شارژ بی‌ سیم چیست و کدام روش شارژ بهتر است؟

فناوری شارژ بی سیم در چند سال اخیر با رشد مناسبی روبه‌رو بوده و امروزه بسیاری از دستگاه‌ها از جمله داشبورد خودروها و حتی برخی از موس‌پدها آن را در دسترس کاربران قرار می‌دهند.

با این وجود، هر چند که ایده‌ی حذف کامل کابل‌‌ها بسیار هیجان‌‌انگیز است، اما فناوری شارژ بی‌سیم مشکلاتی را نیز به همراه داشته است. در این مقاله به بررسی فناوری شارژ بی‌سیم و تفاوت آن با شارژ باسیم خواهیم پرداخت.

چگونگی کارکرد شارژ بی‌سیم

فناوری شارژ بی‌سیم از روش نسبتاً ساده‌ی القای الکترومغناطیسی استفاده می‌کند. به‌طور خلاصه، این فناوری با انتقال جریان متناوب درون یک سیم‌پیچ مسی باعث ایجاد محیطی مغناطیسی در اطراف خود می‌شود. در صورتی که یک سیم‌پیچ دیگر در این محیط قرار بگیرد، محیط مغناطیسی جریان را به آن انتقال می‌دهد.

در مبحث شارژ بی‌سیم، سیم‌پیچ اصلی درون شارژر قرار گرفته و جریان برق را از طریق پریز برق دریافت می‌کند. سیم‌پیچ دوم نیز درون گوشی‌ هوشمند قرار داشته و جریان تولیدشده را به‌‌صورت بی‌سیم از شارژر دریافت می‌کند.

از این رو، بسیای از شرکت‌ها قسمت پشتی گوشی‌های خود را از جنس پلاستیک یا شیشه طراحی می‌کنند چرا که فلز به‌طور مستقیم مانع انتقال جریان تولیدشده می‌شود. در چند سال اخیر برخی از شرکت‌ها سعی کردند تا با استفاده از دو نوع متریال مختلف در قسمت پشتی گوشی‌ها، این مشکل را دور بزنند. برای مثال، بخش بزرگی از گوشی گوگل پیکسل ۵ از جنس فلز بوده و تنها قسمت کوچکی از آن از جنس پلاستیک ساخته شده است.

البته امروزه موارد بسیاری در شارژ بی‌سیم تاثیرگذارند و در مرحله‌ی اول، شارژرها و دستگاه‌ها ابتدا باید با یکدیگر تعامل داشته باشند تا سرعت شارژ و پارامترهای دیگر آن مشخص شود. در گذشته شرکت‌ها از استانداردهای متفاوتی برای شارژ استفاده می‌کردند اما در حال حاضر استاندارد Qi که توسط کنسرسیوم شارژ بی‌سیم (Wireless Power Consortium) طراحی شده، به استاندارد اصلی شارژ بی‌سیم تبدیل شده است.

پشتیبانی از این استاندارد مشترک بدون شک به نفع کاربران بوده چرا که کاربران می‌توانند از شارژر شرکت‌های مختلف در گوشی خود استفاده کرده و در واقع محدودیتی برای استفاده از شارژرهای غیراختصاصی نداشته باشند.

Qi همچنین دستورالعمل‌های لازم برای جنبه‌های مختلف فرآیند شارژ مانند محل شارژ، محدودیت دما و شناسایی اشیا را نیز ارائه داده است. مورد آخر از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که در صورتی که اشیای فلزی در محیط مغناطیسی شارژر قرار بگیرند، موجب گرم‌شدن سریع آن می‌شوند. خوشبختانه استاندارد Qi این مشکل را تا حدی رفع کرده و تنها زمانی که دستگاه پشتیبانی‌شده را شناسایی کند، محیط مغناطیسی مورد نیاز را ایجاد می‌کند.

این استاندارد همچنین از چندین سطح شارژ مختلف پشتیبانی کرده و کار را برای شرکت‌های سازنده‌ی گوشی راحت کرده است. نسخه‌ی فعلی این استاندارد از حداکثر سرعت شارژ ۱۵ وات پشتیبانی می‌کند. با این وجود، بسیاری از گوشی‌های کوچک‌ و قدیمی با حداکثر سرعت ۷.۵ تا ۱۲ وات شارژ می‌شوند.

تفاوت فناوری‌های شارژ بی‌ سیم

در حالی که بیشتر شارژرها و دستگاه‌ها از استاندارد Qi پشتیبانی می‌کنند اما برخی از شرکت‌ها استاندارد شارژ اختصاصی خودشان را تولید کرده‌اند. حالا علاوه بر راهکارهای شارژ باسیم سریعی مانند VOOC شرکت اوپو و یا وارپ شارژ شرکت وان‌پلاس، استانداردهای اختصاصی جدید نیز امکان شارژ بی‌سیم با سرعت بالا را فراهم آورده‌اند.

برای مثال، فناوری وارپ شارژ ۵۰ بی‌سیم شرکت وان‌پلاس، باتری گوشی وان‌پلاس ۹ پرو را در کمتر از ۴۰ دقیقه شارژ می‌کند. فناوری AirVooc شرکت اوپو نیز سرعت شارژ بی‌سیم ۶۵ وات را ارائه داده است. در طرف دیگر، گوشی‌هایی مانند پیکسل ۶ از شارژ ۲۳ واتی استفاده می‌کنند.

نکته‌ای که در بین تمام این دستگاه‌ها مشترک است، الزام استفاده از شارژرهای بی‌سیم اختصاصی است. برای مثال، گوشی پیکسل ۶ برای شارژ با سرعت ۲۳ وات به پایه شارژ اختصاصی پیکسل استند (نسل دوم) شرکت گوگل نیاز دارد. با این وجود، بسیاری از شرکت‌های شخص ثالث ترجیح می‌دهند تا از استاندارد سنتی Qi استفاده کنند. گوشی‌های ذکرشده نیز امکان بهره‌گیری از این استاندارد شارژ را دارند اما در صورت استفاده، سرعت شارژ آن‌ها پایین‌تر از حالت عادی خواهد بود.

راهکار شارژ مگ‌سیف شرکت اپل یکی از دیگر استانداردهای شارژ اختصاصی است. پک باتری مگ‌سیف شامل حلقه‌ای از چندین آهن‌ربا بوده که در دور یک سیم‌پیچ قرار گرفته‌ است. این دستگاه تنها امکان اتصال به دستگاه‌های پشتیبانی‌شده‌ای مانند گوشی‌های آیفون را فراهم کرده و تفاوت خاص دیگری با استاندارد Qi ندارد. این دستگاه با سرعت ۱۵ وات دستگاه‌های پشتیبانی‌شده را شارژ می‌کند اما سرعت شارژ این دستگاه‌ها توسط شارژرهای استاندارد Qi برابر با ۷.۵ وات خواهد بود.

بد نیست بدانید که دستگاه‌های کوچک‌تری مانند ساعت هوشمند گلکسی واچ ۴ سامسونگ و هدفون ایرپادز پروی اپل نیز از استاندارد شارژ Qi پشتیبانی می‌کنند. با این وجود، سیم‌پیچ‌های استفاده‌شده در این دستگاه‌ها بسیار کوچک‌تر بوده و تنها توسط شارژهای مجهز به سیم‌پیچ‌های با سایز مشابه شارژ می‌شوند. ساعت هوشمند اپل واچ نیز نمونه‌ی دیگر این دستگاه‌هاست. این ساعت از روش شارژ مشابهی بهره می‌برد اما تنها از شارژرهای اختصاصی اپل پشتیبانی می‌کند.

آیا شارژ بی‌سیم از شارژ باسیم بهتر است؟

شارژ بی‌سیم از نظر راحتی بدون شک نسبت به شارژ باسیم برتری دارد اما اوضاع در بخش‌هایی مانند سرعت شارژ، بازدهی و گرمای تولیدشده کمی متفاوت است. در بخش‌های قبلی به پشتیبانی استاندارد Qi از سرعت شارژ ۱۵ وات اشاره کردیم اما امروزه بسیاری از شرکت‌ها به سمت استفاده از شارژ باسیم ۳۳، ۶۵ و حتی ۱۶۰ وات روی آورده‌اند. این یعنی اگر قصد داشته باشید تا گوشی خود را در اسرع وقت شارژ کنید، روش شارژ باسیم بسیار کارآمدتر خواهد بود.

تحقیقات مختلف نشان داده که شارژ بی‌سیم حدود ۵۰ درصد برق بیشتری را نسبت به شارژ باسیم مصرف می‌کند. این موضوع می‌تواند برای پاوربانک‌‌‌ها و شارژرهای قابل حمل دردسرساز شود و شما را وادار به استفاده از دستگاه‌های شارژ بزرگ‌تر کند. فناوری شارژ بی‌سیم همچنین گرمای بیشتری نسبت به شارژ معمولی ایجاد می‌کند و این مشکل دیگری است که شرکت‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

تولید گرمای بیش از حد هنگام شارژ می‌تواند باعث کاهش عمر باتری گوشی شود و به همین دلیل، گوشی‌ها و شارژرهای جدید از مکانیزم‌های محافظتی داخلی برای پیشگیری از گرم‌شدن بیش از حد بهره می‌برند. بسیاری از شرکت‌ها مانند سامسونگ و کوالکام نیز در شارژرهای خود از فن خنک‌کننده استفاده می‌کنند که علی‌رغم صدای نسبتاً زیاد، موجب کاهش گرمای تولیدشده می‌شوند. این موارد از دلایل اصلی عدم استفاده از فناوری شارژ بی‌سیم در خودروهای برقی هستند.

شارژ بی‌سیم معکوس

شارژ معکوس فناوری جدیدی بوده که بیشتر در گوشی‌های پرچمدار و رده‌بالایی مانند سری گوگل پیکسل و سری سامسونگ گلکسی S ارائه می‌شود. این فناوری نیز همانند شارژ بی‌سیم عادی از القای الکترومغناطیسی استفاده می‌کند اما در این روش، خود گوشی به محیط القای اصلی تبدیل می‌شود. به‌زبان ساده‌تر، گوشی با استفاده از انرژی باتری خود، محیطی الکترومغناطیسی ایجاد کرده و دستگاه‌های دیگر می‌توانند با قرارگرفتن روی آن به‌صورت بی‌سیم شارژ شوند.

توجه داشته باشید که تمام نکات منفی شارژ بی‌سیم عادی در این فناوری نیز حضور داشته اما میزان بازدهی آن بسیار کمتر از شارژ عادی است چرا که باتری گوشی‌ها تنها توان شارژ کامل دستگاه‌های کوچک‌تری مانند ساعت‌های هوشمند را دارند. از این رو سازندگان پیشنهاد می‌کنند که از این قابلیت هنگام اتصال گوشی به شارژر باسیم استفاده کنید. شارژ بی‌سیم معکوس همچنین نیاز به خرید و استفاده از شارژرهای جانبی برای شارژ دستگاه‌های دیگر را تا حدی از بین می‌برد.

علاوه بر این موارد، در حالی که امکان شارژ یک گوشی هوشمند توسط شارژ بی‌سیم معکوس وجود دارد اما بازدهی پایین و خطر گرم‌شدن بیش از حد گوشی باعث شده تا این قابلیت تنها در شرایط اضطراری کاربرد داشته باشد. آخرین نکته‌ی منفی در مورد شارژ بی‌سیم معکوس نیز سرعت پایین آن است که در برخی موارد به ۵ وات نیز می‌رسد.

نظر شما در مورد فناوری شارژ بی‌سیم چیست؟ شما برای شارژ گوشی خود از کدام روش استفاده می‌کنید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.