انجمن رویال فیلارمونیک لندن در سال ۱۸۱۷ از لودویگ فان بتهوون درخواست کرد تا سمفونی شماره ۹ و ۱۰ خود را بنویسد. او موفق شد تا موومان چهارم سمفونی شماره ۹ را با قطعه‌ی مشهور “سرود شادی” (Ode To Joy) به پایان برساند. اما مشکلات جسمی و فوت زودهنگام این موسیقی‌دان نخبه در سال ۱۹۲۷ موجب شد تا کار نوشتن سمفونی ۱۰ ناتمام باقی ماند.
مطالب مرتبط:
- آیا ذهن انسان بهترین مدل برای استفاده در هوش مصنوعی است؟
- مزایا و معایب هوش مصنوعی؛ در خدمت و یا در مقابل انسان؟
موسسه‌ی کارایان با گروهی از دانشمندان استارت‌آپ هوش مصنوعی پلی‌فرم (PlayForm) به هدایت احمد الگامال همکاری کرد و در مدت ۲ سال با استفاده از آثار کامل‌شده‌ی بتهوون، دست‌نوشته‌های باقی‌مانده از سمفونی شماره ۱۰ و تکنیک،های نوشتن او این هوش مصنوعی را تمرین داد. متخصصانی مانند والتر ورزوا، مارک گاثام و رابرت لوین نیز در این پروژه نقش‌های مهمی را بر عهده داشتند.
این افراد با مطالعه‌ی دقیق دست‌نوشته‌های باقی‌مانده از سمفونی ۱۰ سعی کردند تا به اهداف بتهوون برای نوشتن این قطعه دست پیدا کرده و با استفاده از آثار تکمیل‌شده‌ی این موسیقی‌دان به عنوان الگو، مشخص کنند که هر یک از نت‌ها مربوط به کدام موومان سمفمونی ۱۰ بوده است. هوش مصنوعی استفاده‌شده در پروژه نیز وظیفه‌ی تولید دیگر نتهای سمفونی براساس نتهای موجود را بر عهده داشت. این سیستم همچنین باید نحوه‌ی ساخت خط ملودی، ایجاد هماهنگی در آن، اتصال دو بخش موسیقی به یکدیگر، نوشتن کودا (Coda) و تشخیص استفاده از آلت موسیقی مناسب برای هر یخش را یاد می‌گرفت.
نتیجه‌ی کار در ابتدا برای متخصصین حوزه‌ی موسیقی پخش شد و از آن‌ها خواسته شد تا بخش‌های ساخته‌شده توسط هوش مصنوعی را تشخیص دهند اما این افراد موفق نشدند تا چنین کاری را انجام دهند. الگامال برای بار دوم قطعه‌ی تولیدشده را برای برخی از افرادی که به نتهای باقی‌مانده از سمفونی ۱۰ آشنا بودند پخش کرد و این افراد به‌دلیل آشنایی با سمفونی شماره ۱۰ توانتسند تا بخش‌های ساخته‌شده توسط هوش مصنوعی را تشخیص دهند.
آزمایش‌های انجام‌شده نشان داد که سیستم هوش مصنوعی توانسته به خوبی کار نوشتن سمفونی شماره ۱۰ را به پایان برساند. سمفونی شماره ۱۰ بتهوون ابتدا در شهر بن آلمان اجرا شده و سپس در تاریخ ۱۸ مهر (۱۰ اکتبر) در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.
منبع: TechSpot
نظرات