عملیات استخراج فضایی برای بار دیگر در حال صعود است. اخیراً آژانس‌های فضایی ژاپنی و آمریکایی فضاپیماهایی را به فضا ارسال کرده‌اند تا نمونه‌هایی از این سنگ‌های فضایی را به زمین بازگردانند و روی آن‌ها تحقیق کنند. شرکت‌هایی مانند AstroForge، Trans Astronautica Corporation و Karman قصد دارند که قبل از ورود به حوزه‌ی سیارک‌ها، فناوری‌های خود را در فضا آزمایش کنند.
درواقع اقتصاددانان مجموعه‌ای از مقالات را با عنوان رشد فعالیت‌های اقتصادی در قضا منتشر کردند. برای مثال یکی از این مقالات توسط Ian Lange نوشته‌شده است و به پتانسیل و چالش‌های پیش رو اشاره می کند. این موارد شامل تقاضا برای فلزات حیاتی مورداستفاده در الکترونیک، انرژی خورشیدی و بادی و قطعات الکتریکی مورداستفاده در ماشین مانند باتری است. برخی از شرکت‌ها قصد توسعه‌ی ایده برای استخراج کبالت، نیکل و پلاتین از کف دریا دارند. اما برخی از سیارک‌ها دارای مواد معدنی مشابه هستند و هیچ حیات‌وحشی ندارند که حین استخراج آسیب ببیند.
مقاله Lange رشد معادن فضایی نسبت به معادن زمینی را با توجه به روند انتقال انرژی پاک، قیمت مواد معدنی، قیمت پرتاب به فضا و میزان سرمایه‌گذاری را مدلسازی می‌کند. آن‌ها متوجه شدند که تولید برخی از فلزات در فضا می‌تواند بین ۳۰ تا ۴۰ روز از تولید آن‌ها در زمین پیشی بگیرد. سیارک‌های فلزی ۱۰۰۰ برابر بیش‌تر از پوسته زمین نیکل دارند. این سیارک‌ها مقدار قابل‌توجهی کبالت، آهن، پلاتین و فلزات دیگر دارند. با استفاده از موشکهای چندبار مصرف، هزینه‌ی پرتاب محموله‌ها از سال ۲۰۰۵ به ازای هر کیلوگرم ۲۰ برابر کاهش‌یافته است.
کشتی پرنده الکتریکی Regent با ۶۰ میلیون دلار بودجه پرواز می‌کند
باوجودآنکه فلزات گران‌بها روی زمین تقاضای زیادی دارند، کسی تاکنون روی سیارک‌ها قیمت‌گذاری نکرده است. یک تن کبالت در حال حاضر حدود ۳۳۰۰۰ و یک تن نیکل ۲۰۰۰۰ دلار قیمت دارد. ماشین‌های الکتریکی حدود ۶ برابر ماشین‌های معمولی به مواد معدنی مانند نیکل و کبالت نیاز دارند. نیکل برای پانل‌های خورشیدی و کبالت برای توربین‌های بادی لازم است. تا سال ۲۰۵۰ تقاضا برای کبالت می‌تواند ۶ برابر شود و به یک‌میلیون تن در سال برسد. این میزان افزایش برای نیکل می‌تواند ۴ برابر شود.
معایب و مزایای عملیات استخراج فضایی و دریایی
انجام عملیات استخراج در اعماق دریا ممکن است باعث اختلال در زندگی آبزیان، آلودگی صوتی و نوری و آسیب به اکوسیستم‌ها شود. استخراج فضایی نیز مسائل زیست‌محیطی خاص خود را خواهد داشت. بنابراین کارشناسان باید مطمئن شوند که شرکت‌ها هنگام استخراج سیارک‌ها را پودر نمی‌کنند و همه‌ی منابع را مصرف نمی‌کنند.
استخراج فضایی ازنظر اقتصادی خطرناک است و آینده آن به افزایش تقاضا برای مواد معدنی خاص بستگی دارد. قبل از آن‌که کسی بتواند در فضا حفاری کند. صنعت به اطلاعات زیادی در مورد فراوانی مواد معدنی، استخراج آن‌ها و موانع موجود برای بازگرداندن آن‌ها به زمین نیاز دارد. ازآنجایی‌که شرکت‌ها می‌توانند از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط تلسکوپ‌های زمینی استفاده کنند، به سراغ فضاپیماها میروند.
یک شرکت مستقر در لس‌آنجلس قصد دارد که روی سیارک‌های فلزی نوع M تحقیق کند. این سیارک‌ها دارای منابع معدنی زیادی از نوع فلزات گروه پلاتین هستند. بر اساس مقالات موجود غلظت فلزات گروه پلاتین در شهاب‌سنگ‌های آهن بین ۶ تا ۲۳۰ قسمت در میلیون است. برنامه این شرکت ارسال مواد تصفیه‌شده از چنین سیارکی به زمین است.
این شرکت در اوایل سال جاری یک ماهواره 6U CubeSat را برای ارزیابی نحوه عملکرد فناوری استخراج و پالایش آن‌ها در ریز گرانش به مدار زمین پرتاب کرد. AstroForge قرار است یک آزمایش بزرگ در اوایل سال ۲۰۲۴ انجام دهد. اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، سفینه ترکیب سیارکی مشابه زمین را بررسی می‌کند. برای مأموریت آینده از مواد موجود در آن استفاده می‌کند. این شرکت در ۱۸ اکتبر اعلام کرد که مهندسان اخیراً آزمایش‌های موفقیت‌آمیزی روی سیستم پیشرانه انجام داده‌اند.
منبع: arstechnica
نظرات