می شوم. گشت و گذار و کار کردن با یک سیستم عامل گوشی هوشمند کاملا بیگانه به من تا به این جا واقعا تجربه ی خوب و بسیار لذت بخشی بوده است و در حالی که مطمئنم پس از مدتی استفاده از آی او اس و احساس راحتی با آن ، این جادوی ذوق و اشتیاق از بین می رود ، اما احساس نی کنم که لذت من از استفاده از iOS به این زودی ها از بین برود.

من تصمیم دارم که گوشی جدید Apple iPhone 7 خود را نگه دارم و باید بگویم در زمان نوشتن این مقاله هیچ گونه قصد و تصمیمی برای بازگشت به سیستم عامل اندروید در آینده نداشته و یا حداقل در آینده ی نزدیک ندارم، اما اگر این زمانی تغییر کند و احساس خستگی از شرکت تحسین شده ی Apple کنم و به اندروید بازگردم، مطمئنا در مقاله ای دیگر دلایل بازگشت خودم را توضیح خواهم داد.

اما تا زمانی که آن روز بیاید ، من به استفاده از iPhone خودم ادامه خواهم داد تا هر چیزی که برای یاد گرفتن در مورد آی او اس هست را یاد بگیرم. من و این سیستم عامل مطمئنا کارهای انجام نداده ی زیادی با یکدیگر داریم.