محققان راه جدیدی برای ارتقای تجربه واقعیت مجازی پیدا کرده‌اند. آن‌ها با استفاده از یک دستگاه تولید کننده امواج فراصوت که آن‌ها را به لب‌ها، دندان و زبان ارسال کرده و به این شکل احساسات را به دهان کاربر منتقل می‌کند و اجازه می‌دهد که او چنین بازخوردی را در دنیای واقعیت مجازی دریافت کند.
این سیستم توسط محققان دانشگاه کارنگی ملون واقع در پیتسبورگ ایالات متحده آمریکا توسعه یافته است. با این حال، این سوال مطرح می‌شود که چرا دهان؟ زیرا لب‌ها به شدت حساس هستند. در حقیقت لب‌ها بعد از نوک انگشتان، بیشترین تراکم عصب را در تمام بدن انسان دارند. این فرصت بزرگی را برای ایجاد بازخورد لمسی ایجاد می‌کند.
ویویان شن (Vivian Shen) دانشجوی دکترای موسسه رباتیک همین دانشگاه می‌گوید مدت‌هاست که دهان به همین دلیل در مرکز توجه برای انتقال احساسات در واقعیت مجازی بوده است. با این وجود توسعه دستگاهی عملی قادر به ایجاد بازخورد روی آن، همیشه چالشی بزرگ برای محققان تلقی می‌شده است.
اما اصلاً واقعیت مجازی چیست؟ اگر با این فناوری آشنا نیستید، در ساده‌ترین حالت، واقعیت مجازی بینش و شنوایی شما را از دنیای واقعی، با یک دنیای مجازی یا شبیه‌سازی شده جایگزین می‌کند. اگرچه شکل‌های پیشرفته‌تر واقعیت مجازی شامل بازخورد لمسی هم می‌شوند که طی آن، شما انواع مختلف بازخوردها را از طریق لمس دریافت می‌کنید و متوجه می‌شوید اما تاکنون این بازخوردها صرفاً به دست‌ها محدود بودند.
طبیعتاً کاربران واقعیت مجازی دوست ندارند دهان آن‌ها پوشیده شود، مخصوصاً با توجه به این که بعضی از دستگاه ابعاد بزرگی دارند. یک بار توسعه دهندگان این سیستم‌ها تلاش کرده بودند با استفاده از یک بازوی رباتیک، حین تجربه واقعیت مجازی، آب را روی لب‌ها اسپری کنند. احتمالاً می‌توانید حدس بزنید که این روش بازخورد لمسی، برای استفاده‌های گسترده عملی نیست.
برعکس، امواج فراصوت قادر به طی کردن مسافتی کوتاه و ایجاد حس در ناحیه‌های کوچکی مانند دهان هستند. این فرایند از طریق مبدل‌های متعدد یا ماژول‌های تولید کننده امواج فراصوت انجام می‌پذیرد. شما می‌توانید ماژول‌های متصل به زیر هدست واقعیت مجازی مورد بحث را در تصویر ابتدای همین پست مشاهده کنید. در این دستگاه در مجموع ۶۴ ماژول مجزا به کار گرفته شده است. همان‌طور که گفتیم، امواج تولید شده توسط این مبدل‌ها، روی لب، دندان‌ها و زبان متمرکز می‌شوند.
به گفته مدیران پروژه، احساسات حاصل از امواج فراصوت این چنینی، تنها در نوک انگشتان و دهان قابل ایجاد هستند، چرا که برای مثال ساعد و تنه انسان حاوی گیرنده‌های مکانیکی عصبی کافی برای درک این احساسات نیست. ۱۶ داوطلب در این پروژه شرکت کرده‌اند که به گفته آن‌ها، همه احساسات ایجاد شده، تاثیر و شدت یکسانی ندارند. نتایج نشان می‌دهند که ریزش باران از یک پنجره باز و حس حرکت حشرات روی لب، موفق‌ترین احساسات در این آزمایش بوده‌اند.
در سمت مخالف، داوطلبان احساس برخورد با تار عنکبوت را چندان تاثیرگذار ارزیابی نکرده‌اند، زیرا انتظار داشتند وجود آن را با سایر قسمت‌های صورت خود نیز حس کنند. همین شرایط برای نوشیدن آب از یک چشمه هم صدق می‌کند، زیرا به باور داوطلبان آن‌ها می‌توانند افکت آب را در این حالت روی لب‌های خود حس کنند اما خبری از حس رطوبت نیست.
منبع: MS Power User
نظرات