گوشی بعدی‌ای که خریداری می‌کنید، به احتمال زیاد در جعبه خود شارژر نخواهد داشت. منظور من از گوشی بعدی هم صرفاً گوشی‌های پرچمدار نیستند. ما متوجه شده‌ایم که تعداد بسیار زیاد و رو به افزایشی از دستگاه‌های میان‌رده هم در حال پیروی از این جریان هستند.
سامسونگ گلکسی A53 و ناتینگ فون ۱ که دو عدد از انتخاب‌های اقتصادی محبوب در سال ۲۰۲۲ هستند، به همراه شارژر در جعبه خود عرضه نمی‌شوند. اگر هم چیزی از نابود شدن جک هدفون از گوشی‌ها یاد گرفته باشیم، باید بدانیم شرکت‌های بیشتری هم به زودی به این رویه حذف شارژرهای تلفن‌های هوشمند از جعبه‌شان روی خواهند آورد.
با توجه به اجتناب ناپذیری این اتفاق، به نظر زمان مناسبی برای این است که تولید کنندگان پروتکل‌های انحصاری تولید شارژر خود را رها کنند و زین پس از استانداردهای جهانی پیروی کنند. برای یافتن دلیل منطقی این کار نیز با وب‌سایت تکفارس همراه شوید.
غیاب شارژر انحصاری در جعبه: آینده‌ای روشن یا نگران کننده؟
با اینکه پس از حذف شارژر از جعبه و تبدیل آن به محصولی برای خرید به صورت جداگانه انتقاداتی به سامسونگ و ناتینگ وارد شد، اما بسیاری از کاربران بدون خرید آن نیز کارشان راه خواهد افتاد. این گفته نیز به دلیل آن است که هر دو شرکت از استاندارد جهانی کابل انتقال نیروی USB برای شارژ سریع استفاده می‌کنند. علیرغم آنچه نام این شارژر به شما القا می‌کد، شارژ فوق سریع سامسونگ یک استاندارد انحصاری نیست. این تکنولوژی در واقع مبتنی بر خصوصیات منبع تغذیه قابل برنامه ریزی (PPS) می‌باشد.
در عمل اما شما می‌توانید از هر نوع کابل شارژ PPS (حتی کابلی که توسط یک شرکت شخص ثالث تولید شده باشد) برای شارژ کردن یک دستگاه مدرن سامسونگ استفاده کنید. هرچند این مقوله برای بساری دیگر از برندهای تلفن، از جمله شیائومی، وان پلاس و اوپو همراه برقرار نمی‌باشد. این برندها در صدر تکنولوژی شارژ سریع تلفن‌های همراه هشومند قرار دارند و پروتکل‌های آن‌ها نیز از ۱۵۰ وات نیرو پشتیبانی می‌کنند. با این حال اگر از یک شارژر USB-PD همراه این دستگاه‌ها استفاده کنید، طبق شواهد تنها می‌توانید ۱۸ الی ۲۷ وات از آن نیرو بکشید.
نیازی نیست اشاره کنیم که این اختلافات در بین شیوه‌های رفتار شرکت‌ها نگران کننده می‌باشند. بسیاری از ما دارای یک شارژر SuperVOOC نیستیم، پس اگر اوپو قصد داشته باشد از قرار دادن شارژر در جعبه امتناع بورزد، هیچ راهی جز خریدن شارژر برایمان باقی نمی‌گذارد. معمولاً می‌توانید شارژرهای وان پلاس، اوپو و ریل می را ترکیب و با هم دیگر جفت کنید، اما این تنها به این دلیل است که هر سه این شرکت‌های از یک تکنولوژی استفاده می‌کنند. از طرفی دیگر اما شارژرهای USB تقریبا جهانی شده‌اند و پشتیبانی از آن را در همه‌جا، از مک بوک گرفته تا اسپیکرهای بلوتوثی، ببینید.
این شکاف بین شرکت‌ها با چاشنی رقابت جنون آمیز بر سر رسیدن به سریع‌ترین شارژر نسل جدید هم ترکیب شده است. دیدن اینکه گوشی‌های هوشمند جدید از توان شارژ دوبرابری نسبت به نیاکان خود پشتیبانی می‌کنند، تبدیل به امری عادی شده است. به عنوان مثال وان پلاس در مدت زمان تنها سه سال از ۳۰ وات به ۱۵۰ وات رسیده است. این در حالی است که این شرکت در حال بسته‌بندی جعبه های دستگاه‌های جدیدش به همراه شارژرهایش است، اما اگر دیگر تعهدی به انجام این کار نداشت هباشد، چه اتفاقی می‌افتد؟
حتی اگر شارژر انحصاری درستی هم در اختیارتان باشد، باز به احتمال زیاد از آنچه دستگاه جدیدتان پشتیبانی می‌کند کندتر خواهد بود. بعد هم اگر بخواهید شارژر جدیدتر را تهیه کنید، از آن‌جایی که شارژر قدیمی توان شارژ سریع دستگاه‌های دیگرتان را ندارد،عملاً بلا استفاده خواهد شد. در کل این چرخه شارژرها، چرخه پلیدی است. نیازی هم به اشاره به میزان پسماند الکترونیکی‌ای که تولید می‌کند نیست.
چرا یک استاندارد جهانی تولید شارژر عقلانی است؟
بر اساس آنچه تا به الان گفته‌ایم، مشخص است که تکنولوژی شارژ انحصاری در دنیایی که روزانه در حال حرکت به سوی هم کنش پذیری بیشتر و بیشتر است، جایی ندارد. در پیش گرفتن استاندارد جهانی‌ای مانند کابل شارژ USB هم قرار نیست یک شبه مشکل Fragmentation کابل USB-C را حل کند، اما حداقل به ما این امکان را می‌دهد که شارژرها را بین دستگاه‌های بیشتری به اشتراک بگذاریم.
بسیاری از دستگاه‌ها مانند لپ‌تاپ‌ها هم همین الان از شارژرهای USB-PD 100 واتی پشتیبانی می‌کنند. شارژر ۲۴۰ واتی جدید هم با توجه به مشخصاتش قاعدتا باید بتواند این استاندارد را حتی بیش از پیش همه‌گیر کند. از این رو از آن‌جایی که شارژرهای USB-PD توسط دستگا‌های بیشتری پشتیبانی می‌شوند، انتظار داریم قیمت آن‌ها نیز کاهش یابد. همین امروز نیز می‌توانید با همان قیمت یک شارژر گوگل یا سامسونگ، آداپتور فرعی‌ای تهیه کنید که یا توان شارژ آن بیشتر است، یا پورت‌های متعددی ارائه می‌دهد.
متاسفانه این کار در دنیای شارژرهای انحصاری ممکن نیست و در این دنیا شما راهی جز پرداخت ۳۰ تا ۵۰ دلار برای یک شارژر اصلی که شاید حتی با سایر دستگاه‌هایتان هم کار نکند، نخواهید داشت.
این مشکل از دنیای شارژرها هم فراتر می‌رود؛ پاوربانک‌های قابل حمل و شارژر خودروها نیز از پروتکل‌های انحصاری پشتیبانی نمی‌کنند. چیزی که در این‌جا بدتر است، این است که همیشه هم نمی‌توانید یک محصول اصلی پیدا کنید. مانند پریز دیواری، توان شارژ در این موقعیت‌ها نیز به ۱۰ الی ۱۸ وات کاهش می‌یابد که برای اکثر کاربران تلفن‌های همراه هوشمند، این غیر قابل قبول است.
شارژرهای انحصاری؛ آغازی بر یک پایان؟
با اینکه از بیان آن نفرت دارم، اما پروتکل‌های شارژ انحصاری به احتمال زیاد باقی خواهند ماند؛ حداقل تا آینده‌ای قابل پیش‌بینی. برندهای مختلفی برای مدتی بسیار طولانی ادعا کرده‌اند که تکنولوژی شارژ آن‌ها در مقایسه با رقیبشان سلامت باتری را بیشتر حفظ می‌کند.
کمی پیش‌تر در سال جاری، اوپو ادعا کرد که انجین سلامت باتری آن در گوشی Find X5 Pro به باتری امکان نگه داشتن ۱,۶۰۰ چرخه شارژ را پیش از دست دادن ۲۰ درصد ظرفیت‌اش می‌دهد. شیائومی نیز در زمان آغاز به کار تکنولوژی شارژ سریع HyperCharge ادعایی مشابه (هرچند محافظانه کارانه‌تر) کرده است.
البته که شما احتمالاً دفعات بی‌شماری شنیده‌اید که سلامت باتری بدون مراقب‌های کافی، تحلیل خواهد رفت. اوپو می‌گوید با استفاده از یک الگوریتم انحصاری که به طور مداوم جریان شارژ را تنظیم می‌کند، موفق به اجتناب از افتادن به درون این پرتگاه شده است. این شرکت همچنین ترکیب شیمیایی باتری‌های یون-لیتیمی خود را جهت دستیابی به ماندگاری بیشتر بهبود داد.
حتی اگر این ادعاهای مرتبط با سلامت باتری را واقعی فرض کنیم، هنوز هم اینکه چرا این موارد قابل تعبیه در کنار استانداردهای جهانی‌ای مانند USB-PD قابل نیستند، نامشخص است. بالاخره، جدیدترین منبع تغذیه USb قابل برنامه ریزی همین حالا هم از از ولتاژ متناوب و مستقیم پشتیبانی می‌کند.
اگر پروتکل‌های انحصاری واقعا ضروری هستند، حداقل کاری که تولیدکنندگان می‌توانند بکنند این است که سازگاری این پروتکل‌ها را با استانداردهای جهانی بهبود ببخشند. فعالیت‌های بسیاری در این جهت دیده‌ایم؛ مانند خط تولید شارژرهای مینی فلش شرکت اوپو که از هر دو نوع شارژ SuperVOOC و USB-PPS پشتیبانی می‌کنند. این در حالی است که این شرکت هیچگونه تمایلی برای فروش این شارژرها در خارج از چین از خود نشان نداده است. اما ظاهراً وان پلاس اولین حرکت خود را انجام داده است.
در سال ۲۰۲۰، گوشی وان‌پلاس 8T به همراه یک آداپتور Dash Charge 65 واتی عرضه شد که از USB-PD تا ۴۵ وات هم پشتیبانی می‌کرد. این پشتیبانی تا به امروز هم ادامه دارد و جدیدترین شارژر ۱۵۰ واتی این شرکت هم از USB-PD به همان میزان پشتیبانی می‌کند. در حالی که ۴۵ وات از ۶۵ واتی (و یا حتی ۱۰۰ واتی) که لپ تاپ‌ها نیاز دارند فاصله زیادی دارد، امیدواریم نشانه‌ای بر آن باشد که روزهای شارژرهای انحصاری تک منظوره به شمارش افتاده باشد.
نظرات