کوالکام در برابر نینتندو و کنسول های دستی - تکفارس  
کوالکام در برابر نینتندو و کنسول های دستی - تکفارس  

کوالکام در برابر نینتندو و کنسول های دستی؛ شکست یا موفقیت؟

مهدی ملکی
۲۶ آذر ۱۴۰۰ - 09:15
کوالکام در برابر نینتندو و کنسول های دستی

کوالکام مدتی پیش تراشه‌ای جدید برای دستگاه‌های گیمینگ دستی معرفی کرد. این تراشه با نام اسنپدراگون G3x جهت ارائه یک تجربه تاثیرگذار با ویژگی‌های قابل توجه در نظر گرفته شده است.

از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به خروجی بومی نمایشگر، پشتیبانی از فن‌های خنک کننده و درایورهای کارت گرافیک قابل به‌روزرسانی نام برد. همچنین شرکت ریزر (Razer) هم‌زمان با معرفی این تراشه‌، کیت توسعه‌دهنده خود با مشخصات بالارده نظیر نمایشگر HDR10 و پشتیبانی از mmWave 5G را معرفی کرد.

با این وجود خود کوالکام هنوز هم بازه زمانی مشخصی را برای عرضه دستگاه‌هایی که از این پردازنده پشتیبانی می‌کنند، ارائه نکرده است. این موضوع چندان هم عجیب نیست. اسنپدراگون G3x برخلاف سایر تراشه‌های این سری همین حالا هم یک بازار تثبیت شده در اختیار دارد.

با این حال هیچ چیز قطعی نیست و فرایند تازه‌ای که کوالکام در پیش گرفته، گمانه‌زنی‌هایی را هم برانگیخته است. این شرکت در حال حرکت به سمت بازاری است که رقابت در آن حرف اول را میزند و اگر قرار است که کوالکام حرف آخر را در آن‌جا بزند، نیاز به برنامه بسیار منسجمی دارد. اما اجازه دهید به خود این تراشه بپردازیم تا موارد بیشتری بر ما روشن شوند.

اسنپدراگون G3x چیست؟

ریزر کوالکام

تاکنون کوالکام مواضع محافظه‌کارانه‌ای را در خصوص اعلام پیکربندی دقیق پردازنده و کارت گرافیک این تراشه در پیش گرفته است. فارغ از این ما با توجه به اعلام پیشین اسنپدراگون مطمئن هستیم که اساس اسنپدراگون G3x مبتنی بر مشخصات تراشه‌های سری ۸ اسنپدراگون است.

شایعات مربوط به چنین تراشه بالارده‌ای نیز از مدت‌ها پیش به گوش می‌خوردند. در ماه مارس سال جاری میلادی سردبیر ارشد سابق رسانه XDA-Developers ادعا کرد که کوالکام در حال ساخت یک دستگاه مشابه نینتندو سوییچ با شماره مدل GRD8350P است. او گمانه‌زنی کرد که شاید تراشه این دستگاه مبتنی بر اسنپدراگون ۸۸۸ باشد. اما چرا؟

در حقیقت شماره مدل این تراشه SM8350 است که می‌تواند چنین گمانه‌زنی‌ای را به مرحله جدیدی وارد کند. به زمان حال بازگردیم، کوالکام سرانجام در رویداد تک سامیت (Tech Summit) ۲۰۲۱ دستگاه مذکور را به کاربران نشان داد؛ دستگاهی مبتنی بر تراشه این شرکت و طراحی ریزر که چند خط پیش در خصوص آن صحبت کردیم.

استفاده از یک تراشه نسل قبلی به عنوان اساس تراشه‌ای جدید و البته مهم برای این شرکت چندان هم غیرمعمول و عجیب نیست. کوالکام در سری ۸cx تقریباً از همان اساس تراشه‌های دو نسل ابتدایی خود بهره گرفت.

در اسنپدراگون ۸۵۰ هم شاهد استفاده از ۸۴۵ همین سری به عنوان الگو بودیم. این شیوه حرکت می‌تواند صرفه‌جویی زیادی را منجر شود که هیچ‌کس از آن بدش نمی‌آید. با این وجود ما هنوز مطمئن نیستیم که اسنپدراگون G3x تا چه اندازه مبتنی بر اسنپدراگون ۸۸۸ است.

به هر حال کوالکام مجبور است برای رسیدن به عملکرد گیمینگ مد نظر خود کارت گرافیک آدرنو موجود در اسنپدراگون G3x را تا حد زیادی تغییر داده یا آن را به کل جایگزین قطعه‌ای جدید کند. در واقع اگر قرار است هسته‌های پرچم‌دار سابق کوالکام در این تراشه خودنمایی کنند، تغییر و تحول در کارت گرافیک تنها گزینه منطقی پیش‌روی این شرکت است.

اما حتی اگر کوالکام باز هم قصد داشته باشد که از کارت گرافیک آدرنو ۶۶۰ در این تراشه جدید استفاده کند، قادر است به لطف عملکرد بهتر در زمینه دفع حرارت و قدرت بیشتر عملیاتی، تمام تراشه‌های گوشی‌های هوشمند کنونی را کنار بزند. این راه حل دومی است که می‌توان برای اسنپدراگون G3x متصور شد و شاید در آینده‌ای نه چندان دور به صورت رسمی تایید شود.

آیا کوالکام طلسم کنسول‌های دستی اندروید را می‌شکند؟

با توجه به اطلاعات اندکی که اکنون درباره نسل جدید تراشه‌های این شرکت داریم، نمی‌توانیم پیش‌بینی خوبی را انجام دهیم اما حداقل همین شواهد ناچیز نشان می‌دهند کوالکام بیش از آن که به دنبال فراهم ساختن قیمتی اقتصادی و مناسب باشد، به دنبال محقق کردن بالاترین قدرت خروجی ممکن در بازار است. این اولین اقدام یک شرکت سازنده تراشه در این زمینه تلقی نمی‌شود و امکان دارد دوباره شاهد تکرار سال ۲۰۱۳ باشیم.

در سال ۲۰۱۳ انویدیا تمام تمرکز خود را روی برند گیمینگ شیلد منعطف کرد؛ برندی که به واسطه سری تراشه های تگرا (Tegra) می‌توانست از گوشی‌های هوشمند رایج بازار، قدرت بسیار بالاتری را در اختیار کاربران علاقه‌مند به صنعت بازی‌های ویدیویی قرار دهد.

در همین راستا انویدیا بازی‌های برجسته‌ای را از دنیای رایانه‌های شخصی را برای برای اندروید و به طور اختصاصی محصولات مجهز به تگرا پورت کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به Half-Life 2 و Portal اشاره کرد. این محصولات حتی الان هم می‌توانند بازی‌های رایانه شخصی گیمینگ شما را مستقیماً روی دستگاه‌تان استریم کنند.

سری تلویزیون‌های شیلد تی‌وی (Shield TV) با وجود آن که تبدیل به بهترین تلویزیون‌های اندرویدی موجود شدند ولی همچون تبلت‌ها و محصولات شیلد پرتابل، نتوانستند بازار را در دست بگیرند. سری بلند پرواز انویدیا با وجود سخت‌افزار قدرتمند در زمان عرضه، خیلی زود پیش از آن که بتواند پرواز کند، سقوط کرد.

انویدیا شیلد

بنابراین چه اتفاقی در این بین رخ داده است که کوالکام فکر می‌کند می‌داند باید چه کند؟ خب، هیچ وقت بازی کردن در حرکت تا به این اندازه محبوب نبوده است. اکنون بازار بازی‌های ویدیویی گوشی‌های هوشمند و کنسول‌های دستی ۱۰۰ میلیارد دلار ارزش دارد. به نظر می‌رسد که همه شرکت‌های تولید کننده سخت‌افزار در حال تفکر به پتانسیل این بازار هستند.

کافی است به گوشی‌های هوشمند گیمینگی نگاه کنید که طی چند سال گذشته به تدریج در حال افزایش بوده‌اند تا این موضوع را درک کنید. اکنون برندهایی مانند ایسوس و لنوو گوش‌هایی نظیر ROG فون ۵ و لیجن دوئل را در بازار دارند که نشان از توجه بزرگ‌ترین شرکت‌ها به چنین بازاری است.

اگرچه چنین ترندهای مثبتی در این زمینه به راه افتاده‌اند اما هنوز هم گوشی‌های گیمینگ اندروید نتوانسته‌اند وارد جریان اصلی توجه جامعه شوند. با نگاهی گذرا به سیاست و روندی که کوالکام در پیش گرفته است، به نظر نمی‌رسد که بعد از این هم به این زود‌ی‌ها افراد زیادی به خرید یک کنسول اندرویدی مجزا اقدام کنند. در ادامه ما چند دلیل اصلی نظریه خود را مطرح خواهیم کرد.

عملکرد بالارده، قیمت بالایی هم دارد

اولین چیزی که از محبوبیت کنسول‌های گیمینگ اندرویدی جلوگیری می‌کند، قیمت‌گذاری آن‌ها است. خیلی خوب مشخص است که چرا اکثر دستگاه‌های اندروید گیمینگ یا قدرتمندی که تاکنون منتشر شده‌اند، سعی می‌کنند از تراشه‌ها یا مشخصات قدیمی‌تری نسبت به ترندهای روز بهره بگیرند. تهیه تراشه‌های قدیمی‌تر برای شرکت‌ها آسان‌تر و ارزان‌تر از فناوری‌هایی است که به تازگی پای خود را به بازار باز کرده‌اند.

برای مثال می‌توانیم «اودین» (Odin)‌ را در نظر بگیریم. این کنسول دستی اندروید محصول شرکت استارتاپ Ayn است. با قیمت تقریبی ۲۴۰ دلار، این دستگاه قیمتی منطقی و مناسب برای محصولی مجهز به تراشه اسنپدراگون ۸۴۵ و سایر مشخصات آن دارد.

ولی باید به خاطر بسپاریم که این دستگاه اولین کنسول دستی این شرکت است و احتمالاً برای جذب مشتری چنین قیمت‌‌گذاری را پشت سر گذاشته است. از طرفی اودین توسط یک استارتاپ عرضه خواهد شد که به سختی می‌توانیم آن را شرکتی منجسم با تولید انبوه و موفقیت گسترده در آینده تصور کنیم.

شرکت GPD یک تولید کننده چینی دیگر است که هر از چند گاهی دستگاه‌های قابل حمل ویندوزی عرضه می‌کند و همچنین در زمینه کنسول‌های اندرویدی هم تجاربی کسب کرده است. GPD Win XP این شرکت که مدتی پیش با قیمت ۳۵۰ دلار عرضه شد، با پردازنده میان‌رده هلیو G95 مدیاتک چیز چشم‌گیری در بساط ندارد.

نینتندو سوییچ اولد

پس اکنون زمان خوبی برای مطرح کردن سوال کلیدی این مقاله است: یک کنسول گیمینگ اندروید با پردازنده بالارده اسنپدراگون چه قیمتی خواهد داشت؟ G3x احتمالاً با پردازنده و تراشه‌های بالارده و قدرتمندی عرضه خواهد شد پس اصلاً و ابداً نمی‌توانیم قیمت کمی را برای چنین کنسولی پیش‌بینی کنیم. با یک حساب سرانگشتی چنین دستگاهی در ارزان‌ترین حالت ۳۰۰ دلار قیمت خواهد داشت.

در سمت دیگر ماجرا مشخصات بالارده بیشتری هم وجود دارند که حداقل وجود آن‌ها در کیت توسعه‌دهنده ریزر تایید شده‌اند. با در نظر گرفتن قیمت قابلیت‌ها، فناوری‌ها و قطعاتی مانند مثل mmWave 5G و نمایشگر HDR10 به سختی می‌توان برچسب قیمت کمتر از ۵۰۰ دلار را برای دستگاه‌های مجهز به این تراشه متصور شد؛ تازه در صورتی که همه چیز را در پایین‌ترین حالت در نظر بگیریم، در غیر این صورت حتی قیمت‌های بالاتر هم به سادگی قابل حدس و گمان هستند.

نیازی به یادآوری نیست که این محدوده قیمت به شکل خطرناکی به محصولات جذاب این بازار از جمله نینتندو سوییچ و استیم دک نزدیک شده‌اند. مسلماً یک گوشی دستی اندرویدی با چنین پردازنده‌ای با قیمت یکسان با محصولات مذکور باید چیز منحصربه‌فرد ارائه دهد تا کاربران به سمت آن متمایل شوند، چه برسد به این که با قیمتی بالاتر، چیز خاصی ارائه ندهد!

اگر ناامید شده‌اید باید ذکر کنیم که مشکلات چنین پردازنده و محصولی در کسب سهم قابل توجهی از بازار هنوز تمام نشده است. سخت‌افزار و قیمت‌گذاری تنها یکی از مشکلاتی هستند که کنسول‌های دستی اندروید با آن‌ها مواجه هستند و خواهند بود.

مشکل سخت‌افزار نیست، نرم‌افزار و اکوسیستم است

اوایل امسال فاش شد که لنوو قصد داشته است در مراسم MWC 2021 یک کنسول دستی اندرویدی معرفی کند اما در آخرین لحظه پشیمان می‌شود.

اگرچه قیمت این کنسول دستی هرگز فاش نشد اما نظرسنجی‌ها و سایر گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهند که به احتمال بسیار زیاد قیمت‌گذاری لنوو اصلاً به انتظار کاربران نزدیک نبوده است. از سمت دیگر بسیاری از کاربران هم اصلاً علاقه‌ای به کنسول‌های دستی گیمینگ اندرویدی ندارند.

مشخص است که چنین تفکراتی به چه دلیل شکل گرفته‌اند. بسیاری از بازی‌های مدرن اندروید حتی پشتیبانی مناسبی هم از کنترلرها ارائه نمی‌دهند. بنابراین چطور می‌توان انتظار داشت که از نرخ تازه‌سازی بالا و بازخوردهای لمسی پشتیبانی کنند؟

بازی Genshin Impact می‌تواند به عنوان مثال، نمونه خوبی برای بررسی این موضوع باشد. این اثر یکی از گرافیکی‌ترین و محبوب‌ترین بازی‌های حال حاضر پلتفرم موبایل با ۲ میلیارد دلار درآمدزایی تنها در یک سال گذشته است.

با این وجود نسخه اندروید آن تنها نسخه‌ای است که از کنترلرهای فیزیکی پشتیبانی نمی‌کند. این در حالی است که نسخه iOS این بازی نزدیک به ۱۰ ماه پیش پشتیبانی از کنترلر را دریافت کرد.

ولی Genshin Impact تنها عنوانی نیست که با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند. بازی‌های کنسولی و رایانه‌ای بسیار زیادی پیش‌تر راه خود را به پلتفرم موبایل باز کرده‌اند که در این بین اندروید کم‌فروغ‌ترین عملکرد را به خود اختصاص داده و اغلب از پورت‌های موبایلی کنار گذاشته شده است. برای مثال بعضی از بازی‌های کنسولی تحسین شده مانند Bastion، The Binding of Isaac، Hyper Light Drifter و Sunless Sea هرگز راه خود را به این پلتفرم باز نکرده‌اند.

Call of Duty Mobile

حتی Civilization VI دو سال پیش از آن که برای اندروید عرضه شود، در اختیار کاربران iOS قرار گرفته بود. تعداد عظیمی از بازی‌های پلتفرم اندروید تنها با هدف سرگرم کردن کاربران کژوال روانه گوگل پلی می‌شوند و توسعه‌دهندگان آن‌ها لحظه‌ای هم به کنسول‌های دستی مبتنی بر این پلتفرم فکر نمی‌کنند.

برخی از استودیوها و توسعه‌دهندگان برجسته و بزرگ اعلام کرده‌اند که بنا به دلایلی مانند فروش پایین و ریسک‌های امنیتی علاقه چندانی به پشتیبانی از اندروید ندارند. گوگل تاکنون تلاش‌های اندکی را برای رشد پتانسیل‌های گیمینگ روی پلی استور انجام داده است که به تنهایی می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین دلایل این مشکل باشد.

مدتی پیش حتی پس از دگرگونی اساسی رابط کاربری گوگل پلی استور، بخش بازی این فروشگاه هنوز هم سردرگم کننده است. البته اخیراً بعد از اعلام انتشار بازی‌های اندروید روی رایانه‌های شخصی ویندوزی انتظارات و امیدهایی در این زمینه پدید آمده است که باید دید راه به کجا می‌برند.

به هر نحو، کوالکام نمی‌تواند برخی از این مشکلات ریشه‌ای را به تنهایی حل کند. این مشکلات مربوط به اکوسیستمی هستند که کوالکام روی آن فعالیت می‌کند. در واقع مخاطبان زیادی پیش از آن که شروع به تصمیم‌گیری درباره کنسول‌های دستی اندرویدی کنند، شروع به بررسی خود اندروید می‌کنند.

در نتیجه از آن‌جایی که تجربه‌های تعاملی باکیفیت روی اندروید به این شکل ناچیز و ضد و نقیض هستند، آیا کاربران باید تقاضای کنسول دستی اندرویدی را حقیقتاً در نظر بگیرند؟

برگ برنده: بازی‌‌های ابری و شبیه‌سازها

مواردی که بالاتر به آن‌ها اشاره کردیم، مشکلاتی نیستند که فقط ما از آن‌ها اطلاع داشته باشیم. مسلماً کوالکام هم از آن‌ها اطلاع دارد و به همین شکل، نکات قوت این حوزه را هم بررسی کرده است.

کوالکام به خوبی می‌داند که بسیاری از بازی‌های اندرویدی برای کنترلرها بهینه‌سازی نشده‌اند بنابراین امکان مپ کردن ورودی‌های لمسی به ورودی‌های فیزیکی یکی از ملاحظات اصلی آن‌ها خواهد بود. این شرکت در کیت توسعه‌دهنده ریزر این مشکل را طی یک روش تا حدودی حل کرده است.

ولی برگ‌های برنده اصلی این شرکت چیزهای دیگری هستند. کوالکام باور دارد حتی اگر بازی‌های اندروید جذابی هم در مقاطعی برای سرگرم کردن شما وجود نداشته باشند، همیشه یک بازی ابری برای بازگرداندن شما به یک کنسول اندرویدی وجود دارد.

سرویس‌های ابری مانند XCloud مایکروسافت و استیدیا گوگل به شما اجازه می‌دهند که بازی‌های کنسولی را روی دستگاه اندرویدی خود استریم کنید.

اما در این میان آیا یک مسئله به چشم نمی‌آید؟ سرویس‌های ابری برای اجرای بازی‌ها نیازی به قدرت پردازشی بالایی ندارند. نیازی نیست که حتماً از یک پرچم‌دار بالارده با کارت گرافیک آدرنو و پردازنده ساخت کوالکام مانند G3x برای دست‌یابی به قدرت‌های بسیار بالا استفاده کنید.

به هر حال وجود چنین سخت‌افزاری حتی برای این هدف نامناسب هم تلقی نمی‌شود اما سخت‌افزار مذکور باید با قیمتی رقابتی در دسترس قرار بگیرد تا منطقی جلوه کند.

اما یک مورد خاص وجود دارد که قدرت سخت‌افزار در آن دخیل است و کوالکام می‌تواند در آن زمینه برگ برنده‌ای واقعی برای تراشه‌های G3x خود دست و پا کند: شبیه‌سازها.

به لطف متن باز بودن اندروید، شما می‌توانید یک پلتفرم گیمینگ دیگر مانند PSP، وی (Wii) و بسیاری از کنسول‌های کلاسیکرا روی گوشی هوشمند خود شبیه‌سازی کنید.

شاید باورکردنی نباشد اما چند هفته پیش یک شبیه‌ساز باثبات پلی استیشن ۲ معرفی شد. با وجود آن که ما خودمان شخصاً در خصوص شبیه‌سازی کنسول‌های کلاسیک روی گوشی‌های اندروید و به‌ویژه کنسول‌های دستی گیمینگ فوق‌العاده هیجان‌زده هستیم اما تمام کاربران این را به عنوان یک برگ برنده در نظر نمی‌گیرند.

موفقیت دور نیست ولی آیا کسی به آن خواهد رسید؟

به نظر می‌رسد که کوالکام قصد دارد یکی از موفقیت‌های سابق خود را دوباره تکرار کند. آکیولوس کوئست ۲ (Oculus Quest 2) بدون شک محبوب‌ترین هدست واقعیت مجازی خارج از بازار کنسول‌های خانگی (یعنی بدون در نظر گرفتن پلی استیشن VR) است. این هدست از تراشه اسنپدراگون XR2 بهره می‌برد.

فارغ از این که رقیب قابل توجهی برای این هدست واقعیت مجازی وجود ندارد، می‌توان موفقیت آکیولوس کوئست ۲ را به قیمت قابل توجه و اکوسیستم عظیمش هم مرتبط دانست.

پیش از این صاحب آکیولوس یعنی متا (فیس بوک سابق) از اپلیکیشن آکیولوس گو استفاده می‌کرد که کتابخانه خیلی محدودی داشت و با در نظر گرفتن قیمت‌گذاری‌های بالا، افتضاحی واقعی را به جا گذاشته بود. اکنون مشخصاً این دو عامل به فراموشی سپرده شده‌اند.

به هر حال فروش بیشتر کوئست ۲ کمک می‌کند که بخشی از درآمد ناشی از اپلیکیشن‌های این دستگاه به متا تعلق بگیرند اما دستگاه‌هایی که مبتنی بر مدل توزیع پلی استور هستند، نمی‌توانند از چنین موقعیتی استفاده کنند. چه کار می‌توان کرد؟

اگر شرکتی آن قدر شجاعت و منابع داشته باشد که کتابخانه‌ای مجزا و مجهز را از پایه بسازد، احتمالاً می‌تواند استراتژی جذاب و موفقی را برای ساخت کنسول‌های دستی گیمینگ اندرویدی جرقه بزند. شاید این همان دلیلی باشد که ریزر و کوالکام چنین همکاری بزرگی را سر ساخت کیت توسعه‌دهنده آغاز کرده‌اند.

اجازه دهید خیلی خلاصه توضیح دهیم که بدون این چنین حرکتی، کوالکام احتمالاً نتواند در بازار کنسول‌های دستی اندروید به موفقیت بزرگی برسد.

در مجموعه از طرفی می‌تواند این‌طور هم نباشد! تولید کنندگانی که به خلاقیت و سرمایه‌گذاری در یک اکوسیستم علاقه زیادی دارند، هنوز هم می‌توانند با ساخت دستگاه‌هایی مانند کنسول‌های دستی اندرویدی، برخلاف بسیاری از سازندگان صرف عمل کنند که تنها گوشی‌های رایج اندروید را به تولید و فروش می‌رسانند.

این تولید کنندگان ریسک‌پذیر همیشه می‌توانند یک جامعه مشتاق را بنیان بگذارند که برای خرید محصولات منحصربه‌فرد مانند کنسول‌های دستی اندروید آن‌ها اشتیاق و البته پول زیادی دارند. شما چطور؛ به کنسول‌های گیمینگ دستی اندروید علاقه‌ای دارید؟

منبع: Android Authority

مطالب مرتبط سایت

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.