واقعیت تعمیم یافته، واقعیت گسترش یافته یا Extended Reality که به اختصار XR نامیده می‌شود، فناوری جدیدی است که واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و در نهایت ترکیب این دو یعنی واقعیت آمیخته یا ترکیبی (MR) را شامل می‌شود.
برای این که متوجه منظور ما از واقعیت تعمیم یافته شوید، ابتدا باید سه فناوری دیگر را که در خط پیش به آن‌ها اشاره کردیم، برای شما تشریح کنیم. پس از آن، این فرصت پیش می‌آید که ببینیم آیا این فناوری تکامل یافته‌تر می‌تواند جایگزین اجزای داخلی خود شود یا خیر و اصلاً چه نقشی در زندگی بشر خواهد داشت.
۱. واقعیت مجازی چیست؟
احتمالاً واقعیت مجازی آشناترین بخش از واقعیت تعمیم یافته برای مردم است. در مبحث واقعیت تعمیم یافته، واقعیت مجازی تنها بخش این فناوری است که شما را کاملاً از واقعیت و دنیای واقعی جدا می‌سازد. در ساده‌ترین حالت، واقعیت مجازی بینش و شنوایی شما را از دنیای واقعی، با یک دنیای مجازی یا شبیه‌سازی شده جایگزین می‌کند.
شکل‌های پیشرفته‌تر واقعیت مجازی شامل بازخورد لمسی هم می‌شوند که طی آن، شما انواع مختلف بازخوردها را از طریق لمس دریافت می‌کنید و متوجه می‌شوید. هدست‌های واقعیت مجازی مانند آکیولوس کوئست ۲ اجازه می‌دهند که شما تمام و کمال به جای دیگری سفر کرده و احساس جدایی از جهانی که حقیقتاً در آن حضور دارید و حضور در یک جهان مجازی را تجربه کنید.
۲. واقعیت افزوده چیست؟
واقعیت افزوده برخلاف واقعیت مجازی، شما را از جهان واقعی جدا نمی‌کند. در عوض، واقعیت افزوده تجربه شما از جهان واقعی را از طریق تصاویر و اصوات دیجیتال، ارتقا می‌دهد. بازی Pokemon GO احتمالاً معروف‌ترین نمونه واقعیت افزوده طی چند سال گذشته است.
این بازی در مدت بسیار کوتاهی از طریق نمایش تصویر مجازی پیکاچو (شخصیت‌های اصلی بازی) در آن سوی دوربین گوشی‌های هوشمند یعنی در جهان واقعی، تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین پدیده‌های جهان موبایل شد. چنین رویکردی باعث می‌شد شما احساس کنید در یک مکان واقعی در حال ملاقات با پیکاچو هستید.
Pokemon GO به شکل ویژه‌ای یک پیاده‌سازی پیشرفته از واقعیت افزوده را نشان می‌دهد. این بازی یک نمونه بدون نشانگر از واقعیت افزوده است، یعنی جایی که دوربین نیازی به دیدن هیچ شی خاصی در جهان واقعی برای پیاده‌سازی تجربه واقعیت افزوده ندارد و تنها موقعیت و حالت صحیح کنونی شما را از طریق مشخصات مخابره شده توسط موبایل و ویژگی‌های آن دنبال می‌کند.
اغلب تجربه‌های اولیه واقعیت افزوده برای ایجاد تجربه این چنینی به یک نشان یا علامت مانند پوستر یا یک شی نشانه‌گذاری شده نیاز داشتند. به لطف یادگیری ماشین و بینش ماشین در دنیای فناوری، نرم‌افزارهای واقعیت افزوده اکنون می‌توانند اشیای دنیای واقعی مانند میزها و دیوارها را تشخصی دهند و تصاویر مجازی خود را به شکل صحیح روی سطوح پردازش کنند.
- تحلیل ویدیویی برنامه واقعیت مجازی ایکس باکس؛ رویا یا واقعیت؟
- بهترین هدست های واقعیت مجازی سال ۲۰۲۱
- تحلیل ویدیویی هدست واقعیت آمیخته اپل؛ آیا یک انقلاب جدید در راه است؟
واقعیت افزوده یک مفهوم گسترده شامل چیزهایی است که بسیاری از مردم انتظارشان را ندارند. برای مثال، HUD یا همان نمایشگر هدزآپ موجود در جت‌های جنگنده و برخی از خودروهای مدرن دقیقاً گونه‌ای از استفاده‌های واقعیت افزوده به شمار می‌رود. ساده و خلاصه بگوییم، زمانی که اطلاعات دیجیتال به صورت مجازی جلوی چشم شما در جهان واقعی نمایش داده شوند، شکلی از واقعیت افزوده در حال استفاده است.
۳. واقعیت ترکیبی چیست؟
واقعیت ترکیبی یا آمیخته در نگاه اول شباهت زیادی با واقعیت افزوده دارد. همان‌طور که از نام آن مشخص است، این فناوری، جهان واقعی و مجازی را ترکیب می‌کند. تفاوت اصلی میان واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی، سطح آگاهی واقعیت ترکیبی از جهان واقعی به اندازه‌ای است که واقعیت افزوده آن را ندارد.
این دو مفهوم، زنجیره‌ای از یک مقوله هستند اما اگر بدانید به دنبال چه چیزی هستید، تشخیص واقعیت ترکیبی برای شما آسان‌تر می‌شود.
تجربه‌های واقعیت ترکیبی اشیای دیجیتال را با دنیای واقعی ادغام می‌کنند بنابراین به نظر می‌رسد آن‌ها واقعاً آن‌جا حضور دارند. اشیای مجازی اغلب پشت اشیای جهان واقعی جای می‌گیرند و حتی قادر به پیروی از نورپردازی و سایه‌های ایجاد شده و اعمال آن‌ها روی خودشان هستند.
یکی از نمونه هدست‌های معروف قادر به انجام این کار، هولولنز (Hololens) شرکت مایکروسافت است. این هدست‌های بالارده از فناوری پیشرفته پردازنده هولوگرافیک و سنسورهای ویژه برای نمایش تصاویر به شکل کاملاً واضح روی شیشه جلوی دستگاه استفاده می‌کنند. میدان دید این هدست بسیار باریک است اما با این حال، در این مقطع از زمان با یک محصول فناوری بسیار تاثیرگذار و قابل ملاحظه مواجه هستیم.
به این ترتیب، قابلیت‌های اصلی واقعیت ترکیبی در حال حاضر درون هدست‌هایی که به دوربین‌های خارجی برای رهگیری حرکت مجهز شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال آکیولوس کوئست می‌تواند از دوربین‌های خارجی مونوکروم جهت رهگیری و اسکن اشیای واقعی نظیر مبل یا صفحه کلید و نمایش آن‌ها به شکل مجازی در حالت واقعیت مجازی استفاده کند. این تبدیل و نمایش، شکل دیگری از واقعیت ترکیبی را ایجاد می‌کند.
واقعیت تعمیم یافته چه آینده‌ای دارد؟
واقعیت تعمیم یافته صرفاً چند سال پس از نسل دوم هدست‌های واقعیت مجازی مانند آکیولوس ریفت به یک عبارت رایج در دنیای تکنولوژی تبدیل شد بنابراین برای کاربران بسیار عجیب است اگر این فناوری را جایگزین احتمالی واقعیت مجازی در آینده‌ای نه چندان دور بنامیم.
به هر حال حقیقت این است که اکثر دستگاه‌های واقعیت تعمیم یافته سعی دارند یکی از حالت‌های واقعیت مجازی، افزوده یا ترکیبی را ارائه دهند. شاید درون یک تجربه کامل واقعیت مجازی باشید و سپس تصمیم بگیرید سریع به حالت واقعیت ترکیبی سری بزنید تا کارهای روزمره خود در دنیای واقعی را انجام دهید و سپس به واقعیت مجازی بازگردید.
حتی اگر یک دستگاه، فقط و فقط محدود به یک حالت واقعیت تعمیم یافته هم باشد، مفهوم واقعیت تعمیم یافته می‌تواند به توسعه دهندگان کمک کند که درباره چگونگی ساخت محتوا و تجربه‌های گوناگون، متفاوت و متمایز فکر کنند. در عوض مشاهده این موارد به عنوان فناوری‌های جدا و مجزا، آن‌ها صرفاً وجوه مختلف یک فناوری هستند.
نظرات