معرفی بهترین جت های ساخت لاکهید مارتین

در این مطلب با ۸ مورد از بهترین جت های ساخت لاکهید مارتین آشنا خواهید شد. شرکت لاکهید یکی از شرکت های محبوب هواپیماسازی است که در سال ۱۹۱۲ تاسیس شد. این شرکت در صنعت نوپای هوانوردی که بلافاصله پس از پرواز برادران رایت شکل گرفت، سرمایه گذاری کرد.

این شرکت در سال ۱۹۲۶ دچار ورشکستگی ناشی از رکود اقتصادی شد. این مساله سبب شد که نام شرکت به لاکهید مارتین تغییر پیدا کند. این شرکت در نهایت توسط سرمایه گذاران خریداری شد. یک دوره ساخت هواپیما در این شرکت برگزار شد. این دوره لاکهید مارتین را به یکی از برترین سازندگان هواپیمای نظامی در جهان تبدیل نمود.

جنگ جهانی دوم سبب شد که لاکهید در ساخت هواپیماهای نظامی به پیشرفت فوق العاده ای برسد. این شرکت با ساخت هواپیماهای جنگی باعث پیروزی متفقین شد. با ظهور موتور جت، لاکهید نیز در جهت توسعه هواپیماهای جت حرکت کرد. این مساله سبب شد که لاکهید بتواند رهبری تامین نیروی هوایی ایالات متحده را بر عهده بگیرد. در نهایت لاکهید توانست در طول جنگ سرد تعاملات خود را حفظ کند. طراحی های پیشرفته لاکهید توانست سبب به وجود آمدن هواپیماهای پیچیده امروزی شود. این روند رو به رشد از دهه ۱۹۵۰ آغاز شد و هنوز ادامه دارد. شرکت لاکهید در مارس ۱۹۹۵ با سرکت ماراین ماریتا (شرکت تولیدی سیستم های تسلیحاتی) ادغام شد. نتیجه این همکاری لاکهید مارتین امروزی را به وجود آورد.

این روزها بهترین هواپیماهای مورد استفاده در ایالات متحده، دارای نام لاکهید مارتین هستند. در این مقاله هشت مدل برتر تولید شده توسط این شرکت بررسی خواهد شد.

Lockheed Martin F-22 Raptor

اولین هواپیمای جنگنده رادارگریز لاکهید به نام Lockheed Martin F-22 Raptor  در اواخر دهه ۹۰ معرفی شد. این هواپیما در سال ۲۰۰۳ به خدمت گرفته شد. امروز به عنوان یکی از پیشرفته ترین جنگنده های ناوگان هوایی ایالات متحده به کار خود ادامه می دهد. سیستم پیشرانش این هواپیما از دو موتور توربوفن پرت اند ویتنی تشکیل شده است که می توانند سرعت هواپیما را به ۲ ماخ برسانند. وجود این سیستم پیشرانش سبب می شود که هواپیما بتواند پرواز مافوق سوت بدون پس سوز را تجربه کند. این هواپیما از روشی کم مصرف برای پرواز در سرعت ۱.۵۸ ماخ استفاده می کند. علاوه بر آن، موتورهای جت دوگانه از نازل‌های بردار رانش برای کمک به چرخش استفاده می‌کنند. این مساله Raptor را در میان چابک‌ترین هواپیماهای جنگی قرار می دهد.

هنگامی که F-22 وارد خدمت شد، از هواپیماهای رادارگریز F-117 Nighthawk و S-2 Spirit پیرویکرد. البته F-22 اولین جنگنده چندمنظوره بود که با یک بدنه سنتی به صورت سازگار با فناوری رادارگریزی طراحی شد. رقبای خارجی لاکهید مارتین Su-57 Felon از کشور روسیه و Chengdu J-20 از چین هستند. بسیاری از مردم جهان F-22 Raptor را بهترین جنگنده جهان می دانند که امروزه رقیبی مشابه ندارد. تولید این دستگاه در سال ۲۰۰۹ پس از ساخت تنها چند صد دستگاه متوقف شد. این روزها F-35 جایگزین آن شده است.

قابلیت های جنگی F-22 بیشتر از F-23 است. با این حال سایر قابلیت های این هواپیما مانند ارتباطات باعث می‌شود برای برنامه‌های بلندمدت وزارت دفاع (DoD) مناسب‌تر باشد. Raptor هایی که این روزها در حال خدمت هستند، فعلا سالم می باشند و با بازنشستگی فاصله زیادی دارند. به همین دلیل تا زمانی که برای نیروی هوایی آمریکا کارایی داشته باشند، در اوج باقی خواهند ماند.

Lockheed Martin F-35 Lightning II

تواناترین و پیشرفته ترین جت جنگنده ای که ارتش آمریکا در اختیار دارد، لاکهید مارتین F-35 Lightning II است. پیشرفته نامیدن این جت عادلانه نیست. در واقع مجموعه‌های اویونیک، سیستم های ارتباطی و سیستم‌های کنترل تسلیحات آن به حدی پیچیده هستند که افراد کمی می توانند آن را درک کنند. این جنگنده در نیروی دریایی، نیروی هوایی و ارتش تفنگداران موجود است. همان طور که می دانید تمامی این ارگان ها دارای قابلیت ها و نقاط قوت خاصی هستند. همین مساله سبب می شود که جنگنده ها به صورت سفارشی برای هر کدام از این ارگان ها ساخته شوند. برای مثال F-35B نیروی دریایی دارای فن های اضافه هستند. این جنگنده ها قابلیت نشست و برخاست عمودی (VTOL) نیز دارند. این کاربردها ممکن است تجهیزات ارتباطی بیشتری را تحت تاثیر قرار دهد.

F-35 با قابلیت رادار گریزی ساخته شده است. همین مساله سبب می شود که سطح مقطع خود را به اندازه یک توپ گلف کاهش دهد. با این حال دارای طیف وسیعی از موشک ها و بمب های هدایت شونده لیزری است که می تواند یک توپ ۲۵ میلی متری را نگه دارد. با این حال ارتباطات پیوند داده این جنگنده با سایر هواپیماها، سبب موفقیت آن در نبردهای زیادی می شود. این مساله سبب می شود که جنگنده بتواند با سایر وسایل نقلیه زمینی و هوایی و حتی کشتی های مستقر در دریا ارتباط برقرار کنند. این جنگنده اطلاعات را از ماهواره‌ها و حسگرهای متعدد برای تعیین موقعیت و ردیابی اهداف جمع‌آوری می‌کند. در نهایت شلیک می کند و پس از آن نیز به ارتباط خود ادامه می‌دهد و آنها را تا چند اینچ دورتر از هدف هدایت می‌کند.

جنگنده های F-35 سریع ترین و چابک ترین هواپیماهای موجود نیستند. البته این جنگنده ها حملات خود را قبل از رویارویی با دشمن هماهنگ می کنند و از این طریق نام خود را زنده نگه می دارند.

• بهترین لانچرهای اندروید در سال ۲۰۲۳

Lockheed F-16 Fighting Falcon

جنگنده F-16 فالکون در اوایل دهه ۷۰ توسعه یافت و اکنون به عنوان یکی از قدیمی ترین هواپیماهای جنگی در نیروهای مسلح آمریکا شناخته می شود. با این حال جنگنده F-16 هنوز در خطر منسوخ شدن قرار ندارد. در واقع این روزها هواپیماهای F-16 ارتقا یافته اند و برای وزارن دفاع و مشتریان خارجی تولید می شوند. این جنگنده از سال ۱۹۷۹ وارد خدمت شد و تا کنون ۴۶۰۰ فروند از آن ساخته شده است. اکنون ۲۵ کشور از جنگنده F-16 استفاده می کنند.

با وجود ظهور جنگنده های پیشرفته نسل پنجم و ششم، قابلیت های پروازی F-16 همچنان قابل توجه است. F-16 اولین جتی بود که از فناوری پرواز به کمک سیم استفاده کرد. طراحی پیشرفته بدنه این جنگنده سبب شد که بتواند به سرعت بیشتر از ۲ ماخ برسد و در برابر نیروی ۹ برابر جاذبه مقاومت کند. F-16 می تواند به صورت عمودی و با شتاب فوق العاده ای اوج بگیرد. این جنگنده دارای اندازه نسبتا کوچک و بدنه نسبتا سبک است که سبب تفاوت آن با سایر جنگنده های نسل چهارم می شود.   طول F-16 مساوی ۴۷ فوت است اما F-15 و F-14 مساوی ۶۳ فوت است. F-35 نیز ۵۱ فوت است و چابکی کمتری نسبت به سایر پرنده ها دارد. این جنگنده برای تمامی شرایط جوی شاخته شده است. جدیدترین نوع این جنگنده نیز دارای ساختار اویونیکی پیشرفته ای هستند.

F-16 مورد علاقه خلبانانی است که دوام و قدرت مانور آن را ستایش می کنند، حتی زمانی که هواپیماهای رادارگریز پیشرفته تری وجود دارند. این جنگنده پس از به روز رسانی مجدد به زودی در دسترس قرار می گیرد.

Lockheed U-2 Dragon Lady

قبل از پیشرفت فناوری ماهواره ای و پرتاب واحدهای نظارتی مختلف به فضا، وزارت دفاع و آژانس اطلاعات مرکزی (سیا)به دنبال راهی برای پیگیری رویدادهای پشت پرده آهنین بودند. در دهه ۱۹۵۰ تصمیم بر آن شد که یک هواپیمای بلند پرواز به کمک تجهیزات تصویر برداری پیشرفته بتواند تمام آن چه داخل زمین اتفاق می افتد را رصد کند.

U-2 در ابتدا توسط بخش Lockheed Skunk Works به صورت مخفیانه توسعه یافت و اولین پرواز خود را در سال ۱۹۵۵ انجام داد. مدتی بعد سیا پروازهای خود را بر فراز اتحاد جماهیر شوروی برای نظارت بر توسعه سلاح های هسته ای آغاز کرد. تصور می شد که پرواز این جنگنده در ارتفاع ۷۰۰۰۰ پایی آن را از رادارهای شوروی دور نگه می دارد. اما در سال ۱۹۶۰ خلبانی به نام فرانسیس گری پاورز  در نزدیکی مسکو سرنگون شد. در نتیجه این اتفاق بحران دیپلماتیک بین المللی ایجاد شد و به پروازهای آمریکا در حوزه شوروی پایان داد.

U-2 به پرواز خود در سایر مناطق ادامه دارد و قرار است در سال ۲۰۲۶ از رده خارج شود. این جنگنده در عصر ظهور فناوری ماهواره ای نیز به عکاسی با وضوح بالا ادامه دادند. این قابلیت ربطی به نزدیک بودن به فضا و قرار گیری در مسیر مداری ندارد. سقف پرواز بلند و برد عملیاتی ۷۰۰۰ مایل در کنار موتور کم مصرف، سبب استفاده طولانی مدت از این جنگنده شده است. اکنون U-2 نزدیک به ۷۰ سال سابقه پروازی دارد اما به زودی هواپیماهای بدون سرنشین، جای آن را خواهند گرفت.

Lockheed F-80 Shooting Star

فناوری پیشرانش جت در طول جنگ جهانی دوم در حال توسعه بود، اما تنها تعداد انگشت شماری از این هواپیماهای مدرن در نبردها شرکت می کردند. پس از جنگ اولویت استفاده از هواپیماهای جت به صورت انبوه به وزارت جنگ آمریکا واگذار شد. لاکهید (تامین کننده اصلی هواپیما برای متفقین) برای اولین بار با جت جنگنده خود در سال ۱۹۴۳ پرواز کرد. هواپیماهای جدید تا اوایل سال ۱۹۴۵ به نیروی هوایی تحویل داده نشد، زیرا متفقین به آلمان و ژاپن نزدیک شده بودند.

شوتینگ استار جدید که در ابتدا P-80 نامگذاری شد، مجهز به شش مسلسل براونینگ کالیبر ۵۰ بود که برای جنگ آماده شده بود. این هواپیما خیلی زود کاربرد تخصصی تری به عنوان بمب افکن برای پرتاب مهمات معمولی یا موشک های پرتاب هوایی پیدا کرد. حداکثر سرعت در ابتدا ۵۰۲ مایل در ساعت بود. سقف پرواز خدماتی این جنگنده ۴۱۸۰۰ فوت و نرخ صعود آن ۳۰۰۰ فوت بر ثانیه بود. در آن زمان، این جنگنده بسیار سریع و توانا بود و در نهایت به اولین جتی تبدیل شد که هواپیمای جت دیگری را در سال ۱۹۵۰ بر فراز کره سرنگون کرد. در زمان بازنشستگی، هواپیمای P-80 شاهد افزایش سرعت حداکثر به ۵۸۰ مایل در ساعت با سقف بالاتر از ۴۶۸۰۰ فوت بود. P-80 شاهد اقدامات زیادی بر روی کره بود و در مجموع ۱۷۱۵ فروند از آن ساخته شد. در واقع جنگنده P-80 توانست مسیر لاکهید برای ورود به عصر هواپیماهای جت را تسهیل کند.

Lockheed C-5 Galaxy

جت های جنگنده مافوق صوت به صورت گسترده توسط نیروی هوایی استفاده می شوند. البته این جت ها نمی توانند به کمک نیروهای پشتیبانی کار خاصی را انجام دهند. در حالی که جت های جنگنده لاکهید چشمگیر هستند، این شرکت دارای قوانینی است که با گلکسی عظیم لاکهید C-5M پوشش داده شده است. اولین پرواز ۵-C در سال ۱۹۶۸، بزرگترین هواپیمای پرنده در آسمان بود تا اینکه آنتونوف AN-124 با ۲۸ تن وزن ناخالص در سال ۱۹۸۲ از آن عبور کرد.

هنگامی که مقامات ارشد وزارت دفاع متوجه شدند که برای جایگزینی ۱۳۳-C Cargomaster به یک هواپیمای باری با موتور جت نیاز دارند، به سراغ C-5 آمدند. اولین نمونه عملیاتی در سال ۱۹۷۰ به نیروی هوایی آمریکا تحویل داده شد. این نمونه می توانست ۲۹۱۰۰۰ پوند محموله را با سرعت ۵۴۰ مایل بر ساعت و برد ۶۳۲۰ مایل بدون سوخت گیری، حمل کند. تمامی این ویژگی ها سبب دو برابر شدن امکانات هواپیماهای قبلی می شود.

این هواپیما که منحصراً توسط نیروی هوایی آمریکا استفاده می شود، در تأمین حمل‌ونقل سنگین برای عملیات‌های جهانی ارتش ایالات متحده، از جمله مأموریت‌های جنگ سرد در سراسر اروپا و عملیات‌های بعدی در عراق و افغانستان، انتقال تدارکات و زره‌های سنگین به نیروها در مکان‌هایی که پرتاب می‌شوند، ضروری بوده است. این جنگنده اکنون بیش از ۵۰ سال سابقه پروازی دارد. با این حال هنوز ۸۰ درصد عمر مفید بدنه دارد. به روز رسانی اویونیک و سیستم پیشرانشی نیز برای پرواز در سال های آینده ضروری خواهد بود.

Lockheed JetStar

مشتری اصلی لاکهید در طی تاریخ، دولت ایالات متحده بوده است. این شرکت با توجه به آن که بیشتر محصولاتش به دفاع ملی اختصاص دارد، بازاریابی کمی برای عموم مردم انجام داده است. با این حال شرکت لاکهید ابتکار عمل به خرج داد و در حوزه غیر نظامی نیز راه یافت.

نیروی هوایی در اوایل دهه ۵۰ میلادی از لاکهید درخواست کرد که یک جت ترابری سبک برای مسافرت های سریع بسازد. لاکهید نمونه اولیه این هواپیما را که در بخش Skunk Works توسعه داده شده بود، در سال ۱۹۵۷ تحویل داد. با این حال این هواپیما نتوانست در مقیاس بزرگ تولید شود. لاکهید مدل جدید خود را کنار نگذاشت و سعی کرد با توجه به نیازهای بازار مدل جدیدتری به نام JetStar را توسعه دهد. بنابراین لاکهید وارد دوره ساحت جت تجاری شد و پس از آن هواپیماهای دیگری نیز Learjet و FGulfstream را به بازار معرفی نمود.

JetStar به عنوان یک نمونه شرکتی، بسیار موفق بود. این هواپیما در ابتدا با دو موتور ساخته شد و سپس با چهار موتور به روز رسانی شد. این به روز رسانی ها سبب کسب طرفدارهای زیادی شد. علاوه بر آن، لاکهید یک جفت مخزن را روی بال ها نصب کرد که ظرفیت و برد سوخت را به شدت افزایش داد. لاکهید در نهایت ۲۰۰ نسخه از این جت را ساخت و آنها را برای چندین دهه به پرواز درآورد تا اینکه در سال ۲۰۱۹ از کار برکنار شد.

Lockheed F-104 Starfighter

هر زمانی که لاکهید F-104 مشاهده شود، همه می توانند آن را تشخیص دهند. طراحی این هواپیما با بدنه بلند و باریک و بال های کوتاه انجام شد که بررخلاف روش های معمول پرواز می کرد. بدنه هواپیما یک موتور با چند بال متصل و یک غلاف کوچک برای خلبان در جلو دارد. با این حال، این اولین جت جنگنده آمریکایی بود که پرواز مافوق صوت را با سرعت ۲ ماخ انجام داد.

جنگ کره منجر به تولید هواپیماهای سبک و سریعی شد که بتوانند جت های شوروی را رهگیری کنند و در نبرد هوایی پیروز شوند. این امر بر طراحی F-104 تأثیر گذاشت و نرخ صعود فوق‌العاده سریع و حداکثر سرعت کلی را به آن داد. F-104 که به یک توپ ۲۰ میلی متری شش لوله و دو بادگیر در نوک بال ها مجهز بود، مجبور شد با عقب نشینی حمله کند. شعاع چرخش گسترده آن باعث شد تا در جنگ کارایی کمتری داشته باشد.

اگرچه F-104 جنگنده پر سرعتی بود اما نقص های زیادی داشت. در سناریوهای خاص عملکرد خوبی داشت و در بسیاری از سناریوهای دیگر نامطلوب عمل می کرد. این هواپیما دارای سابقه ایمنی ضعیفی است و جان ۱۱۵ خلبان را در طول دوره خدمت خود گرفته است. حادثه برای این جنگنده رایج بود و مردم به آن لقب «تابوت پرنده» و «بیوه‌ساز» را داده بودند.